Psalms 71
1 Lord, Y hopide in thee, be Y not schent with outen ende;
Drottinn, þú ert skjól mitt! Ekki yfirgefa mig!
2 in thi riytwisnesse delyuere thou me, and rauysche me out. Bowe doun thin eere to me; and make me saaf.
Frelsaðu mig frá óvinum mínum, því að þú er réttlátur. Bjargaðu mér! Snúðu eyra þínu að mér og hlustaðu á mína einlægu bæn.
3 Be thou to me in to God a defendere; and in to a strengthid place, that thou make me saaf. For thou art my stidefastnesse; and my refuit.
Vertu mér vígi og skjól gegn öllum árásum.
4 My God, delyuere thou me fro the hoond of the synner; and fro the hoond of a man doynge ayens the lawe, and of the wickid man.
Já, bjargaðu mér ó Guð, frá svikum þessara illmenna.
5 For thou, Lord, art my pacience; Lord, thou art myn hope fro my yongthe.
Drottinn, þú ert mín síðasta von. Allt frá barnsaldri treysti ég á þig.
6 In thee Y am confermyd fro the wombe; thou art my defendere fro the wombe of my modir.
Frá fæðingu hefur þú vakað yfir mér og verndað mig – skyldi ég ekki vegsama þig?!
7 My syngyng is euere in thee; Y am maad as a greet wonder to many men; and thou art a strong helpere.
Velgengni mína, sem margir undrast, á ég vernd þinni að þakka.
8 My mouth be fillid with heriyng; that Y synge thi glorie, al dai thi greetnesse.
Ég vil lofa þig liðlangan daginn, ó Guð, því að alls góðs hef ég notið úr hendi þinni.
9 Caste thou not awei me in the tyme of eldnesse; whanne my vertu failith, forsake thou not me.
Nú þegar aldurinn færist yfir, þá vísa mér ekki frá. Hafnaðu mér ekki þegar þrekið minnkar.
10 For myn enemyes seiden of me; and thei that kepten my lijf maden counsel togidere.
Óvinir mínir hvísla:
11 Seiynge, God hath forsake hym; pursue ye, and take hym; for noon is that schal delyuere.
„Guð hefur yfirgefið hann! Nú er hann auðveld bráð. Hann hefur engan sér til hjálpar!“
12 God, be thou not maad afer fro me; my God, biholde thou in to myn help.
Guð minn, farðu ekki frá mér! Komdu fljótt og hjálpaðu mér!
13 Men that bacbiten my soule, be schent, and faile thei; and be thei hilid with schenschip and schame, that seken yuels to me.
Útrýmdu þeim. Láttu þá verða til skammar sem óska mér óhamingju.
14 But Y schal hope euere; and Y schal adde euere ouer al thi preising.
En ég mun áfram treysta þér og ekki draga úr lofgjörð minni!
15 Mi mouth schal telle thi riytfulnesse; al dai thin helthe. For Y knewe not lettrure, Y schal entre in to the poweres of the Lord;
Oftsinnis frelsaðir þú mig úr bráðri hættu. Ég vitna og rifja upp gæsku þína og daglega umhyggju.
16 Lord, Y schal bithenke on thi riytfulnesse aloone.
Drottinn, styrkur þinn heldur mér uppi. Það skulu allir vita að þú einn ert góður og réttlátur.
17 God, thou hast tauyt me fro my yongthe, and `til to now; Y schal telle out thi merueilis.
Guð minn, allt frá æsku hjálpaðir þú mér – um dásemdarverk þín hef ég ekki þagað.
18 And til in to `the eldnesse and the laste age; God, forsake thou not me. Til Y telle thin arm; to eche generacioun, that schal come. Til Y telle thi myyt,
Nú er ég orðinn gamall og hárin grá, en Drottinn yfirgefðu mig ekki! Láttu mig lifa enn um stund, svo að unga kynslóðin fái að heyra um máttarverk þín.
19 and thi riytfulnesse, God, til in to the hiyeste grete dedis which thou hast do; God, who is lijk thee?
Kraftur þinn og kærleikur, Drottinn, nær til himna. Ó, hve það er dásamlegt! Hvar er slíkan Guð að finna sem þig?!
20 Hou grete tribulaciouns many and yuele hast thou schewid to me; and thou conuertid hast quykenyd me, and hast eft brouyt me ayen fro the depthis of erthe.
Þú hefur sent okkur margvíslegt mótlæti – en ég veit að þú munt frelsa á ný og leyfa okkur að lifa!
21 Thou hast multiplied thi greet doyng; and thou conuertid hast coumfortid me.
Þú munt auka við heiður minn og hugga mig að nýju.
22 For whi and Y schal knowleche to thee, thou God, thi treuthe in the instrumentis of salm; Y schal synge in an harpe to thee, that art the hooli of Israel.
Ég leik á hörpu mína og lofa þig, því að öll þín orð og fyrirheit hafa staðist, þú hinn heilagi í Ísrael.
23 Mi lippis schulen make fulli ioye, whanne Y schal synge to thee; and my soule, which thou ayen bouytist.
Ég vil lofa þig hárri röddu, því að þú hefur frelsað mig!
24 But and my tunge schal thenke al dai on thi riytfulnesse; whanne thei schulen be schent and aschamed, that seken yuelis to me.
Liðlangan daginn vitna ég um ást þína og réttlæti, því að óvinir mínir sem óskuðu mér ógæfu, voru auðmýktir og roðnuðu af skömm.
