2 Corinthians 2

1 And Y ordeynede this ilke thing at me, that Y schulde not come eftsoone in heuynes to you.

εκρινα γαρ εμαυτω τουτο το μη παλιν εν λυπη προς υμας ελθειν

2 For if Y make you sori, who is he that gladith me, but he that is soreuful of me?

ει γαρ εγω λυπω υμας και τις ο ευφραινων με ει μη ο λυπουμενος εξ εμου

3 And this same thing Y wroot to you, that whanne Y come, Y haue not sorewe on sorewe, of the whiche it behofte me to haue ioie. And Y triste in you alle, that my ioye is of alle you.

και εγραψα τουτο αυτο ινα μη ελθων λυπην σχω αφ ων εδει με χαιρειν πεποιθως επι παντας υμας οτι η εμη χαρα παντων υμων εστιν

4 For of myche tribulacioun and angwisch of herte Y wroot to you by many teeris, not that ye be sori, but that ye wite what charite Y haue more plenteuously in you.

εκ γαρ πολλης θλιψεως και συνοχης καρδιας εγραψα υμιν δια πολλων δακρυων ουχ ινα λυπηθητε αλλα την αγαπην ινα γνωτε ην εχω περισσοτερως εις υμας

5 For if ony man hath maad me soreuful, he hath not maad me sorewful but a parti, that Y charge not you alle.

ει δε τις λελυπηκεν ουκ εμε λελυπηκεν αλλα απο μερους ινα μη επιβαρω παντας υμας

6 This blamyng that ys maad of manye, suffisith to hym, that is sich oon;

ικανον τω τοιουτω η επιτιμια αυτη η υπο των πλειονων

7 so that ayenward ye rathir foryyuen and coumfort, lest perauenture he that is suche a maner man, be sopun vp bi more grete heuynesse.

ωστε τουναντιον {VAR2: μαλλον } υμας χαρισασθαι και παρακαλεσαι μη πως τη περισσοτερα λυπη καταποθη ο τοιουτος

8 For which thing Y biseche you, that ye conferme charite in to hym.

διο παρακαλω υμας κυρωσαι εις αυτον αγαπην

9 For whi therfor Y wroot this, that Y knowe youre preuyng, whether in alle thingis ye ben obedient.

εις τουτο γαρ και εγραψα ινα γνω την δοκιμην υμων ει εις παντα υπηκοοι εστε

10 For to whom ye han foryyuen ony thing, also Y haue foryyue. For Y that that Y foryaf, yif Y foryaf ony thing, haue youun for you in the persone of Crist,

ω δε τι χαριζεσθε καγω και γαρ εγω ο κεχαρισμαι ει τι κεχαρισμαι δι υμας εν προσωπω χριστου

11 that we be not disseyued of Sathanas; for we knowen hise thouytis.

ινα μη πλεονεκτηθωμεν υπο του σατανα ου γαρ αυτου τα νοηματα αγνοουμεν

12 But whanne Y was comun to Troade for the gospel of Crist, and a dore was opened to me in the Lord,

ελθων δε εις την τρωαδα εις το ευαγγελιον του χριστου και θυρας μοι ανεωγμενης εν κυριω

13 Y hadde not rest to my spirit, for Y foond not my brother Tite, but Y seide to hem farewel, and Y passide in to Macedonye.

ουκ εσχηκα ανεσιν τω πνευματι μου τω μη ευρειν με τιτον τον αδελφον μου αλλα αποταξαμενος αυτοις εξηλθον εις μακεδονιαν

14 And Y do thankyngis to God, that euere more makith vs to haue victorie in Crist Jhesu, and schewith bi vs the odour of his knowing in ech place;

τω δε θεω χαρις τω παντοτε θριαμβευοντι ημας εν τω χριστω και την οσμην της γνωσεως αυτου φανερουντι δι ημων εν παντι τοπω

15 for we ben the good odour of Crist to God, among these that ben maad saaf, and among these that perischen.

οτι χριστου ευωδια εσμεν τω θεω εν τοις σωζομενοις και εν τοις απολλυμενοις

16 To othere sotheli odour of deth in to deth, but to othere we ben odour of lijf in to lijf. And to these thingis who is so able?

οις μεν οσμη εκ θανατου εις θανατον οις δε οσμη εκ ζωης εις ζωην και προς ταυτα τις ικανος

17 For we ben not as many, that don auoutrie bi the word of God, but we speken of clennesse, as of God, bifor God in Crist.

ου γαρ εσμεν ως οι πολλοι καπηλευοντες τον λογον του θεου αλλ ως εξ ειλικρινειας αλλ ως εκ θεου κατεναντι θεου εν χριστω λαλουμεν