< Psalms 137 >
1 By the rivers of Babylon, there we sat down. Yes, we wept, when we remembered Zion.
Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.
2 On the willows in that land, we hung up our harps.
Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;
3 For there, those who led us captive asked us for songs. Those who tormented us demanded songs of joy: “Sing us one of the songs of Zion!”
Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, [mówiąc]: Śpiewajcie nam [którąś] z pieśni Syjonu.
4 How can we sing Yahweh’s song in a foreign land?
Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?
5 If I forget you, Jerusalem, let my right hand forget its skill.
Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.
6 Let my tongue stick to the roof of my mouth if I don’t remember you, if I don’t prefer Jerusalem above my chief joy.
Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.
7 Remember, Yahweh, against the children of Edom in the day of Jerusalem, who said, “Raze it! Raze it even to its foundation!”
Pamiętaj, PANIE, synów Edomu [i] dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie [je] aż do jego fundamentu.
8 Daughter of Babylon, doomed to destruction, he will be happy who repays you, as you have done to us.
O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci [za] zło, jakie nam uczyniłaś.
9 Happy shall he be, who takes and dashes your little ones against the rock.
Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.