Psalms 51
1 To victorie, the salm of Dauid; `whanne Nathan the prophete cam to hym, whanne he entride to Bersabee. God, haue thou merci on me; bi thi greet merci. And bi the mychilnesse of thi merciful doyngis; do thou awei my wickidnesse.
Þennan sálm orti Davíð eftir að Natan spámaður hafði birt honum dóm Guðs vegna hórdóms hans með Batsebu og morðsins á Úría eiginmanni hennar. Þú góði og miskunnsami Guð, ó, fyrirgefðu mér! Vertu mér náðugur! Taktu burt synd mína og skömm!
2 More waische thou me fro my wickidnesse; and clense thou me fro my synne.
Þvoðu mig hreinan af syndasekt minni. Hreinsaðu hjarta mitt
3 For Y knouleche my wickidnesse; and my synne is euere ayens me.
því að ég játa synd mína – daga og nætur minnir hún á sig!
4 I haue synned to thee aloone, and Y haue do yuel bifor thee; that thou be iustified in thi wordis, and ouercome whanne thou art demed. For lo!
Gegn þér, já þér einum, hef ég brotið. Drýgt hræðilega synd. Þú varst vitni að öllu þessu og dómur þinn er réttlátur.
5 Y was conseyued in wickednessis; and my modir conceyuede me in synnes.
Syndugur var ég þegar móðir mín fæddi mig, sekur þegar ég varð til.
6 For lo! thou louedist treuthe; thou hast schewid to me the vncerteyn thingis, and pryuy thingis of thi wisdom.
Þú vilt að menn séu hreinskilnir við sjálfa sig, einlægir og segi satt. Gefðu mér náð til að gera það!
7 Lord, sprenge thou me with ysope, and Y schal be clensid; waische thou me, and Y schal be maad whijt more than snow.
Þvoðu mig að ég verði hreinn, hreinsaðu mig svo ég verði hvítari en snjór.
8 Yyue thou ioie, and gladnesse to myn heryng; and boonys maad meke schulen ful out make ioye.
Og þegar þú hefur refsað mér, þá gefðu mér gleði mína á ný.
9 Turne awei thi face fro my synnes; and do awei alle my wickidnesses.
Einblíndu ekki á syndir mínar, heldur afmáðu þær allar.
10 God, make thou a clene herte in me; and make thou newe a riytful spirit in my entrailis.
Skapaðu í mér nýtt og hreint hjarta, ó Guð! Gefðu mér þinn heilaga anda svo að ég hugsi rétt og þrái það sem gott er.
11 Caste thou me not awei fro thi face; and take thou not awei fro me thin hooli spirit.
Varpaðu mér ekki burt frá þér og taktu ekki þinn heilaga anda frá mér.
12 Yiue thou to me the gladnesse of thyn helthe; and conferme thou me with the principal spirit.
Fylltu mig aftur gleði þíns hjálpræðis og löngun til að hlýða þér!
13 I schal teche wickid men thi weies; and vnfeithful men schulen be conuertid to thee.
Þá get ég leitt aðra syndara inn á veg þinn svo að þeir – sekir eins og ég – játi syndir sínar og snúi sér til þín.
14 God, the God of myn helthe, delyuere thou me fro bloodis; and my tunge schal ioyfuli synge thi riytfulnesse.
Frelsaðu mig frá dauðans háska, ó Guð minn. Þú einn getur frelsað mig!
15 Lord, `opene thou my lippis; and my mouth schal telle thi preysyng.
Leyf mér að syngja um miskunn þína, Drottinn. Opnaðu varir mínar svo að ég megi vegsama þig!
16 For if thou haddist wold sacrifice, Y hadde youe; treuli thou schalt not delite in brent sacrifices.
Þú hefur ekki þóknun á dýrafórnum, annars myndi ég láta þær í té. Og brennifórnir eru ekki í uppáhaldi hjá þér.
17 A sacrifice to God is a spirit troblid; God, thou schalt not dispise a contrit herte and `maad meke.
Þetta vilt þú: Auðmjúkan anda og iðrandi samvisku. Þann sem iðrast af öllu hjarta, munt þú ó Guð, ekki fyrirlíta.
18 Lord, do thou benygneli in thi good wille to Syon; that the wallis of Jerusalem be bildid.
Drottinn, lát Ísrael ekki gjalda syndar minnar. Hjálpaðu þjóð þinni og vernda Jerúsalem.
19 Thanne thou schalt take plesauntli the sacrifice of riytfulnesse, offryngis, and brent sacrifices; thanne thei schulen putte calues on thin auter.
Þegar hjarta mitt er rétt gagnvart þér, þá gleðst þú yfir verkum mínum og því sem ég fórna á altari þínu.
