Psalms 78
1 A contemplation by Asaph. Hear my teaching, my people. Turn your ears to the words of my mouth.
Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.
2 I will open my mouth in a parable. I will utter dark sayings of old,
Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.
3 which we have heard and known, and our fathers have told us.
Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.
4 We will not hide them from their children, telling to the generation to come the praises of Yahweh, his strength, and his wondrous deeds that he has done.
Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.
5 For he established a covenant in Jacob, and appointed a teaching in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children;
Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.
6 that the generation to come might know, even the children who should be born; who should arise and tell their children,
Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.
7 that they might set their hope in God, and not forget God’s deeds, but keep his commandments,
Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.
8 and might not be as their fathers— a stubborn and rebellious generation, a generation that didn’t make their hearts loyal, whose spirit was not steadfast with God.
Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.
9 The children of Ephraim, being armed and carrying bows, turned back in the day of battle.
Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.
10 They didn’t keep God’s covenant, and refused to walk in his law.
Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.
11 They forgot his doings, his wondrous deeds that he had shown them.
Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.
12 He did marvelous things in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.
Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.
13 He split the sea, and caused them to pass through. He made the waters stand as a heap.
Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.
14 In the daytime he also led them with a cloud, and all night with a light of fire.
Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.
15 He split rocks in the wilderness, and gave them drink abundantly as out of the depths.
Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.
16 He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.
Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.
17 Yet they still went on to sin against him, to rebel against the Most High in the desert.
Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.
18 They tempted God in their heart by asking food according to their desire.
İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.
19 Yes, they spoke against God. They said, “Can God prepare a table in the wilderness?
Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?
20 Behold, he struck the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed. Can he give bread also? Will he provide meat for his people?”
Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»
21 Therefore Yahweh heard, and was angry. A fire was kindled against Jacob, anger also went up against Israel,
Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.
22 because they didn’t believe in God, and didn’t trust in his salvation.
Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.
23 Yet he commanded the skies above, and opened the doors of heaven.
Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.
24 He rained down manna on them to eat, and gave them food from the sky.
Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.
25 Man ate the bread of angels. He sent them food to the full.
İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.
26 He caused the east wind to blow in the sky. By his power he guided the south wind.
Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.
27 He also rained meat on them as the dust, winged birds as the sand of the seas.
Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.
28 He let them fall in the middle of their camp, around their habitations.
Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.
29 So they ate, and were well filled. He gave them their own desire.
Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.
30 They didn’t turn from their cravings. Their food was yet in their mouths,
Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən
31 when the anger of God went up against them, killed some of their strongest, and struck down the young men of Israel.
Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.
32 For all this they still sinned, and didn’t believe in his wondrous works.
Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.
33 Therefore he consumed their days in vanity, and their years in terror.
Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.
34 When he killed them, then they inquired after him. They returned and sought God earnestly.
Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.
35 They remembered that God was their rock, the Most High God, their redeemer.
Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.
36 But they flattered him with their mouth, and lied to him with their tongue.
Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.
37 For their heart was not right with him, neither were they faithful in his covenant.
Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.
38 But he, being merciful, forgave iniquity, and didn’t destroy them. Yes, many times he turned his anger away, and didn’t stir up all his wrath.
Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.
39 He remembered that they were but flesh, a wind that passes away, and doesn’t come again.
Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.
40 How often they rebelled against him in the wilderness, and grieved him in the desert!
Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!
41 They turned again and tempted God, and provoked the Holy One of Israel.
Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.
42 They didn’t remember his hand, nor the day when he redeemed them from the adversary;
Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,
43 how he set his signs in Egypt, his wonders in the field of Zoan,
Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.
44 he turned their rivers into blood, and their streams, so that they could not drink.
Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.
45 He sent among them swarms of flies, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.
46 He also gave their increase to the caterpillar, and their labor to the locust.
Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.
47 He destroyed their vines with hail, their sycamore fig trees with frost.
Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.
48 He also gave over their livestock to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.
Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.
49 He threw on them the fierceness of his anger, wrath, indignation, and trouble, and a band of angels of evil.
Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.
50 He made a path for his anger. He didn’t spare their soul from death, but gave their life over to the pestilence,
Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.
51 and struck all the firstborn in Egypt, the chief of their strength in the tents of Ham.
Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.
52 But he led out his own people like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.
Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.
53 He led them safely, so that they weren’t afraid, but the sea overwhelmed their enemies.
Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.
54 He brought them to the border of his sanctuary, to this mountain, which his right hand had taken.
Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.
55 He also drove out the nations before them, allotted them for an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.
Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.
56 Yet they tempted and rebelled against the Most High God, and didn’t keep his testimonies,
Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.
57 but turned back, and dealt treacherously like their fathers. They were twisted like a deceitful bow.
Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.
58 For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their engraved images.
Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.
59 When God heard this, he was angry, and greatly abhorred Israel,
Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.
60 so that he abandoned the tent of Shiloh, the tent which he placed among men,
İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.
61 and delivered his strength into captivity, his glory into the adversary’s hand.
Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.
62 He also gave his people over to the sword, and was angry with his inheritance.
Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.
63 Fire devoured their young men. Their virgins had no wedding song.
İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.
64 Their priests fell by the sword, and their widows couldn’t weep.
Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.
65 Then the Lord awakened as one out of sleep, like a mighty man who shouts by reason of wine.
O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.
66 He struck his adversaries backward. He put them to a perpetual reproach.
Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.
67 Moreover he rejected the tent of Joseph, and didn’t choose the tribe of Ephraim,
Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.
68 But chose the tribe of Judah, Mount Zion which he loved.
Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.
69 He built his sanctuary like the heights, like the earth which he has established forever.
Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.
70 He also chose David his servant, and took him from the sheepfolds;
Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.
71 from following the ewes that have their young, he brought him to be the shepherd of Jacob, his people, and Israel, his inheritance.
Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.
72 So he was their shepherd according to the integrity of his heart, and guided them by the skillfulness of his hands.
Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.
