Psalms 73
1 `The salm of Asaph. God of Israel is ful good; to hem that ben of riytful herte.
Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.
2 But my feet weren moued almeest; my steppis weren sched out almeest.
En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!
3 For Y louede feruentli on wickid men; seynge the pees of synneris.
Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.
4 For biholdyng is not to the deth of hem; and stidefastnesse in the sikenesse of hem.
Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.
5 Thei ben not in the trauel of men; and thei schulen not be betun with men.
Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.
6 Therfore pride helde hem; thei weren hilid with her wickidnesse and vnfeithfulnesse.
Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.
7 The wickidnesse of hem cam forth as of fatnesse; thei yeden in to desire of herte.
Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.
8 Thei thouyten and spaken weiwardnesse; thei spaken wickidnesse an hiy.
Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.
9 Thei puttiden her mouth in to heuene; and her tunge passide in erthe.
Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.
10 Therfor my puple schal be conuertid here; and fulle daies schulen be foundun in hem.
Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.
11 And thei seiden, How woot God; and whether kunnyng is an heiye, `that is, in heuene?
„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,
12 Lo! thilke synneris and hauynge aboundance in the world; helden richessis.
„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“
13 And Y seide, Therfor without cause Y iustifiede myn herte; and waischide myn hoondis among innocentis.
Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?
14 And Y was betun al dai; and my chastisyng was in morutidis.
Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!
15 If Y seide, Y schal telle thus; lo! Y repreuede the nacioun of thi sones.
Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.
16 I gesside, that Y schulde knowe this; trauel is bifore me.
En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.
17 Til Y entre in to the seyntuarie of God; and vndurstonde in the last thingis of hem.
En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.
18 Netheles for gilis thou hast put to hem; thou castidist hem doun, while thei weren reisid.
Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.
19 Hou ben thei maad into desolacioun; thei failiden sodeynli, thei perischiden for her wickidnesse.
Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.
20 As the dreem of men that risen; Lord, thou schalt dryue her ymage to nouyt in thi citee.
Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!
21 For myn herte is enflaumed, and my reynes ben chaungid;
Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.
22 and Y am dryuun to nouyt, and Y wiste not.
Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!
23 As a werk beeste Y am maad at thee; and Y am euere with thee.
En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.
24 Thou heldist my riythond, and in thi wille thou leddist me forth; and with glorie thou tokist me vp.
Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.
25 For whi what is to me in heuene; and what wolde Y of thee on erthe?
Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!
26 Mi fleische and myn herte failide; God of myn herte, and my part is God withouten ende.
Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.
27 For lo! thei that drawen awei fer hem silf fro thee, `bi deedli synne, schulen perische; thou hast lost alle men that doen fornycacioun fro thee.
Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.
28 But it is good to me to cleue to God; and to sette myn hope in the Lord God. That Y telle alle thi prechyngis; in the yatis of the douyter of Syon.
En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.
