2 Corinthians 3
1 Do we begin again to recommend ourselves? or do we need, as some do, recommendatory epistles to you, or letters of recommendation from you?
Czy znowu zaczynamy polecać samych siebie? Albo czy potrzebujemy, jak niektórzy, [listów] polecających do was albo od was?
2 Ye are our epistle, inscribed on our hearts, known and read by all men:
Naszym listem wy jesteście, napisanym w naszych sercach, znanym i czytanym przez wszystkich ludzi.
3 being manifest that ye are the epistle of Christ, through our ministration, written not with ink, but by the Spirit of the living God; not on tables of stone, but on tables of the heart of flesh.
Gdyż wiadomo, że jesteście listem Chrystusowym sporządzonym przez nasze posługiwanie, napisanym nie atramentem, lecz Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, lecz na żywych tablicach serc.
4 And such confidence have we through Christ towards God:
A taką ufność mamy przez Chrystusa ku Bogu.
5 not that we can of ourselves reckon upon any thing as from ourselves, but our sufficiency is from God.
Nie żebyśmy sami z siebie byli w stanie pomyśleć coś jakby z samych siebie, lecz nasza możność jest z Boga.
6 Who hath also fitted us to be ministers of the new covenant, not of the letter, but of the Spirit: for the letter killeth, but the Spirit giveth life.
On też uczynił nas zdolnymi sługami nowego testamentu, nie litery, ale Ducha; litera bowiem zabija, Duch zaś ożywia.
7 Now if the ministration of death which was in writing, and engraven on stones, was so glorious that the children of Israel could not look stedfastly on the face of Moses, because of the lustre of his countenance, which was to be taken away:
Lecz jeśli posługiwanie śmierci, wyryte literami na kamieniach, było pełne chwały, tak że synowie Izraela nie mogli wpatrywać się w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza, która miała przeminąć;
8 shall not the ministration of the Spirit be more glorious?
To o ileż bardziej pełne chwały nie miałoby być posługiwanie Ducha?
9 For if the ministration of condemnation was so glorious, much more doth the ministration of righteousness exceed in glory:
Jeśli bowiem posługiwanie potępienia [było] pełne chwały, o ileż bardziej obfituje w chwałę posługiwanie sprawiedliwości.
10 since what was then made glorious was not in comparison glorious, because of the glory that surpasseth it.
To bowiem, co miało chwałę, nie miało chwały w porównaniu z tą przewyższającą chwałą.
11 For if that, which was to be taken away, came with glory, much more that which abideth is glorious.
Jeśli zaś to, co przemija, [było] pełne chwały, tym bardziej pełne chwały jest to, co trwa.
12 Having therefore such hope, we use much freedom of speech:
Mając więc taką nadzieję, z całą otwartością mówimy;
13 and do not as Moses, who put a veil upon his face, intimating that the children of Israel could not look to the end of that which was to be abolished; but their minds were blinded:
A nie jak Mojżesz, [który] kładł sobie na twarz zasłonę, aby synowie Izraela nie wpatrywali się w koniec tego, co miało przeminąć.
14 for unto this day the same veil remaineth unremoved in the reading of the old testament, which veil is taken away in Christ.
Lecz ich umysły zostały zaślepione; aż do dziś bowiem przy czytaniu Starego Testamentu ta sama zasłona pozostaje nieodsłonięta, gdyż jest usuwana w Chrystusie.
15 But to this day, when Moses is read, the veil is upon their heart.
I aż do dziś, gdy Mojżesz jest czytany, zasłona leży na ich sercu.
16 Though when it turneth unto the Lord, the veil is taken off:
Gdy jednak nawrócą się do Pana, zasłona zostanie zdjęta.
17 now the Lord is that Spirit; and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.
Pan zaś jest tym Duchem, a gdzie jest Duch Pana, tam i wolność.
18 But we all with unveiled face beholding, as in a glass, the glory of the Lord, are transformed according to the same image from glory to glory, as proceeding from the Spirit of the Lord.
Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, [jakby] w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana.
