Luke 13
1 There were present at the same time, some that told Him of the Galileans, whose blood Pilate had mingled with their sacrifices.
അപരഞ്ച പീലാതോ യേഷാം ഗാലീലീയാനാം രക്താനി ബലീനാം രക്തൈഃ സഹാമിശ്രയത് തേഷാം ഗാലീലീയാനാം വൃത്താന്തം കതിപയജനാ ഉപസ്ഥാപ്യ യീശവേ കഥയാമാസുഃ|
2 And Jesus answering said unto them, Do ye think that these were sinners above all the Galileans, because they suffered such things?
തതഃ സ പ്രത്യുവാച തേഷാം ലോകാനാമ് ഏതാദൃശീ ദുർഗതി ർഘടിതാ തത്കാരണാദ് യൂയം കിമന്യേഭ്യോ ഗാലീലീയേഭ്യോപ്യധികപാപിനസ്താൻ ബോധധ്വേ?
3 I tell you, No: but, unless ye repent, ye shall all likewise perish.
യുഷ്മാനഹം വദാമി തഥാ ന കിന്തു മനഃസു ന പരാവർത്തിതേഷു യൂയമപി തഥാ നംക്ഷ്യഥ|
4 Or those eighteen, upon whom the tower in Siloam fell, and killed them, do ye think that they were sinners above all the inhabitants in Jerusalem?
അപരഞ്ച ശീലോഹനാമ്ന ഉച്ചഗൃഹസ്യ പതനാദ് യേഽഷ്ടാദശജനാ മൃതാസ്തേ യിരൂശാലമി നിവാസിസർവ്വലോകേഭ്യോഽധികാപരാധിനഃ കിം യൂയമിത്യം ബോധധ്വേ?
5 I tell you, No: but, unless ye repent, ye shall all likewise perish.
യുഷ്മാനഹം വദാമി തഥാ ന കിന്തു മനഃസു ന പരിവർത്തിതേഷു യൂയമപി തഥാ നംക്ഷ്യഥ|
6 And He spake this parable, A certain man had a fig-tree planted in his vineyard, and he came seeking fruit on it, but found none.
അനന്തരം സ ഇമാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാമകഥയദ് ഏകോ ജനോ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രമധ്യ ഏകമുഡുമ്ബരവൃക്ഷം രോപിതവാൻ| പശ്ചാത് സ ആഗത്യ തസ്മിൻ ഫലാനി ഗവേഷയാമാസ,
7 And he said to the vine-dresser, behold, these three years I come seeking fruit on this fig-tree, and find none: cut it down, why should it cumber the ground?
കിന്തു ഫലാപ്രാപ്തേഃ കാരണാദ് ഉദ്യാനകാരം ഭൃത്യം ജഗാദ, പശ്യ വത്സരത്രയം യാവദാഗത്യ ഏതസ്മിന്നുഡുമ്ബരതരൗ ക്ഷലാന്യന്വിച്ഛാമി, കിന്തു നൈകമപി പ്രപ്നോമി തരുരയം കുതോ വൃഥാ സ്ഥാനം വ്യാപ്യ തിഷ്ഠതി? ഏനം ഛിന്ധി|
8 And he said to him, Sir, let it alone this year also, till I dig about it, and lay dung to it:
തതോ ഭൃത്യഃ പ്രത്യുവാച, ഹേ പ്രഭോ പുനർവർഷമേകം സ്ഥാതുമ് ആദിശ; ഏതസ്യ മൂലസ്യ ചതുർദിക്ഷു ഖനിത്വാഹമ് ആലവാലം സ്ഥാപയാമി|
9 then perhaps it may bear fruit; if not, afterwards cut it down.
തതഃ ഫലിതും ശക്നോതി യദി ന ഫലതി തർഹി പശ്ചാത് ഛേത്സ്യസി|
10 And when He was teaching in one of the synagogues on the sabbath-day,
അഥ വിശ്രാമവാരേ ഭജനഗേഹേ യീശുരുപദിശതി
11 there was a woman that had a spirit of infirmity eighteen years, and was bowed together, and utterly unable to lift herself upright.
തസ്മിത് സമയേ ഭൂതഗ്രസ്തത്വാത് കുബ്ജീഭൂയാഷ്ടാദശവർഷാണി യാവത് കേനാപ്യുപായേന ഋജു ർഭവിതും ന ശക്നോതി യാ ദുർബ്ബലാ സ്ത്രീ,
12 And when Jesus saw her, He called her to Him, and said to her, Woman, thou art loosed from thine infirmity.
താം തത്രോപസ്ഥിതാം വിലോക്യ യീശുസ്താമാഹൂയ കഥിതവാൻ ഹേ നാരി തവ ദൗർബ്ബല്യാത് ത്വം മുക്താ ഭവ|
13 And He laid his hands upon her; and immediately she was made straight, and glorified God.
തതഃ പരം തസ്യാ ഗാത്രേ ഹസ്താർപണമാത്രാത് സാ ഋജുർഭൂത്വേശ്വരസ്യ ധന്യവാദം കർത്തുമാരേഭേ|
14 But the ruler of the synagogue, being provoked that Jesus had wrought a cure on the sabbath-day, said to the people, There are six days in which ye ought to work; on these therefore come and be healed, and not on the sabbath-day.
കിന്തു വിശ്രാമവാരേ യീശുനാ തസ്യാഃ സ്വാസ്ഥ്യകരണാദ് ഭജനഗേഹസ്യാധിപതിഃ പ്രകുപ്യ ലോകാൻ ഉവാച, ഷട്സു ദിനേഷു ലോകൈഃ കർമ്മ കർത്തവ്യം തസ്മാദ്ധേതോഃ സ്വാസ്ഥ്യാർഥം തേഷു ദിനേഷു ആഗച്ഛത, വിശ്രാമവാരേ മാഗച്ഛത|
15 The Lord therefore answered him and said, Thou hypocrite, does not any of you on the sabbath loose his ox or his ass from the stall and lead him away to watering?
തദാ പഭുഃ പ്രത്യുവാച രേ കപടിനോ യുഷ്മാകമ് ഏകൈകോ ജനോ വിശ്രാമവാരേ സ്വീയം സ്വീയം വൃഷഭം ഗർദഭം വാ ബന്ധനാന്മോചയിത്വാ ജലം പായയിതും കിം ന നയതി?
16 And might not this woman, a daughter of Abraham, whom Satan hath bound these eighteen years, be loosed from this bond on the sabbath-day?
തർഹ്യാഷ്ടാദശവത്സരാൻ യാവത് ശൈതാനാ ബദ്ധാ ഇബ്രാഹീമഃ സന്തതിരിയം നാരീ കിം വിശ്രാമവാരേ ന മോചയിതവ്യാ?
17 Upon his saying this, all his adversaries were ashamed: but the people rejoiced for all the glorious things that were done by Him.
ഏഷു വാക്യേഷു കഥിതേഷു തസ്യ വിപക്ഷാഃ സലജ്ജാ ജാതാഃ കിന്തു തേന കൃതസർവ്വമഹാകർമ്മകാരണാത് ലോകനിവഹഃ സാനന്ദോഽഭവത്|
18 Then said He, To what is the kingdom of God like, and to what shall I compare it?
അനന്തരം സോവദദ് ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം കസ്യ സദൃശം? കേന തദുപമാസ്യാമി?
19 It is like a grain of mustard-seed, which a man took and sowed in his garden, and it grew, and became a great tree, and the birds of the air lodged in it's boughs.
യത് സർഷപബീജം ഗൃഹീത്വാ കശ്ചിജ്ജന ഉദ്യാന ഉപ്തവാൻ തദ് ബീജമങ്കുരിതം സത് മഹാവൃക്ഷോഽജായത, തതസ്തസ്യ ശാഖാസു വിഹായസീയവിഹഗാ ആഗത്യ ന്യൂഷുഃ, തദ്രാജ്യം താദൃശേന സർഷപബീജേന തുല്യം|
20 And again He said, To what shall I compare the kingdom of God?
പുനഃ കഥയാമാസ, ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം കസ്യ സദൃശം വദിഷ്യാമി? യത് കിണ്വം കാചിത് സ്ത്രീ ഗൃഹീത്വാ ദ്രോണത്രയപരിമിതഗോധൂമചൂർണേഷു സ്ഥാപയാമാസ,
21 It is like leaven, which a woman took and put into three measures of meal, till the whole was leavened.
തതഃ ക്രമേണ തത് സർവ്വഗോധൂമചൂർണം വ്യാപ്നോതി, തസ്യ കിണ്വസ്യ തുല്യമ് ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം|
22 And he went through the cities and villages teaching, as He journeyed towards Jerusalem.
തതഃ സ യിരൂശാലമ്നഗരം പ്രതി യാത്രാം കൃത്വാ നഗരേ നഗരേ ഗ്രാമേ ഗ്രാമേ സമുപദിശൻ ജഗാമ|
23 And one said to Him, Lord, are there but few that shall be saved?
തദാ കശ്ചിജ്ജനസ്തം പപ്രച്ഛ, ഹേ പ്രഭോ കിം കേവലമ് അൽപേ ലോകാഃ പരിത്രാസ്യന്തേ?
24 But He said unto them, Strive to enter in at the strait gate; for I tell you, many will desire to enter in, and shall not be able.
തതഃ സ ലോകാൻ ഉവാച, സംകീർണദ്വാരേണ പ്രവേഷ്ടും യതഘ്വം, യതോഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, ബഹവഃ പ്രവേഷ്ടും ചേഷ്ടിഷ്യന്തേ കിന്തു ന ശക്ഷ്യന്തി|
25 When the master of the house shall have risen up and shut the door, and ye begin to stand without and knock at the door saying, Lord, Lord, open unto us; and He shall answer and say to you, I know you not, whence ye are:
ഗൃഹപതിനോത്ഥായ ദ്വാരേ രുദ്ധേ സതി യദി യൂയം ബഹിഃ സ്ഥിത്വാ ദ്വാരമാഹത്യ വദഥ, ഹേ പ്രഭോ ഹേ പ്രഭോ അസ്മത്കാരണാദ് ദ്വാരം മോചയതു, തതഃ സ ഇതി പ്രതിവക്ഷ്യതി, യൂയം കുത്രത്യാ ലോകാ ഇത്യഹം ന ജാനാമി|
26 then shall ye begin to say, We have eaten and drank in thy presence,
തദാ യൂയം വദിഷ്യഥ, തവ സാക്ഷാദ് വയം ഭേജനം പാനഞ്ച കൃതവന്തഃ, ത്വഞ്ചാസ്മാകം നഗരസ്യ പഥി സമുപദിഷ്ടവാൻ|
27 and thou hast taught in our streets, But He will say, I tell you, I know you not, whence ye are; depart from me all ye workers of iniquity:
കിന്തു സ വക്ഷ്യതി, യുഷ്മാനഹം വദാമി, യൂയം കുത്രത്യാ ലോകാ ഇത്യഹം ന ജാനാമി; ഹേ ദുരാചാരിണോ യൂയം മത്തോ ദൂരീഭവത|
28 and there shall be weeping and gnashing of teeth, when ye see Abraham, and Isaac, and Jacob, and all the prophets in the kingdom of God, and you yourselves shut out.
തദാ ഇബ്രാഹീമം ഇസ്ഹാകം യാകൂബഞ്ച സർവ്വഭവിഷ്യദ്വാദിനശ്ച ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം പ്രാപ്താൻ സ്വാംശ്ച ബഹിഷ്കൃതാൻ ദൃഷ്ട്വാ യൂയം രോദനം ദന്തൈർദന്തഘർഷണഞ്ച കരിഷ്യഥ|
29 Yea they shall come from the east, and from the west, and from the north, and from the south, and shall sit down in the kingdom of God.
അപരഞ്ച പൂർവ്വപശ്ചിമദക്ഷിണോത്തരദിഗ്ഭ്യോ ലോകാ ആഗത്യ ഈശ്വരസ്യ രാജ്യേ നിവത്സ്യന്തി|
30 And behold, there are some last who shall be first, and there are first that shall be last.
പശ്യതേത്ഥം ശേഷീയാ ലോകാ അഗ്രാ ഭവിഷ്യന്തി, അഗ്രീയാ ലോകാശ്ച ശേഷാ ഭവിഷ്യന്തി|
31 At the same time came some of the pharisees, and said to Him, Go out and depart hence, for Herod intends to kill thee.
അപരഞ്ച തസ്മിൻ ദിനേ കിയന്തഃ ഫിരൂശിന ആഗത്യ യീശും പ്രോചുഃ, ബഹിർഗച്ഛ, സ്ഥാനാദസ്മാത് പ്രസ്ഥാനം കുരു, ഹേരോദ് ത്വാം ജിഘാംസതി|
32 And He said to them, Go, tell that fox, Behold, I cast out demons and perform cures today and to-morrow; and in a little while I am to be perfected:
തതഃ സ പ്രത്യവോചത് പശ്യതാദ്യ ശ്വശ്ച ഭൂതാൻ വിഹാപ്യ രോഗിണോഽരോഗിണഃ കൃത്വാ തൃതീയേഹ്നി സേത്സ്യാമി, കഥാമേതാം യൂയമിത്വാ തം ഭൂരിമായം വദത|
33 but I must procede to-day and to-morrow and the following; for it cannot be supposed that a prophet should be cut off but in Jerusalem.
തത്രാപ്യദ്യ ശ്വഃ പരശ്വശ്ച മയാ ഗമനാഗമനേ കർത്തവ്യേ, യതോ ഹേതോ ര്യിരൂശാലമോ ബഹിഃ കുത്രാപി കോപി ഭവിഷ്യദ്വാദീ ന ഘാനിഷ്യതേ|
34 O Jerusalem, Jerusalem, that killest the prophets and stonest them that are sent unto thee, how often would I have gathered thy children, as a hen gathers her brood under her wings, and ye would not?
ഹേ യിരൂശാലമ് ഹേ യിരൂശാലമ് ത്വം ഭവിഷ്യദ്വാദിനോ ഹംസി തവാന്തികേ പ്രേരിതാൻ പ്രസ്തരൈർമാരയസി ച, യഥാ കുക്കുടീ നിജപക്ഷാധഃ സ്വശാവകാൻ സംഗൃഹ്ലാതി, തഥാഹമപി തവ ശിശൂൻ സംഗ്രഹീതും കതിവാരാൻ ഐച്ഛം കിന്തു ത്വം നൈച്ഛഃ|
35 Behold, your house is left unto you desolate: and I assure you ye shall not see me again till the time come when ye shall say, Blessed is He that cometh in the name of the Lord.
പശ്യത യുഷ്മാകം വാസസ്ഥാനാനി പ്രോച്ഛിദ്യമാനാനി പരിത്യക്താനി ച ഭവിഷ്യന്തി; യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, യഃ പ്രഭോ ർനാമ്നാഗച്ഛതി സ ധന്യ ഇതി വാചം യാവത്കാലം ന വദിഷ്യഥ, താവത്കാലം യൂയം മാം ന ദ്രക്ഷ്യഥ|
