2 Samuel 14
1 Now Joab the son of Zeruiah perceived that the king’s heart was toward Absalom.
Karon si Joab nga anak ni Zeruia nasayod nga nagtinguha ang kasingkasing sa hari nga makita si Absalom.
2 Joab sent to Tekoa and brought a wise woman from there, and said to her, “Please act like a mourner, and put on mourning clothing, please, and don’t anoint yourself with oil; but be as a woman who has mourned a long time for the dead.
Busa nagpadala ug mensahe si Joab ngadto sa Tikoa nga paadtoon kaniya ang usa ka maalamong babaye. Miingon siya kaniya, “Palihog pagpakaarong-ingnon nga ikaw nagsubo ug magbisti ka ug pangsubo nga bisti. Palihog ayaw dihogi ug lana ang imong kaugalingon, apan magpakasama ka sa usa ka babayeng nagsubo sa dugay nga panahon alang sa namatay.
3 Go in to the king and speak like this to him.” So Joab put the words in her mouth.
Unya adto sa hari ug sultihi siya mahitungod sa akong ihulagway kanimo.” Busa gisulti ni Joab kaniya ang mga pulong nga isulti niya ngadto sa hari.
4 When the woman of Tekoa spoke to the king, she fell on her face to the ground, showed respect, and said, “Help, O king!”
Sa dihang ang babaye nga gikan sa Tekoa nakigsulti sa hari, mihapa siya sa yuta ug miingon, “Tabangi ako, hari.”
5 The king said to her, “What ails you?” She answered, “Truly I am a widow, and my husband is dead.
Ang hari miingon kaniya, “Unsa may problema?” Mitubag siya, “Ang tinuod usa ako ka biyuda, ug ang akong bana patay na.
6 Your servant had two sons; and they both fought together in the field, and there was no one to part them, but the one struck the other and killed him.
Ako, nga imong sulugoon, adunay duha ka mga anak nga lalaki, ug nag-away sila didto sa uma, ug walay makaulang kanila. Ang usa mibunal sa usa ug namatay kini.
7 Behold, the whole family has risen against your servant, and they say, ‘Deliver him who struck his brother, that we may kill him for the life of his brother whom he killed, and so destroy the heir also.’ Thus they would quench my coal which is left, and would leave to my husband neither name nor remainder on the surface of the earth.”
Ug karon ang tibuok nga banay nakigbatok sa imong sulugoon, ug miingon sila, 'Itugyan ang lalaki nga nagbunal sa iyang igsoon, aron kapahamtangan ta siyag kamatayon, ingon nga bayad sa kinabuhi sa iyang igsoon nga iyang gipatay.' Aron dugmokon usab nila ang manununod. Palongon usab nila ang nagdilaab nga baga nga nahibilin kanako, wala silay ibilin alang sa akong bana bisan ngalan o kaliwat dinhi sa kalibotan.”
8 The king said to the woman, “Go to your house, and I will give a command concerning you.”
Busa miingon ang hari sa babaye, “Pauli sa imong balay, ug magsugo ako ug tawo nga mobuhat niini alang kanimo.”
9 The woman of Tekoa said to the king, “My lord, O king, may the iniquity be on me, and on my father’s house; and may the king and his throne be guiltless.”
Ang babaye nga taga-Tekoa mitubag sa hari, “Akong agalong hari, unta ang sala maana kanako ug sa pamilya sa akong amahan. Walay sala ang hari ug ang iyang trono.”
10 The king said, “Whoever says anything to you, bring him to me, and he will not bother you any more.”
Mitubag ang hari, “Bisan kinsa kadtong nagsultig bisan unsa kanimo, dad-a siya kanako, ug dili na gayod siya makatandog kanimo.”
11 Then she said, “Please let the king remember the LORD your God, that the avenger of blood destroy not any more, lest they destroy my son.” He said, “As the LORD lives, not one hair of your son shall fall to the earth.”
Unya miingon siya, “Palihog, hinaot nga hinumduman sa hari si Yahweh nga imong Dios, aron nga ang tigpanimalos sa dugo dili makalaglag ni bisan kinsa, aron nga dili nila laglagon ang akong anak nga lalaki.” Mitubag ang hari, “Ingon nga buhi si Yahweh, walay bisan usa nga buhok sa imong anak nga mahulog sa yuta.”
12 Then the woman said, “Please let your servant speak a word to my lord the king.” He said, “Say on.”
Unya miingon ang babaye, “Palihog tugoti ang imong sulugoon sa pagsulti ug dugang nga pulong sa akong agalong hari.” Miingon siya, “Pagsulti.”
13 The woman said, “Why then have you devised such a thing against the people of God? For in speaking this word the king is as one who is guilty, in that the king does not bring home again his banished one.
Busa miingon ang babaye, “Nganong gibuhat mo man kining butanga batok sa katawhan sa Dios? Kay sa pagsulti niining butanga, ang hari mahimong sama sa tawo nga sad-an, tungod kay wala man niya gipabalik ang iyang anak nga milayas gikan sa iyang balay.
14 For we must die, and are like water spilled on the ground, which can’t be gathered up again; neither does God take away life, but devises means, that he who is banished not be an outcast from him.
Kay mangamatay man kitang tanan, ug mahisama kita sa tubig nga mayabo sa yuta, nga dili na matigom pag-usab. Apan ang Dios dili mobawi sa kinabuhi; hinuon, mangita siyag paagi alang niadtong gipakagiw aron mapasig-uli.
15 Now therefore, seeing that I have come to speak this word to my lord the king, it is because the people have made me afraid. Your servant said, ‘I will now speak to the king; it may be that the king will perform the request of his servant.’
Unya karon, tan-awa nga miabot ako sa pag-istorya niining mga butanga sa akong agalong hari, tungod kini kay ang katawhan naghimo kanako nga mahadlok. Busa ang imong sulugoon miingon sa iyang kaugalingon, 'Makigsulti na ako karon sa hari. Tingali ug buhaton sa hari ang hangyo sa iyang sulugoon.
16 For the king will hear, to deliver his servant out of the hand of the man who would destroy me and my son together out of the inheritance of God.
Tungod kay maminaw kanako ang hari, sa tuyo nga ihatag ang iyang sulugoon gawas sa kamot sa tawo nga molaglag kanako ug sa akong anak, gawas sa panulondon sa Dios.'
17 Then your servant said, ‘Please let the word of my lord the king bring rest; for as an angel of God, so is my lord the king to discern good and bad. May the LORD, your God, be with you.’”
Unya nag-ampo ang imong sulugoon, 'Yahweh, palihog tugoti nga ang pulong sa akong agalong hari mohatag kanako ug kahupayan, ingon nga manulonda sa Dios, mao usab ang akong agalong hari sa pagsulti ug maayo gikan sa daotan.' Hinaot nga magauban kanimo si Yahweh nga imong Dios.”
18 Then the king answered the woman, “Please don’t hide anything from me that I ask you.” The woman said, “Let my lord the king now speak.”
Unya mitubag ang hari ug miingon ngadto sa babaye, “Palihog ayaw itago kanako ang tanan nga akong ipangutana kanimo.” Ang babaye mitubag, “Sulti akong agalong hari.”
19 The king said, “Is the hand of Joab with you in all this?” The woman answered, “As your soul lives, my lord the king, no one can turn to the right hand or to the left from anything that my lord the king has spoken; for your servant Joab urged me, and he put all these words in the mouth of your servant.
Mitubag ang hari, “Dili ba uban kanimo ang kamot ni Joab niining tanan? Mitubag ang babaye ug miingon, “Ingon nga ikaw buhi, akong agalong hari, walay bisan kinsa nga makaikyas gikan sa tuo o sa walang kamot gikan sa bisan unsa nga gisulti sa akong agalong hari. Ang imong sulugoon nga si Joab ang nagmando kanako nga isulti kining mga butanga. Gibuhat kini sa imong sulugoon nga si Joab aron mausab ang panghitabo.
20 Your servant Joab has done this thing to change the face of the matter. My lord is wise, according to the wisdom of an angel of God, to know all things that are in the earth.”
Maalamon ang akong agalon, sama sa kaalam sa usa ka manulonda sa Dios, ug nasayod siya sa tanan nga nagakahitabo sa yuta.”
21 The king said to Joab, “Behold now, I have granted this thing. Go therefore, and bring the young man Absalom back.”
Busa miingon ang hari ngadto kang Joab, “Tan-awa karon, buhaton ko kining butanga. Lakaw, ug kuhaa ang batan-ong lalaki nga si Absalom ug ibalik siya dinhi.”
22 Joab fell to the ground on his face, showed respect, and blessed the king. Joab said, “Today your servant knows that I have found favor in your sight, my lord, O king, in that the king has performed the request of his servant.”
Busa mihapa si Joab sa yuta atubangan sa hari aron sa pagtahod ug pagpasalamat kaniya. Miingon si Joab, “Karon nasayod ang imong sulugoon nga nakakaplag ako ug pabor diha sa imong panan-aw, akong agalong hari, niana gibuhat sa hari ang gipangayo sa iyang sulugoon.”
23 So Joab arose and went to Geshur, and brought Absalom to Jerusalem.
Busa mitindog si Joab, miadto sa Gesur, ug gikuha niya si Absalom balik sa Jerusalem.
24 The king said, “Let him return to his own house, but let him not see my face.” So Absalom returned to his own house, and didn’t see the king’s face.
Miingon ang hari, “Pabalika siya sa kaugalingon niyang balay, apan dili siya makakita sa akong panagway.” Busa mibalik si Absalom sa kaugalingon niya nga balay, apan wala niya makita ang panagway sa hari.
25 Now in all Israel there was no one to be so much praised as Absalom for his beauty. From the sole of his foot even to the crown of his head there was no defect in him.
Karon sa tibuok nga Israel wala gayoy lain nga gidayeg nga sama sa kaguwapo ni Absalom. Gikan sa iyang lapalapa hangtod sa iyang alimpulo walay gayod siyay tatsa.
26 When he cut the hair of his head (now it was at every year’s end that he cut it; because it was heavy on him, therefore he cut it), he weighed the hair of his head at two hundred shekels, after the king’s weight.
Sa dihang magpatupi siya sa matag kataposan sa tuig, tungod kay bug-at naman kini kaayo kaniya, ginatimbang niya ang iyang buhok; 200 ka shekel ang gimbug-aton niini nga sukdon pinaagi sa kaugalingong sukod sa hari.
27 Three sons were born to Absalom, and one daughter, whose name was Tamar. She was a woman with a beautiful face.
Adunay tulo ka mga anak nga lalaki ug usa ka anak nga babaye si Absalom, nga ginganlan ug Tamar. Maanyag siya nga babaye.
28 Absalom lived two full years in Jerusalem, and he didn’t see the king’s face.
Nagpuyo sa Jerusalem si Absalom sa duha ka tuig, nga wala makakita sa panagway sa hari.
29 Then Absalom sent for Joab, to send him to the king, but he would not come to him. Then he sent again a second time, but he would not come.
Unya mipadala si Absalom ug mensahe ngadto kang Joab aron ipadala siya ngadto sa hari, apan wala miadto kaniya si Joab. Busa sa ikaduha nga higayon nagpadala na usab si Absalom ug mensahe, apan sa gihapon wala miadto si Joab.
30 Therefore he said to his servants, “Behold, Joab’s field is near mine, and he has barley there. Go and set it on fire.” So Absalom’s servants set the field on fire.
Busa miingon si Absalom sa iyang mga sulugoon, “Tan-awa, ang uma ni Joab duol sa akoa, ug aduna siyay mga sebada didto. Lakaw ug sunoga kini.” Busa gisunog sa mga sulugoon ang uma ni Joab.
31 Then Joab arose and came to Absalom to his house, and said to him, “Why have your servants set my field on fire?”
Unya miadto si Joab sa balay ni Absalom, ug nangutana kaniya, “Nganong gisunog man sa imong sulugoon ang akong uma?”
32 Absalom answered Joab, “Behold, I sent to you, saying, ‘Come here, that I may send you to the king, to say, “Why have I come from Geshur? It would be better for me to be there still. Now therefore, let me see the king’s face; and if there is iniquity in me, let him kill me.”’”
Mitubag si Absalom kang Joab, “Tan-awa, nagpadala ako ug mensahe kanimo nga nag-ingon, 'Ali aron ipadala ko ikaw ngadto sa hari aron sa pag-ingon, “Nganong gipakuha man ako gikan sa Gesur? Mas maayo alang kanako nga magpabilin didto. Karon pakit-a ako sa nawong sa hari, ug kung sad-an ako, mahimo niya akong patyon.””
33 So Joab came to the king and told him; and when he had called for Absalom, he came to the king and bowed himself on his face to the ground before the king; and the king kissed Absalom.
Busa miadto si Joab sa hari ug gisuginlan siya. Sa dihang gipatawag sa hari si Absalom, miduol siya sa hari ug mihapa sa yuta atubangan sa hari, ug mihalok ang hari kang Absalom.
