Romans 6
1 Therfor what schulen we seie? Schulen we dwelle in synne, that grace be plenteuouse?
Kva skal me då segja? Skal me halda fram i syndi, so nåden kann verta dess større?
2 God forbede. For hou schulen we that ben deed to synne, lyue yit ther ynne?
Nei, langt ifrå! Me som er avdøyde frå syndi, kor skulde me endå liva i henne?
3 Whether, britheren, ye knowen not, that whiche euere we ben baptisid in Crist Jhesu, we ben baptisid in his deth?
Eller veit de ikkje at alle me som vart døypte til Kristus Jesus, me vart døypte til hans daude?
4 For we ben togidere biried with hym bi baptym `in to deth; that as Crist aroos fro deth bi the glorie of the fadir, so walke we in a newnesse of lijf.
Me vart soleis gravlagde med honom ved dåpen til hans daude, for liksom Kristus vart uppvekt frå dei daude ved Faderens herlegdom, so skal me og ferdast i ein ny livnad.
5 For if we plauntid togidere ben maad to the licnesse of his deth, also we schulen be of the licnesse of his risyng ayen;
For hev me vorte sameina med honom i likskapen med dauden hans, so skal me og verta det i likskapen med uppstoda hans,
6 witynge this thing, that oure olde man is crucified togidere, that the bodi of synne be distruyed, that we serue no more to synne.
då me veit dette, at vårt gamle menneskje vart krossfest med honom av so synd-likamen skulde verta til inkjes, so me ikkje lenger skal tena syndi;
7 For he that is deed, is iustefied fro synne.
for den som er daud, han er rettferdiggjort frå syndi.
8 And if we ben deed with Crist, we bileuen that also we schulen lyue togidere with hym;
Men døydde me med Kristus, so trur me at me og skal liva med honom,
9 witinge for Crist, rysynge ayen fro deth, now dieth not, deeth schal no more haue lordschip on hym.
av di me veit at Kristus ikkje døyr meir sidan han er uppvekt frå dei daude; dauden hev ikkje lenger vald yver honom.
10 For that he was deed to synne, he was deed onys; but that he lyueth, he liueth to God.
For dauden sin, den døydde han ein gong for syndi, men livet sitt, det liver han for Gud.
11 So ye deme you silf to be deed to synne, but lyuynge to God in `Jhesu Crist oure Lord.
Soleis skal de og rekna dykk daude for syndi, men livande for Gud i Kristus Jesus.
12 Therfor regne not synne in youre deedli bodi, that ye obeische to hise coueityngis.
Lat difor ikkje syndi råda i dykkar døyelege likam, so de lyder lysterne hans!
13 Nether yyue ye youre membris armuris of wickidnesse to synne, but yyue ye you silf to God, as thei that lyuen of deed men, and youre membris armuris of riytwisnesse to God.
Og bjod ikkje heller fram lemerne dykkar åt syndi til våpn for urettferd, men bjod dykk sjølve fram åt Gud som upplivna frå daude, og lemerne dykkar åt Gud til våpn for rettferd!
14 For synne schal not haue lordschipe on you; for ye ben not vndur the lawe, but vndur grace.
For syndi skal ikkje råda yver dykk; de er ikkje under lovi, men under nåden.
15 What therfor? Schulen we do synne, for we ben not vndur the lawe, but vndur grace?
Kva då? Skal me synda, sidan me ikkje er under lovi, men under nåden? Nei, langt ifrå!
16 God forbede. Witen ye not, that to whom ye yyuen you seruauntis to obeie to, ye ben seruauntis of that thing, to which ye han obeschid, ether of synne to deth, ether of obedience to riytwisnesse?
Veit de ikkje at når de byd dykk fram åt einkvan til tenarar so de lyder, so er de tenarar under den som de lyder, anten det so er under syndi til daude eller under lydnaden til rettferd?
17 But Y thanke God, that ye weren seruauntis of synne; but ye han obeischid of herte in to that fourme of techyng, in which ye ben bitakun.
Men Gud vere takk, at de vel hev vore tenarar under syndi, men no av hjarta hev vorte lyduge mot den lærdomsform som de er yvergjeven til!
18 And ye delyuered fro synne, ben maad seruauntis of riytwisnesse.
Men sidan de er frigjorde frå syndi, hev de vorte tenarar for rettferdi.
19 Y seie that thing that is of man, for the vnstidefastnesse of youre fleisch. But as ye han youun youre membris to serue to vnclennesse, and to wickidnesse `in to wickidnesse, so now yyue ye youre membris to serue to riytwisnesse in to hoolynesse.
Eg talar på menneskjevis for dykkar kjøts vesaldom. For liksom de baud lemerne dykkar fram til tenarar for ureinskapen og urettferdi til urettferd, so bjod no fram lemerne dykkar til tenarar for rettferdi til helging.
20 For whanne ye weren seruauntis of synne, ye weren fre of riytfulnesse.
For då de var tenarar for syndi, var de frie frå rettferdi.
21 Therfor what fruyt hadden ye thanne in tho thingis, in whiche ye schamen now? For the ende of hem is deth.
Kva frukt hadde de so den tid? Slikt som de no skjemmest ved. For endelykti på deim er dauden.
