Job 30
1 But now yongere men in tyme scornen me, whos fadris Y deynede not to sette with the doggis of my flok.
| ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره می‌کنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گله‌ام بدانم؛ |
2 Of whiche men the vertu of hondis was for nouyt to me, and thei weren gessid vnworthi to that lijf.
| نیروی بازوانشان برای من چه فایده‌ای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است. |
3 Thei weren bareyn for nedynesse and hungur; that gnawiden in wildirnesse, and weren pale for pouert and wretchidnesse;
| از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک می‌نهادند. |
4 and eeten eerbis, aud the ryndis of trees; and the roote of iunyperis was her mete.
| در میان بوته‌ها علف‌شوره می‌چیدند، و ریشۀ شورگیاه را می‌خورند. |
5 Whiche men rauyschiden these thingis fro grete valeis; and whanne thei hadden foundun ony of alle, thei runnen with cry to tho.
| چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند. |
6 Thei dwelliden in deseertis of strondis, and in caues of erthe, ethir on grauel, `ethir on cley.
| پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخره‌ها و حفره‌های زمین. |
7 Whiche weren glad among siche thingis, and arettiden delices to be vndur buschis.
| در بیابانها عرعر می‌کردند و زیر بوته‌ها می‌لولیدند. |
8 The sones of foolis and of vnnoble men, and outirli apperynge not in erthe.
| آنها احمقانی بی‌نام و نشانند که از سرزمین خود طرد شده‌اند. |
9 But now Y am turned in to the song of hem, and Y am maad a prouerbe to hem.
| و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفته‌اند و من بازیچهٔ دست آنها شده‌ام. |
10 Thei holden me abhomynable, and fleen fer fro me, and dreden not to spete on my face.
| از من کراهت دارند و نزدیکم نمی‌آیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند. |
11 For God hath openyd his arowe caas, and hath turmentid me, and hath set a bridil in to my mouth.
| خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان می‌خواهد با من می‌کنند. |
12 At the riytside of the eest my wretchidnessis risiden anoon; thei turneden vpsedoun my feet, and oppressiden with her pathis as with floodis.
| این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله می‌کنند و سر راهم دام می‌گذارند. |
13 Thei destrieden my weies; thei settiden tresoun to me, and hadden the maistri; and `noon was that helpide.
| راه مرا می‌بندند و دست به هر کاری می‌زنند تا مرا از پای درآورند. آنها می‌دانند که من بی‌یار و یاورم. |
14 Thei felden in on me as bi a brokun wal, and bi yate openyd, and weren stretchid forth to my wretchidnessis.
| ناگهان بر من هجوم می‌آورند و وقتی که می‌بینند به زمین افتاده‌ام بر سرم می‌ریزند. |
15 Y am dryuun in to nouyt; he took awei my desir as wynd, and myn helpe passide awei as a cloude.
| در ترس و وحشت به سر می‌برم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است. |
16 But now my soule fadith in my silf, and daies of turment holden me stidfastly.
| دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست. |
17 In nyyt my boon is persid with sorewis; and thei, that eten me, slepen not.
| شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای آرامم نمی‌گذارد. |
18 In the multitude of tho my cloth is wastid, and thei han gird me as with coler of a coote.
| خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است. |
19 Y am comparisound to cley, and Y am maad lijk to a deed sparcle and aisch.
| خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است. |
20 Y schal cry to thee, and thou schalt not here me; Y stonde, and thou biholdist not me.
| ای خدا، نزد تو فریاد برمی‌آورم، ولی به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، اما نگاهم نمی‌کنی. |
21 Thou art chaungid in to cruel to me, and in the hardnesse of thin hond thou art aduersarie to me.
| نسبت به من بی‌رحم شده‌ای و با تمام قدرت آزارم می‌دهی. |
22 Thou hast reisid me, and hast set as on wynd; and hast hurtlid me doun strongli.
| مرا به میان گردباد می‌اندازی و در مسیر طوفان قرار می‌دهی. |
23 Y woot, that thow schalt bitake me to deeth, where an hows is ordeyned to ech lyuynge man.
| می‌دانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، می‌فرستی. |
24 Netheles thou sendist not out thin hond to the wastyng of hem; and if thei fallen doun, thou schalt saue.
| چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمی‌آید، حمله می‌کنی؟ |
25 Y wepte sum tyme on him, that was turmentid, and my soule hadde compassioun on a pore man.
| آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمی‌کردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمی‌خوردم؟ |
26 Y abood goodis, and yuelis ben comun to me; Y abood liyt, and derknessis braken out.
| با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد. |
27 Myn ynnere thingis buyliden out with outen my reste; daies of turment camen bifor me.
| دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفته‌اند. |
28 Y yede morenynge, and Y roos with out woodnesse in the cumpenye, and criede.
| تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو می‌روم و قرار ندارم. در میان جماعت می‌ایستم و با التماس کمک می‌طلبم. |
29 Y was the brother of dragouns, and the felow of ostrigis.
| ناله‌هایم به فریاد شغال و جغد می‌ماند. |
30 My skyn was maad blak on me, and my boonys drieden for heete.
| پوست بدنم سیاه شده، و کنده می‌شود. استخوانهایم از شدت تب می‌سوزد. |
31 Myn harpe is turned in to morenyng, and myn orgun in to the vois of weperis.
| نوای شادِ چنگِ من، به نوحه‌گری مبدل شده و از نی من ناله‌های جانگداز به گوش می‌رسد. |
