Job 39
1 “Do you know the time when the mountain goats give birth? Do you watch when the doe bears fawns?
Dağ keçilərinin nə vaxt doğduğunu bilirsənmi? Maralların balalamasının vaxtını sən gözləyirsənmi?
2 Can you count the months that they fulfill? Or do you know the time when they give birth?
Onlar boğaz olanda ayını-gününü sən sayırsanmı? Nə vaxt doğacaqlarını bilirsənmi?
3 They bow themselves. They bear their young. They end their labor pains.
Diz çöküb balalarını doğar, Ağrılardan qurtarar.
4 Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go out, and don’t return again.
Balaları çöldə böyüyüb güc alar, Gedər, geri qayıtmaz.
5 “Who has set the wild donkey free? Or who has loosened the bonds of the swift donkey,
Kim vəhşi eşşəyi azad buraxdı? Kim onun iplərini açdı?
6 whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling place?
Ona çölləri məskən verdim, Şoran düzləri ona yurd etdim.
7 He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shouting of the driver.
O, şəhərdəki izdihama gülər, Sahibinin hay-küyünü eşitməz.
8 The range of the mountains is his pasture. He searches after every green thing.
Təpələri dolaşıb otlar, Yaşıllığı axtarar.
9 “Will the wild ox be content to serve you? Or will he stay by your feeding trough?
Çöl öküzü sənə xidmət etmək istəyərmi? Gecəni sənin axurunda keçirərmi?
10 Can you hold the wild ox in the furrow with his harness? Or will he till the valleys after you?
Kotan sürsün deyə onu boyunduruğa sala bilərsənmi? Ardınca dərələrdə şırım aça bilərmi?
11 Will you trust him, because his strength is great? Or will you leave to him your labor?
Onun hədsiz gücünə bel bağlaya bilərsənmi? Ona ağır iş gördürə bilərsənmi?
12 Will you confide in him, that he will bring home your seed, and gather the grain of your threshing floor?
Çöl öküzünə etibar edə bilərsən ki, Əkininin məhsulunu daşısın, Onu xırmanına yığsın?
13 “The wings of the ostrich wave proudly, but are they the feathers and plumage of love?
Dəvəquşu qanadını sevinclə çırpar, Amma onun qanadı nə leyləyin qanadları ilə, Nə də ki pərləri ilə müqayisə olunur.
14 For she leaves her eggs on the earth, warms them in the dust,
Yerdə yumurtalayır, Onları toz-torpaq üstündə qızdırır.
15 and forgets that the foot may crush them, or that the wild animal may trample them.
Yadından çıxarır ki, yumurtalar ayaq altında sınır, Çöl heyvanlarının ayağı altında qalır.
16 She deals harshly with her young ones, as if they were not hers. Though her labor is in vain, she is without fear,
Balaları ilə elə sərt rəftar edir ki, Elə bil özününkü deyil, Çəkdiyi zəhmətin boşa getməsindən narahat olmaz.
17 because God has deprived her of wisdom, neither has he imparted to her understanding.
Çünki Allah ona müdriklik verməyib, Ona dərrakə bəxş etməyib.
18 When she lifts up herself on high, she scorns the horse and his rider.
Qaçmaq üçün yenə qanad açanda Ata və atlıya gülər.
19 “Have you given the horse might? Have you clothed his neck with a quivering mane?
Ata güc verən sənsənmi? Boynuna yalı qoyan sənsənmi?
20 Have you made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.
Onu çəyirtkə kimi tullandıran sənsənmi? Onun təmtəraqlı kişnəməsi xof salır.
21 He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.
Dərələrə ayağını bərk vurur, Öz qüvvəsi ilə sevinib-coşur, Silahlıların qabağına çıxır.
22 He mocks at fear, and is not dismayed, neither does he turn back from the sword.
Qorxuya gülər, heç bir şeydən çəkinməz, Qılınc qarşısında ayağını geri çəkməz.
23 The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.
Onun üstündə oxdan cingildəyir, Parlaq nizə və mizraq şimşək tək keçir.
24 He eats up the ground with fierceness and rage, neither does he stand still at the sound of the shofar.
Coşanda qəzəblənib yeri-yurdu qapır, Şeypur çalınan kimi yerindən dik atılır.
25 As often as the shofar sounds he snorts, ‘Aha!’ He smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
Şeypur çalınanda “hiaaa!” deyib kişnəyir, Döyüş qoxusunu, sərkərdələrin gurlayan səsini, Döyüşün nərəsini uzaqdan hiss edir.
26 “Is it by your wisdom that the hawk soars, and stretches her wings toward the south?
Məgər qırğı sənin dərrakənləmi uçur, Cənuba tərəf qanad açır?
27 Is it at your command that the eagle mounts up, and makes his nest on high?
Məgər qartal sənin əmrinləmi göyə qalxır, Uca yerlərdə özünə yuva qurur?
28 On the cliff he dwells and makes his home, on the point of the cliff and the stronghold.
Sıldırım qayalarda yaşayır, Şiş uclu qayalarda məskən salır.
29 From there he spies out the prey. His eyes see it afar off.
Oradan şikarını axtarır, Gözləri onları uzaqdan görür.
30 His young ones also suck up blood. Where the slain are, there he is.”
Onun balaları qanla qidalanır, Harada leş olsa, o da oradadır».
