< Lamentations 5 >

1 Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our reproach.
ئەی یەزدان، بەبیرت بێتەوە چیمان بەسەرهات، تەماشا بکە و ڕیسواییەکەمان ببینە.
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to aliens.
میراتەکەمان بۆ نامۆکان بوو، ماڵمان بۆ بێگانە.
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are as widows.
هەتیو و بێ باوک بووین، دایکانمان وەک بێوەژنن.
4 We must pay for water to drink. Our wood is sold to us.
دەبێ ئەو ئاوە بکڕین کە دەیخۆینەوە دارەکانمان بە نرخ بۆمان دێت.
5 Our pursuers are on our necks. We are weary, and have no rest.
ئەوانەی ڕاومان دەنێن زۆر نزیک بوونەوە، ماندوو دەبین و حەوانەوەمان نییە.
6 We have given our hands to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
دەستمان لە میسری و ئاشورییەکان پانکردەوە بۆ بەدەستهێنانی نانی پێویست.
7 Our fathers sinned, and are no more. We have borne their iniquities.
باوکانمان گوناهیان کرد، نەمان، ئێمەش سزاکەیان وەردەگرین.
8 Servants rule over us. There is no one to deliver us out of their hand.
کۆیلەکان فەرمانڕەوایەتیمان دەکەن، کەس نییە لە دەستیان ڕزگارمان بکات.
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
بەهۆی شمشێر لە چۆڵەوانی ژیانمان لە مەترسیدایە هەتا بژێوی پەیدا دەکەین.
10 Our skin is black like an oven, because of the burning heat of famine.
پێستمان وەک تەنوور سووتاوە، لەبەر برسیێتی برژاوین.
11 They ravished the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
لە سییۆن دەستدرێژییان کردە سەر ژنان، پاکیزەکانیش لە شارۆچکەکانی یەهودا.
12 Princes were hanged up by their hands. The faces of elders were not honoured.
میران بە دەستیانەوە هەڵدەواسرێن، ڕێز لە پیران ناگیرێت.
13 The young men carry millstones. The children stumbled under loads of wood.
لاوانیان دەهاڕدرێن، منداڵان لەژێر بارەداردا بەلادادێن.
14 The elders have ceased from the gate, and the young men from their music.
پیران دەستیان لە دەروازە هەڵدەگرن، لاوانیش وازیان لە گۆرانی هێنا.
15 The joy of our heart has ceased. Our dance is turned into mourning.
خۆشی دڵمان نەما، شاییمان بوو بە شیوەن.
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
تاجی سەرمان کەوت. قوڕبەسەرمان، چونکە گوناهمان کرد!
17 For this our heart is faint. For these things our eyes are dim:
لەبەر ئەم شتانە دڵمان داهێزرا، لەبەر ئەم ڕووداوانە بەرچاومان تاریک بوو،
18 for the mountain of Zion, which is desolate. The foxes walk on it.
لەبەر کێوی سییۆن، وێران بوو، چەقەڵ هاتوچۆی تێدا دەکەن.
19 You, LORD, remain forever. Your throne is from generation to generation.
ئەی یەزدان، تۆ بۆ هەتاهەتایە حوکم دەکەیت، تەختی تۆ نەوە دوای نەوە بەردەوام دەبێت.
20 Why do you forget us forever, and forsake us for so long a time?
بۆچی بەردەوام لەبیرمان دەکەیت؟ بۆچی کاتێکی درێژ بەجێمان دەهێڵیت؟
21 Turn us to yourself, LORD, and we will be turned. Renew our days as of old.
ئەی یەزدان، بمانگەڕێنەوە بۆ لای خۆت، هەتا بگەڕێینەوە، وەک جاران ڕۆژانمان نوێ بکەرەوە،
22 But you have utterly rejected us. You are very angry against us.
یان تۆ زۆر لێمان تووڕە بوویت و بە تەواوی ئێمەت ڕەتکردووەتەوە؟

< Lamentations 5 >