Romans 11
1 I say then, Hath God cast off his people? God forbid! for I also am an Israelite, of the seed of Abraham, of the tribe of Benjamin.
Ундақта, шуни сораймәнки: — Худа Өз хәлқидин ваз кәчтиму? Һәргиз ундақ әмәс! Мәнму Ибраһим әвладидин, Бинямин қәбилисидин болған бир Исраилғу!
2 God hath not cast off his people, whom He foreknew. Do ye not know what the scripture saith of Elias? how he complains to God against Israel,
Худа алдин көңлигә пүккән Өз хәлқидин ваз кәчкини йоқ. Муқәддәс язмиларда Иляс [пәйғәмбәр] һәққидә немә дейилгәнлиги силәргә аян әмәсму? У Исраиллардин азар чекип Худаға йелинип: —
3 saying, "Lord, they have slain thy prophets, and digged down thine altars; and I am left alone, and they seek my life."
«И Пәрвәрдигар, улар Сениң пәйғәмбәрлириңни өлтүрүшти, қурбангаһлириңни чеқишти. Пәқәт өзүм ялғузла қалдим, улар йәнә мениңму җенимни алмақчи болушуватиду», дегән.
4 But what saith the oracle of God to him? "I have reserved to myself seven thousand men, who have not bowed the knee to Baal."
Худаниң униңға қайтурған калами қандақ болди? У: «Баалға тиз пүкмигән йәттә миң адәмни Өзүмгә елип қалдим» — дегән.
5 And so in the present time also there is a remnant according to the election of grace.
Худди шуниңдәк, бүгүнки күндиму Худаниң шапаити билән [Исраилдин] Өзи таллиған бир «қалди» бар.
6 And if by grace, it is no more of works: for then grace is no longer grace. But if of works, it is no more grace: for then work is no longer work.
[Уларниң таллиниши] шапаәт билән болған болса, ундақта өзлириниң әҗир-әмили билән болған әмәс. Әмәлләрдин болған болса, шапаәт шапаәт болмай қалатти.
7 What then? Israel hath not obtained that which he sought: but the elect have obtained it, and the rest were blinded,
Нәтиҗидә қандақ болди? Исраиллар издигинигә еришәлмиди, лекин улардин талланғанлар еришти. Қалғанларниң болса, көңүллири бихудлаштурулди.
8 (according as it is written, God hath given them a spirit of slumber, that their eyes could not see and their ears could not hear, ) even unto this day.
Худди муқәддәс язмиларда ейтилғинидәк: — «Худа уларниң роһ-қәлбини ғәпләткә салди, Бүгүнгә қәдәр көзлирини көрмәс, Қулақлирини аңлимас қилди».
9 And David saith, Let their table become a snare, and a trap, and a stumbling-block, and a recompence unto them.
Шуниңдәк Давут [пәйғәмбәрму] мундақ дегән: «Уларниң дәстихини өзлиригә қапқан вә қапқан болуп, Уларни путлаштуруп, қилмишлирини өз бешиға чүшүрсун!
10 Let their eyes be darkened that they may not see, and always bow down their back.
Көзлири қараңғулишип, көрәлмисун; Бәллирини мәңгү руслатмай пүкүлдүргәйсән!»
11 Say I then, Have they stumbled, that they should fall irrecoverably? God forbid! but this I say, that by their fall salvation is come to the Gentiles to excite them to emulation.
Ундақта, шуниму сорайки: [Исраиллар] жиқилип қайтидин турғузулмаслиққа путлашқанму? Һәргиз ундақ әмәс! Лекин уларниң тейилип итаәтсизлик қилғанлиғидин ниҗат ят әлликләргә йәткүзүлди. Буниңдин мәхсәт Исраилларни һәсәткә қозғаштин ибарәттур.
12 Now if their fall be the riches of the world, and their diminution be the riches of the Gentiles, how much more will their fulness be?
Әнди уларниң тейилип итаәтсизлик қилиши дунияға асайишлиқ бәхш әткән болса, шундақла уларниң зиян тартқини әлләрни бейитқан болса, ундақта кәлгүсидә уларниң һәммисиниң толуқ ниҗатлиққа еришиши дунияға техиму зор бәхит елип кәлмәмду?!
13 For I speak to you Gentiles: inasmuch indeed as I am the apostle of the Gentiles,
Әнди силәр әлликләргә сөзләватимән; мән әлликләргә расул сүпитидә бекитилгәндин кейин, вәзипәмни шан-шәрәплик дәп улуқлаймәнки,
14 I extol my office, that if possible I may excite to emulation my brethren according to the flesh, and may save some of them:
җанҗигәрлирим болғанларниң һәситини қозғап, уларниң бәзилирини қутулдурармәнмекин дегән үмүттә болимән.
15 for if the rejecting of them be the reconciling of the world, what will the receiving them again be but life from the dead?
Чүнки уларниң ташливетилгәнлигиниң нәтиҗиси дуниядики әлләрни Худа билән енақлаштуруш болса, ундақта уларниң қобул қилиниши өлүмдин тирилиш болмай немә?
16 Now if the first-fruits be holy, so is the whole heap: and if the root be holy, so are the branches.
Һосулдин тунҗа болуп чиққан хемирдики калләк муқәддәс һесапланса, пүтүн хемир муқәддәс дәп һесаплиниду. Дәрәқниң йилтизи муқәддәс болса, шахлириму муқәддәс болиду.
17 But if some of the branches were broken off, and thou a wild-olive wert grafted in among them, and art made a partaker together with them of the root and fatness of the olive; boast not against the branches:
Зәйтун дәриғиниң бир нәччә шехи дәрвәқә сундуриветилгән еди, вә сән явайи зәйтун көчити болуп, уларниң орниға уландиң. Мана әнди дәрәқ йилтизидин озуқлуқ елип, мол ширнисидин бәһримән болғучи болған екәнсән,
18 and if thou boastest, remember thou bearest not the root, but the root thee.
әнди сундуруветилгән әшу шахлардин өзүңни үстүн қилип махтанма. Махтансаң, шуни унтумиғинки, сән йилтизни әмәс, йилтиз сени көтирип қувәтләватиду.
19 Wilt thou say then, The branches were broken off, that I might be grafted in?
Сән әнди: «Шахлар мениң улинишим үчүн сундуриветилди» — дейишиң мүмкин.
20 Well; they were broken off for their infidelity, and thou standest by faith: therefore be not high-minded but fear.
Тоғра, улар етиқатсизлиқтин сундурулди; сән болсаң, етиқатиң билән тик турисән; бирақ униңдин мәғрурланма, әксичә [Худадин] қорқ!
21 For if God spared not the natural branches, neither would He spare thee.
Чүнки Худа әйни вақтида бу дәрәқниң өз шахлирини айимиған екән, сениму айимаслиғи мүмкин.
22 Behold therefore the goodness and severity of God: towards them that fell, severity; but towards thee, goodness; if thou continue in his goodness: for else thou also shalt be cut off.
Мана, [бу ишларда] Худаниң меһриванлиғиға һәмдә қаттиқ қол екәнлигигә қара. У Өз йолидин жиқилип чүшкәнләргә қаттиқ қол еди, лекин саңа (меһриванлиғида давамлиқ турсаңла) меһриванлиқ көрсәтмәктә. Ундақ болмиғанда, сәнму кесип ташлинисән.
23 And they, if they do not continue in unbelief, shall be grafted in: for God is able again to graft them in.
[Йәһудийларму] етиқатсизлиқта чиң туривалмиса, әслидики дәрәққә улиниду. Чүнки Худа уларни қайта улашқа қадирдур.
24 For if thou wert cut out of the wild olive, which was natural to thee, and contrary to nature were grafted into a good olive; how much more shall these who are the natural branches, be grafted into their own olive-tree?
Чүнки әгәр сән явайи зәйтун дәриғидин кесип елинип, тәбиий қанунийәткә хилап һалда [бағдики] яхши зәйтун дәриғигә уланған йәрдә, әслидики бу тәбиий шахларниң өз дәриғикә улиниши техиму мүмкинғу?!
25 For I would not have you, brethren, to be ignorant of this mystery, (least ye should be wise in your own eyes) that blindness in part is befallen Israel, till the fulness of the Gentiles be come in.
Қериндашлар, өзүңларни үстүн вә әқиллиқ чағлаштин сақлинишиңлар үчүн, вәһий қилинған шу сирдин хәвәрсиз қелишиңларни халимаймәнки, та [Худа таллиған] Йәһудий әмәсләрниң сани толуқланғичә, Исраилниң бир қисми таш жүрәкликкә қалдурулиду;
26 And so all Israel shall be saved, as it is written, "The deliverer shall come out of Sion, and shall turn away impiety from Jacob:
андин пүткүл Исраил қутқузулиду. Бу тоғрилиқ муқәддәс язмиларда мундақ йезилған: — «Қутқузғучи Зиондин келип, Ипласлиқни Яқуптин йоқ қилиду.
27 and this is my covenant with them, when I take away their sins."
Мән уларниң гуналирини елип ташливәткинимдә, Мана бу улар билән түзидиған әһдәм болиду».
28 As to the gospel indeed they are enemies on your account, but as to the election they are beloved on account of the fathers.
Әнди хуш хәвәр җәһәттин қариғанда, силәрниң бәхитиңлар үчүн Йәһудий хәлқи [хуш хәвәргә] дүшмән қилип бекитилгән; бирақ Худаниң таллиши җәһәттин қариғанда, ата-бовилиримиз сәвәвидин сөйүлгәндур.
29 For the gifts and calling of God are without repentance.
Чүнки Худа Өзи бәргәнлирини вә чақириқини қайтурувалмайду.
30 For as ye were heretofore disobedient to God, but have now obtained mercy in their disobedience:
Силәр әлликләрму бир чағларда Худаға итаәт қилмиған болсаңларму, [Йәһудийларниң] итаәтсизлигиниң нәтиҗисидә һазир рәһим-шәпқәткә ериштиңлар.
31 so these also in your mercy have now been disobedient, that they themselves might be the objects of mercy.
Йәһудийлар болса итаәт қилмай келиватиду; [Худаниң] буниңдики мәхсити, силәргә көрсәткән рәһим-шәпқәт арқилиқ уларниму рәһим-шәпқәткә ериштүрүштин ибарәттур.
32 For God hath included them all in the charge of disobedience, that He might have mercy upon all. (eleēsē g1653)
Чүнки Худа пүткүл инсанға рәһим-шәпқәт көрситиш үчүн, һәммәйләнни итаәтсизликкә солап қойди. (eleēsē g1653)
33 O the depth of the riches both of the wisdom and knowledge of God! how unsearchable are his judgements, and his ways not to be traced out!
— Аһ! Худаниң даналиғи вә илим-һекмитиниң бебаһа байлиқлири һәм һесапсиз чоңқурлуғи! Униң һөкүмилириниң тегигә йәткили болмас! Униң йоллири издәп тепиштин шунчә жирақтур!
34 For who hath known the mind of the Lord, or who hath been his counsellor?
«Кимму Пәрвәрдигарниң ой-муддиалирини чүшинип йәтти? Кимму Униңға мәслиһәтчи болалиди?»
35 Or who hath first given to Him? and it shall be returned.
«Униңға ким авал бир нәрсә берип, Кейин уни қайтуруп бәр дейәлиди?».
