Psalms 12

1 To the victorie on the eiyte, the song of Dauid. Lord, make thou me saaf, for the hooli failide; for treuthis ben maad litle fro the sones of men.

Psalmus David in finem, pro octava. Salvum me fac Domine, quoniam defecit sanctus: quoniam diminutae sunt veritates a filiis hominum.

2 Thei spaken veyn thingis, ech man to hys neiybore; thei han gileful lippis, thei spaken in herte and herte.

Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum: labia dolosa, in corde et corde locuti sunt.

3 The Lord destrie alle gileful lippis; and the greet spekynge tunge.

Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam.

4 Whiche seiden, We schulen magnyfie oure tunge, our lippis ben of vs; who is oure lord?

Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus, labia nostra a nobis sunt, quis noster Dominus est?

5 For the wretchednesse of nedy men, and for the weilyng of pore men; now Y schal ryse vp, seith the Lord. I schal sette inhelt he; Y schal do tristili in hym.

Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum nunc exurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari: fiducialiter agam in eo.

6 The spechis of the Lord ben chast spechis; siluer examynyd bi fier, preued fro erthe, purgid seuen fold.

Eloquia Domini, eloquia casta: argentum igne examinatum, probatum terrae purgatum septuplum.

7 Thou, Lord, schalt kepe vs; and thou `schalt kepe vs fro this generacioun with outen ende.

Tu Domine servabis nos: et custodies nos a generatione hac in aeternum.

8 Wickid men goen in cumpas; bi thin hiynesse thou hast multiplied the sones of men.

In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.