Romans 9
1 I tell the truth in Messiah. I am not lying, my conscience testifying with me in the Holy Spirit
| در مسیح راست می‌گویم و دروغ نی و ضمیر من در روح‌القدس مرا شاهد است، | ۱ |
2 that I have great sorrow and unceasing pain in my heart.
| که مرا غمی عظیم و در دلم وجع دائمی است. | ۲ |
3 For I could wish that I myself were accursed from Messiah for my brothers’ sake, my relatives according to the flesh
| زیرا راضی هم می‌بودم که خود از مسیح محروم شوم در راه برادرانم که بحسب جسم خویشان منند، | ۳ |
4 who are Israelites; whose is the adoption, the glory, the covenants, the giving of the law, the service, and the promises;
| که ایشان اسرائیلی‌اند و پسرخواندگی وجلال و عهدها و امانت شریعت و عبادت ووعده‌ها از آن ایشان است؛ | ۴ |
5 of whom are the fathers, and from whom is Messiah as concerning the flesh, who is over all, God, blessed forever. Amen. (aiōn g165)
| که پدران از آن ایشانند و از ایشان مسیح بحسب جسم شد که فوق از همه است، خدای متبارک تا ابدالاباد، آمین. (aiōn g165) | ۵ |
6 But it is not as though the word of God has come to nothing. For they are not all Israel that are of Israel.
| ولکن چنین نیست که کلام خدا ساقط شده باشد؛ زیرا همه که از اسرائیل‌اند، اسرائیلی نیستند، | ۶ |
7 Neither, because they are Abraham’s offspring, are they all children. But, “your offspring will be accounted as from Isaac.”
| و نه نسل ابراهیم تمام فرزند هستند؛ بلکه نسل تو در اسحاق خوانده خواهند شد. | ۷ |
8 That is, it is not the children of the flesh who are children of God, but the children of the promise are counted as heirs.
| یعنی فرزندان جسم، فرزندان خدا نیستند، بلکه فرزندان وعده از نسل محسوب می‌شوند. | ۸ |
9 For this is a word of promise: “At the appointed time I will come, and Sarah will have a son.”
| زیراکلام وعده این است که موافق چنین وقت خواهم آمد و ساره را پسری خواهد بود. | ۹ |
10 Not only so, but Rebekah also conceived by one, by our father Isaac.
| و نه این فقط، بلکه رفقه نیز چون از یک شخص یعنی از پدر مااسحاق حامله شد، | ۱۰ |
11 For being not yet born, neither having done anything good or bad, that the purpose of God according to election might stand, not of works, but of him who calls,
| زیرا هنگامی که هنوز تولدنیافته بودند و عملی نیک یا بد نکرده، تا اراده خدابرحسب اختیار ثابت شود نه از اعمال بلکه ازدعوت کننده | ۱۱ |
12 it was said to her, “The elder will serve the younger.”
| بدو گفته شد که «بزرگتر کوچکتر را بندگی خواهد نمود.» | ۱۲ |
13 Even as it is written, “Jacob I loved, but Esau I hated.”
| چنانکه مکتوب است: «یعقوب را دوست داشتم اما عیسو را دشمن.» | ۱۳ |
14 What shall we say then? Is there unrighteousness with God? May it never be!
| پس چه گوییم؟ آیا نزد خدا بی‌انصافی است؟ حاشا! | ۱۴ |
15 For he said to Moses, “I will have mercy on whom I have mercy, and I will have compassion on whom I have compassion.”
| زیرا به موسی می‌گوید: «رحم خواهم فرمود بر هر‌که رحم کنم و رافت خواهم نمود بر هر‌که رافت نمایم.» | ۱۵ |
16 So then it is not of him who wills, nor of him who runs, but of God who has mercy.
| لاجرم نه ازخواهش کننده و نه از شتابنده است، بلکه ازخدای رحم کننده. | ۱۶ |
17 For the Scripture says to Pharaoh, “For this very purpose I caused you to be raised up, that I might show in you my power, and that my name might be proclaimed in all the earth.”
| زیرا کتاب به فرعون می‌گوید: «برای همین تو را برانگیختم تا قوت خود را در تو ظاهر سازم و تا نام من در تمام جهان ندا شود.» | ۱۷ |
18 So then, he has mercy on whom he desires, and he hardens whom he desires.
| بنابراین هر‌که را می‌خواهد رحم می‌کند و هر‌که را می‌خواهد سنگدل می‌سازد. | ۱۸ |
19 You will say then to me, “Why does he still find fault? For who withstands his will?”
| پس مرا می‌گویی: «دیگر چرا ملامت می‌کند؟ زیرا کیست که با اراده او مقاومت نموده باشد؟» | ۱۹ |
20 But indeed, O man, who are you to reply against God? Will the thing formed ask him who formed it, “Why did you make me like this?”
| نی بلکه تو کیستی‌ای انسان که با خدا معارضه می‌کنی؟ آیا مصنوع به صانع می‌گوید که چرا مراچنین ساختی؟ | ۲۰ |
21 Or hasn’t the potter a right over the clay, from the same lump to make one part a vessel for honor, and another for dishonor?
| یا کوزه‌گر اختیار بر گل نداردکه از یک خمیره ظرفی عزیز و ظرفی ذلیل بسازد؟ | ۲۱ |
22 What if God, willing to show his wrath and to make his power known, endured with much patience vessels of wrath prepared for destruction,
| و اگر خدا چون اراده نمود که غضب خود را ظاهر سازد و قدرت خویش را بشناساند، ظروف غضب را که برای هلاکت آماده‌شده بود، به حلم بسیار متحمل گردید، | ۲۲ |
23 and that he might make known the riches of his glory on vessels of mercy, which he prepared beforehand for glory—
| و تا دولت جلال خود را بشناساند بر ظروف رحمتی که آنها را ازقبل برای جلال مستعد نمود، | ۲۳ |
24 us, whom he also called, not from the Jews only, but also from the Gentiles?
| و آنها را نیزدعوت فرمود یعنی ما نه از یهود فقط بلکه ازامت‌ها نیز. | ۲۴ |
25 As he says also in Hosea, “I will call them ‘my people,’ which were not my people; and her ‘beloved,’ who was not beloved.”
| چنانکه در هوشع هم می‌گوید: «آنانی را که قوم من نبودند، قوم خود خواهم خواند و او را که دوست نداشتم محبوبه خود. | ۲۵ |
26 “It will be that in the place where it was said to them, ‘You are not my people,’ there they will be called ‘children of the living God.’”
| و جایی که به ایشان گفته شد که شما قوم من نیستید، در آنجا پسران خدای حی خوانده خواهند شد.» | ۲۶ |
27 Isaiah cries concerning Israel, “If the number of the children of Israel are as the sand of the sea, it is the remnant who will be saved;
| و اشعیا نیز در حق اسرائیل ندامی کند که «هرچند عدد بنی‌اسرائیل مانند ریگ دریا باشد، لکن بقیه نجات خواهند یافت؛ | ۲۷ |
28 for he will finish the work and cut it short in righteousness, because the Lord will make a short work upon the earth.”
| زیراخداوند کلام خود را تمام و منقطع ساخته، برزمین به عمل خواهد آورد.» | ۲۸ |
29 As Isaiah has said before, “Unless the Lord of Hosts had left us a seed, we would have become like Sodom, and would have been made like Gomorrah.”
| و چنانکه اشعیاپیش اخبار نمود که «اگر رب الجنود برای ما نسلی نمی گذارد، هرآینه مثل سدوم می‌شدیم و مانندغموره می‌گشتیم.» | ۲۹ |
30 What shall we say then? That the Gentiles, who didn’t follow after righteousness, attained to righteousness, even the righteousness which is of faith;
| پس چه گوییم؟ امت هایی که در‌پی عدالت نرفتند، عدالت را حاصل نمودند، یعنی عدالتی که از ایمان است. | ۳۰ |
31 but Israel, following after a law of righteousness, didn’t arrive at the law of righteousness.
| لکن اسرائیل که در‌پی شریعت عدالت می‌رفتند، به شریعت عدالت نرسیدند. | ۳۱ |
32 Why? Because they didn’t seek it by faith, but as it were by works of the law. They stumbled over the stumbling stone,
| از چه سبب؟ از این جهت که نه از راه ایمان بلکه از راه اعمال شریعت آن را طلبیدند، زیرا که به سنگ مصادم لغزش خوردند. | ۳۲ |
33 even as it is written, “Behold, I lay in Zion a stumbling stone and a rock of offense; and no one who believes in him will be disappointed.”
| چنانکه مکتوب است که «اینک در صهیون سنگی مصادم و صخره لغزش می‌نهم و هر‌که براو ایمان آورد، خجل نخواهد گردید.» | ۳۳ |
