Lamentations 5
1 Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our reproach.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to aliens.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are as widows.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 We must pay for water to drink. Our wood is sold to us.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Our pursuers are on our necks. We are weary, and have no rest.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 We have given our hands to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Our fathers sinned, and are no more. We have borne their iniquities.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Servants rule over us. There is no one to deliver us out of their hand.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Our skin is black like an oven, because of the burning heat of famine.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 They ravished the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Princes were hanged up by their hands. The faces of elders were not honored.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 The young men carry millstones. The children stumbled under loads of wood.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 The elders have ceased from the gate, and the young men from their music.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 The joy of our heart has ceased. Our dance is turned into mourning.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 For this our heart is faint. For these things our eyes are dim:
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 for the mountain of Zion, which is desolate. The foxes walk on it.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 You, LORD, remain forever. Your throne is from generation to generation.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Why do you forget us forever, and forsake us for so long a time?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Turn us to yourself, LORD, and we will be turned. Renew our days as of old.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 But you have utterly rejected us. You are very angry against us.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
