< Job 20 >

1 Then Zophar the Naamathite answered,
Unya mitubag si Zofar nga Naamatihanon ug miingon,
2 “Therefore my thoughts answer me, even by reason of my haste that is in me.
“Paspas ako makatubag tungod sa kabalaka nga anaa sa akong mga hunahuna.
3 I have heard the reproof which puts me to shame. The spirit of my understanding answers me.
Naulawan ako tungod sa akong nadungog nga pagbadlong gikan kanimo, apan ang espiritu nga labaw pa sa akong panabot nagatubag kanako.
4 Don’t you know this from old time, since man was placed on earth,
Wala ka ba nasayod niini nga kamatuoran nga gikan sa karaang kapanahonan, sa dihang gibutang sa Dios ang tawo sa kalibotan:
5 that the triumphing of the wicked is short, the joy of the godless but for a moment?
hamubo lamang ang kadaogan sa tawong daotan, ug hamubo lamang ang kalipay sa tawo nga walay dios?
6 Though his height mount up to the heavens, and his head reach to the clouds,
Bisan tuod ang iyang katas-on mosangko hangtod sa kalangitan, ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran,
7 yet he will perish forever like his own dung. Those who have seen him will say, ‘Where is he?’
apan ang maong tawo mahanaw gayod sama sa iyang kaugalingong hugaw; kadtong nakakita kaniya moingon, 'Hain naman siya?'
8 He will fly away as a dream, and will not be found. Yes, he will be chased away like a vision of the night.
Mahanaw siya sama sa damgo ug dili na makaplagan; sa pagkatinuod, gukdon siya sama sa panan-awon sa kagabhion.
9 The eye which saw him will see him no more, neither will his place see him any more.
Dili na makakita kaniya pag-usab ang mata nga nakakita kaniya; ug ang iyang dapit dili na makakita kaniya.
10 His children will seek the favor of the poor. His hands will give back his wealth.
Mangayog pasaylo ang iyang mga anak ngadto sa mga tawong kabos; ibalik niyag hatag ang iyang bahandi pinaagi sa iyang kamot.
11 His bones are full of his youth, but youth will lie down with him in the dust.
Puno ang iyang kabukogan sa kusog sa pagkabatan-on, apan mohigda kini uban kaniya sa abog.
12 “Though wickedness is sweet in his mouth, though he hide it under his tongue,
Bisan tuod tam-is ang kadaotan sa iyang baba, bisan tuod ug gitago niya kini ilalom sa iyang dila,
13 though he spare it, and will not let it go, but keep it still within his mouth,
bisan ug gipundo niya kini ug gitipigan sa iyang baba—
14 yet his food in his bowels is turned. It is cobra venom within him.
ang pagkaon sa iyang tinai mahimong pait; mahimo kining lala sa bitin sa iyang kinasuloran.
15 He has swallowed down riches, and he will vomit them up again. God will cast them out of his belly.
Tunlon niya ang bahandi, apan isuka gihapon niya kini pag-usab; pagawson kini sa Dios gikan sa iyang tiyan.
16 He will suck cobra venom. The viper’s tongue will kill him.
Suyupon niya ang lala sa bitin; ang dila sa bitin maoy makapatay kaniya.
17 He will not look at the rivers, the flowing streams of honey and butter.
Dili na siya makapahimulos sa mga sapa, ang paghaganas sa dugos ug sa mantikilya.
18 He will restore that for which he labored, and will not swallow it down. He will not rejoice according to the substance that he has gotten.
Ibalik niya ang bunga sa iyang paghago apan dili na siya makakaon niini; dili na siya makapahimulos sa bahandi nga halin sa iyang negosyo.
19 For he has oppressed and forsaken the poor. He has violently taken away a house, and he will not build it up.
Tungod kay gidaogdaog ug gipasagdan niya ang mga tawong kabos; mapugsanon niya nga giilog ang mga balay nga dili siya ang nagtukod.
20 “Because he knew no quietness within him, he will not save anything of that in which he delights.
Tungod kay wala siya makasinati sa katagbawan, dili niya matipigan ang bisan unsang mga butang nga makapalipay kaniya.
21 There was nothing left that he didn’t devour, therefore his prosperity will not endure.
Walay laing nahibilin nga wala niya gilamoy; nagpasabot nga dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.
22 In the fullness of his sufficiency, distress will overtake him. The hand of everyone who is in misery will come on him.
Mahulog siya sa kagubot tungod sa kadagaya sa iyang bahandi; moduol kaniya ang mga kamot sa tanan nga anaa sa kawalad-on.
23 When he is about to fill his belly, God will cast the fierceness of his wrath on him. It will rain on him while he is eating.
Sa dihang busgon na niya ang iyang tiyan, ilabay sa Dios ang kabangis sa iyang kasuko ngadto kaniya; paulanan siya niini sa Dios samtang gakaon siya.
24 He will flee from the iron weapon. The bronze arrow will strike him through.
Bisan tuod ug kanang tawhana mopalayo gikan nianang puthaw nga hinagiban, ang bronsi nga pana moigo kaniya.
25 He draws it out, and it comes out of his body. Yes, the glittering point comes out of his liver. Terrors are on him.
Motaop ang pana sa iyang likod ug molapos sa pikas; sa pagkatinuod, moigo gayod sa iyang atay ang sinaw nga hait niini; ang pagkalisang moabot kaniya.
26 All darkness is laid up for his treasures. An unfanned fire will devour him. It will consume that which is left in his tent.
Nakatagana ang hingpit nga kangitngit alang sa iyang mga bahandi; molamoy kaniya ang kalayo nga dili matayhop; lamoyon niini ang bisan unsa nga nahibilin sa iyang tolda.
27 The heavens will reveal his iniquity. The earth will rise up against him.
Ibutyag sa kalangitan ang iyang kasal-anan, ug makigbatok kaniya ang yuta ingon nga saksi.
28 The increase of his house will depart. They will rush away in the day of his wrath.
Mawagtang ang bahandi sa iyang balay; maanod ang iyang kabtangan sa adlaw sa kasuko sa Dios.
29 This is the portion of a wicked man from God, the heritage appointed to him by God.”
Mao kini ang bahin sa tawong daotan gikan sa Dios, ang kabilin nga gitagana kaniya sa Dios.”

< Job 20 >