< Lamentations 1 >

1 How the city sits solitary, that was full of people! She has become as a widow, who was great among the nations! She who was a princess among the provinces has become a slave!
Naunsa nga ang ciudad nagalingkod man nga nag-inusara, nga kaniadto puno sa mga tawo! Nahimo siya nga sama sa usa ka babayeng balo, nga daku sa taliwala sa mga nasud! Siya nga kaniadto usa ka princesa sa taliwala sa mga lalawigan nahimo man nga magbubuhis!
2 She weeps bitterly in the night. Her tears are on her cheeks. Among all her lovers she has no one to comfort her. All her friends have dealt treacherously with her. They have become her enemies.
Siya nagahilak sa hilabihan gayud sa kagabhion, ug ang iyang mga luha anaa sa iyang mga aping; Sa taliwala sa tanan niyang mga hinigugma, siya walay mausa nga makalipay kaniya: Ang tanan niyang mga higala nanagluib kaniya; sila nangahimong mga kaaway niya.
3 Judah has gone into captivity because of affliction and because of great servitude. She dwells among the nations. She finds no rest. All her persecutors overtook her in her distress.
Ang Juda nabihag tungod sa mga kagul-anan, ug tungod sa dakung pagkaulipon; Siya nagapuyo sa taliwala sa mga nasud, siya dili makakaplag ug pahulay: Ang tanan niyang mga maglulutos nakaapas kaniya sa taliwala sa mga kalisdanan.
4 The roads to Zion mourn, because no one comes to the solemn assembly. All her gates are desolate. Her priests sigh. Her virgins are afflicted, and she herself is in bitterness.
Ang mga alagianan sa Sion nanagbalata, tungod kay walay mingadto sa maligdong nga pagkatigum; Ang tanan niyang mga pultahan nabiniyaan, ang iyang mga sacerdote nagapanghupaw: Ang iyang mga ulay gipanagsakit, ug siya sa iyang kaugalingon anaa sa kapaitan.
5 Her adversaries have become the head. Her enemies prosper; for Yahweh has afflicted her for the multitude of her transgressions. Her young children have gone into captivity before the adversary.
Ang iyang mga kabatok nangahimong mga pangulo, ang iyang mga kaaway nanagmauswagon; Kay siya gisakit ni Jehova tungod sa pagkadaghan sa iyang mga kalapasan: Ang iyang kabataan nga magagmay gipanagbihag ngadto sa atubangan sa kabatok.
6 All majesty has departed from the daughter of Zion. Her princes have become like deer that find no pasture. They have gone without strength before the pursuer.
Ug gikan sa anak nga babaye sa Sion ang tanan niyang pagkahalangdon nawagtang: Ang iyang mga principe nangahimo nga ingon sa mga lagsaw nga wala makakaplag ug sibsibanan, Ug sila nanlakaw nga walay kusog unahan sa maglulutos kanila.
7 Jerusalem remembers in the days of her affliction and of her miseries all her pleasant things that were from the days of old; when her people fell into the hand of the adversary, and no one helped her. The adversaries saw her. They mocked at her desolations.
Ang Jerusalem nahanumdum diha sa mga adlaw sa iyang kagul-anan ug sa iyang mga pagkaalaut sa tanang mga butang nga iyang nahimut-an nga iyang nahuptan gikan sa mga adlaw nga karaan: Sa diha nga nahulog ang iyang katawohan sa kamot sa kabatok, ug walay mitabang kaniya, Ang mga kabatok nakakita kaniya, nga nanagbiaybiay kaniya diha sa iyang pagkalaglag.
8 Jerusalem has grievously sinned. Therefore she has become unclean. All who honored her despise her, because they have seen her nakedness. Yes, she sighs and turns backward.
Ang Jerusalem nakasala ug daku uyamut; busa siya nahimong ingon sa butang nga mahugaw; Ang tanan nga nagpasidungog kaniya nagatamay na kaniya, tungod kay nakita nila ang iyang pagkahubo: Oo, siya nagapanghupaw, ug mitalikod nga naulaw.
9 Her filthiness was in her skirts. She didn’t remember her latter end. Therefore she has come down astoundingly. She has no comforter. “See, Yahweh, my affliction; for the enemy has magnified himself.”
Ang iyang kahugaw diha sa iyang mga sidsid; siya wala mahinumdum sa iyang katapusan; Busa siya gihulog sa dakung kahibulongan; siya walay maglilipay: Sud-onga, Oh Jehova, ang akong kagul-anan: kay ang kaaway nagpadaku sa iyang kaugalingon.
10 The adversary has spread out his hand on all her pleasant things; for she has seen that the nations have entered into her sanctuary, concerning whom you commanded that they should not enter into your assembly.
Ang kabatok nagbuklad sa iyang kamot ibabaw sa tanang mga butang nga iyang nahimut-an: Kay nakita niya nga ang mga nasud mingsulod sa iyang balaang puloy-anan, Nga mahitungod kanila nga imong gisugo nga dili sila pasudlon ngadto sa imong katiguman.
11 All her people sigh. They seek bread. They have given their pleasant things for food to refresh their soul. “Look, Yahweh, and see, for I have become despised.”
Ang tibook niyang katawohan nanghupaw, sila nangita ug tinapay; Ilang gihatag ang ilang nahimut-an nga mga butang nga baylo sa pagkaon aron sa pagpabuhi sa kalag: Tan-awa, Oh Jehova, ug sud-onga kay ako nahimong timawa.
12 “Is it nothing to you, all you who pass by? Look, and see if there is any sorrow like my sorrow, which is brought on me, with which Yahweh has afflicted me in the day of his fierce anger.
Wala bay hinungdan kaninyo, Oh kamong tanan nga nanagpangagi? Sud-onga, ug tan-awa kong aduna bay kasubo nga sama sa akong kasubo, nga gipadangat kanako, Nga gisakit ni Jehova kanako sa adlaw sa iyang mabangis nga kasuko.
13 “From on high has he sent fire into my bones, and it prevails against them. He has spread a net for my feet. He has turned me back. He has made me desolate and I faint all day long.
Gikan sa kahitas-an siya nagpadala ug kalayo sulod sa akong mga bukog, ug kini nakadaug batok kanila; Siya nagladlad ug pukot alang sa akong mga tiil, ako gipabalik niya: Ako gihimo niya nga biniyaan ug maluyahon sa tibook nga adlaw.
14 “The yoke of my transgressions is bound by his hand. They are knit together. They have come up on my neck. He made my strength fail. The Lord has delivered me into their hands, against whom I am not able to stand.
Ang yugo sa akong mga kalapasan gihigut sa iyang kamot; Sila nalanggikit, ug miabut sa akong liog; siya nakapahuyang sa akong kusog: Ako gitugyan sa Ginoo ngadto sa ilang mga kamot, batok kang kinsa dili ako makahimo sa pagsukol.
15 “The Lord has set at nothing all my mighty men within me. He has called a solemn assembly against me to crush my young men. The Lord has trodden the virgin daughter of Judah as in a wine press.
Gipamiangan sa Ginoo ang tanan nakong makusganong tawo sa taliwala nako; Siya nagpatawag sa balaang pagkatigum batok kanako aron sa pagpigsat sa akong mga batanong lalake: Gitamakan sa Ginoo ang anak nga ulay sa Juda sama sa paggiuk diha sa pug-anan.
16 “For these things I weep. My eye, my eye runs down with water, because the comforter who should refresh my soul is far from me. My children are desolate, because the enemy has prevailed.”
Tungod niining mga butanga ako mihilak; ang mata ko, ang mata ko nagapaagay ug tubig; Kay ang maglilipay nga unta maoy magpabuhi sa akong kalag halayo man kanako: Ang akong mga anak nangahimong biniyaan, tungod kay ang kaaway nakadaug man.
17 Zion spreads out her hands. There is no one to comfort her. Yahweh has commanded concerning Jacob, that those who are around him should be his adversaries. Jerusalem is among them as an unclean thing.
Gibuklad sa Sion ang iyang mga kamot; walay mausa nga makalipay kaniya: Si Jehova nagsugo mahatungod kang Jacob, nga kadtong nanaglibut kaniya mangahimo nga iyang mga kabatok: Ang Jerusalem anaa sa taliwala nila sama sa usa ka butang nga mahugaw.
18 “Yahweh is righteous, for I have rebelled against his commandment. Please hear all you peoples, and see my sorrow. My virgins and my young men have gone into captivity.
Si Jehova matarung man; tungod kay ako misukol batok sa iyang sugo; Pamati, gipangamuyo ko kaninyo, kamong tanan nga mga katawohan, ug sud-onga ang akong kasubo: Ang akong mga ulay ug ang akong mga batan-ong lalake nahimong mga binihag.
19 “I called for my lovers, but they deceived me. My priests and my elders gave up the spirit in the city, while they sought food for themselves to refresh their souls.
Gipatawag ko ang akong mga hinigugma, apan gilimbongan ako nila: Ang akong mga sacerdote ug ang akong mga anciano nangamatay didto sa ciudad, Samtang nanagpangita sila sa ilang makaon aron sa pagpabuhi sa ilang mga kalag.
20 “Look, Yahweh; for I am in distress. My heart is troubled. My heart turns over within me, for I have grievously rebelled. Abroad, the sword bereaves. At home, it is like death.
Sud-onga, Oh Jehova; kay ako ania sa kasakitan; ang akong kasingkasing ania sa kasamok; Ang akong kasingkasing nabuyok sa sulod nako; tungod kay ako misukol sa hilabihan gayud: Sa halayong dapit ang espada nagapamatay, sa balay ania ang gutom nga sama sa kamatayon.
21 “They have heard that I sigh. There is no one to comfort me. All my enemies have heard of my trouble. They are glad that you have done it. You will bring the day that you have proclaimed, and they will be like me.
Sila nakadungog nga ako nagapanghupaw; walay mausa nga makalipay kanako; Ang tanan nako nga mga kaaway nakadungog sa akong kasamok; nalipay sila nga imong gihimo kini: Ipadala mo ang adlaw nga imong gipamantala, ug sila mahimo nga sama kanako.
22 “Let all their wickedness come before you. Do to them as you have done to me for all my transgressions. For my sighs are many, and my heart is faint.
Tugoti nga ang tanan nilang kadautan mahiduol sa imong atubangan; Ug buhata kanila ang sama sa imong gibuhat kanako tungod sa tanan nako nga kalapasan: Kay ang akong mga pagpanghupaw daghan man, ug ang akong kasingkasing nagakaluya.

< Lamentations 1 >