Lamentations 5
1 Remember, Yahweh, what has come on us. Look, and see our reproach.
Hinumdumi, Oh Jehova, kong unsay nahitabo kanamo: Sud-onga, ug tan-awa ang among kaulaw.
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to aliens.
Ang among kabilin nahulog ngadto sa mga dumuloong, Ang among mga balay ngadto sa mga lumalangyaw.
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are as widows.
Kami mga ilo ug walay mga amahan; Ang among mga inahan nangahimong mga balo.
4 We must pay for water to drink. Our wood is sold to us.
Kami nag-inum sa among tubig nga binayloan sa salapi; Ang among kahoy ginabaligya na kanamo.
5 Our pursuers are on our necks. We are weary, and have no rest.
Ang mga maglulutos kanamo nagaungot sa among mga liog: Kami gikapuyan ug walay pahulay.
6 We have given our hands to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
Among gihatag ang kamot ngadto sa mga Egiptohanon, Ug sa mga Asiriahanon, aron tagbawon sa tinapay.
7 Our fathers sinned, and are no more. We have borne their iniquities.
Ang among mga amahan nanagpakasala, ug wala na; Ug among giantus ang ilang kasal-anan.
8 Servants rule over us. There is no one to deliver us out of their hand.
Ang mga sulogoon maoy nagahari kanamo: Walay makaluwas kanamo gikan sa ilang kamot.
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
Makuha namo ang among tinapay uban ang peligro sa among kinabuhi, Tungod sa espada didto sa kamingawan.
10 Our skin is black like an oven, because of the burning heat of famine.
Ang among panit maitum sama sa usa ka hudno, Tungod sa makasunog nga kainit sa kagutmanan.
11 They ravished the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
Ginalugos nila ang mga babaye didto sa Sion, Ang mga ulay sa ciudad sa Juda.
12 Princes were hanged up by their hands. The faces of elders were not honored.
Ang mga principe ginabitay pinaagi sa ilang mga kamot: Ang mga nawong sa mga anciano wala tahura.
13 The young men carry millstones. The children stumbled under loads of wood.
Ang mga batan-ong lalake maoy nanagpas-an sa galingan; Ug ang kabataan gipahiumod sa ilalum sa kahoy.
14 The elders have ceased from the gate, and the young men from their music.
Ang mga anciano namiya sa pultahan, Ang mga batan-ong lalake namiya sa ilang honi.
15 The joy of our heart has ceased. Our dance is turned into mourning.
Ang kalipay sa among kasingkasing mihunong na; Ang among sayaw nahimong pagminatay.
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
Ang purongpurong nahulog gikan sa among ulo: Alaut kami kay kami nakasala man!
17 For this our heart is faint. For these things our eyes are dim:
Tungod niini ang among kasingkasing nagakaluya; Tungod niining mga butanga ang among mga mata lubog na.
18 for the mountain of Zion, which is desolate. The foxes walk on it.
Tungod sa bukid sa Sion, nga mamingaw: Ang mga milo nagalakaw sa ibabaw niana.
19 You, Yahweh, remain forever. Your throne is from generation to generation.
Ikaw, Oh Jehova, magapabilin sa walay katapusan; Ang imong trono nagapadayon gikan sa kaliwatan ngadto sa kaliwatan.
20 Why do you forget us forever, and forsake us for so long a time?
Ngano man nga nalimot ka kanamo sa walay katapusan, Ug mibiya kanamo sa hataas kaayong panahon?
21 Turn us to yourself, Yahweh, and we will be turned. Renew our days as of old.
Pabalika kami nganha kanimo, Oh Jehova, ug kami mamalik; Bag-oha ang among mga adlaw ingon sa kanhing panahon.
22 But you have utterly rejected us. You are very angry against us.
Apan giay-ran mo sa tuman kami; Ikaw naligutgut sa hilabihan batok kanamo.
