Job 9
1 Then Job answered,
Аюп җававән мундақ деди: —
2 “Truly I know that it is so, but how can man be just with God?
Вай, сениңла тоғра, [дунияни] һәқиқәтән сән дегәндәк дәп билимән! Бирақ инсан балиси қандақ қилип Тәңри алдида һәққаний болалисун?
3 If he is pleased to contend with him, he can’t answer him one time in a thousand.
Һәтта әгәр бириси униң билән дәвалишишқа петиналиса, Шу [киши] мәсилиләрниң миңдин биригиму җавап берәлмәйду.
4 God is wise in heart, and mighty in strength. Who has hardened himself against him and prospered?
Униң қәлбидә чоңқур даналиқ бардур, У зор күч-қудрәткә егидур; Кимму Униңға қарши чиқип, жүригини том қилип, Кейин теч-аман қалған?
5 He removes the mountains, and they don’t know it, when he overturns them in his anger.
У тағларни ғәзивидә ғулатқанда, Уларға һеч билдүрмәйла уларни жулуп ташлайду.
6 He shakes the earth out of its place. Its pillars tremble.
У йәр-зиминни тәвритип өз орнидин қозғитиду, Шуниң билән униң түврүклири титрәп кетиду.
7 He commands the sun and it doesn’t rise, and seals up the stars.
У қуяшқа көтирилмә дәп сөз қилсила, у қопмайду; У [халиса] юлтузларниңму нурини печәтләп қоялайду.
8 He alone stretches out the heavens, and treads on the waves of the sea.
Асманларни кәң яйғучи пәқәт удур, У деңиз долқунлири үстигә дәссәп жүриду.
9 He makes the Bear, Orion, and the Pleiades, and the rooms of the south.
У йәттә қарақчи юлтуз, Орион юлтуз түркүми вә қәлб юлтуз топини, Җәнубий юлтуз түркүмлириниму яратқан.
10 He does great things past finding out; yes, marvelous things without number.
У һесаплиғусиз улуқ ишларни, Санап түгитәлмәйдиған карамәт ишларни қилиду.
11 Behold, he goes by me, and I don’t see him. He passes on also, but I don’t perceive him.
Қара, У йенимдин өтиду, бирақ мән Уни көрмәймән; У өтүп кетиду, бирақ Уни байқалмаймән.
12 Behold, he snatches away. Who can hinder him? Who will ask him, ‘What are you doing?’
Мана, У елип кетиду, ким Уни Өз йолидин яндуралисун? Ким Униңдин: «Немә қиливатисән» дәп сорашқа петиналисун?
13 “God will not withdraw his anger. The helpers of Rahab stoop under him.
Тәңри ғәзивини қайтурувалмайду; Раһабниң ярдәмчилири Униң айиғиға баш егиду.
14 How much less will I answer him, and choose my words to argue with him?
Шундақ туруқлуқ, мән қандақму униңға җавап берәләйттим. Мән муназирә қилғидәк қандақ сөзләрни таллалайттим?
15 Though I were righteous, yet I wouldn’t answer him. I would make supplication to my judge.
Мабада мән һәққаний болсамму, Мән йәнила Униңға җавап берәлмәйттим; Мән пәқәт сотчимға илтиҗала қилалайттим.
16 If I had called, and he had answered me, yet I wouldn’t believe that he listened to my voice.
Мән Униңға илтиҗа қилған вә У маңа җавап бәргән болсиму, Мән техи Униң садайимни аңлиғанлиғиға ишәш қилалмиған болаттим;
17 For he breaks me with a storm, and multiplies my wounds without cause.
У боран-чапқунлар билән мени езиду, У ярилиримни сәвәпсиз көпәйтмәкта.
18 He will not allow me to catch my breath, but fills me with bitterness.
У маңа һәтта нәпәс елишқиму рухсәт бәрмәйду, Әксичә У маңа дәрд-әләмни жүкливәтти.
19 If it is a matter of strength, behold, he is mighty! If of justice, ‘Who,’ says he, ‘will summon me?’
Күч-қудрәт тоғрисида гәп қилсақ, мана, Униңдин күчлүк [йәнә башқа ким] бар? Адаләткә кәлсәк, ким Уни сотқа чақиралисун?!
20 Though I am righteous, my own mouth will condemn me. Though I am blameless, it will prove me perverse.
Мән өзүмни ақлимақчи болсам, өз ағзим өзүмни гунаға патурар, Қосурсиз болған болсам, У йәнила мени әгир дәп бекитәр.
21 I am blameless. I don’t respect myself. I despise my life.
Бирақ мән әслидә ейибсиз едим. Мәйли, өзүмниң қандақ болидиғанлиғим билән пәрвайим пәләк! Өз җенимдин тойдум!
22 “It is all the same. Therefore I say he destroys the blameless and the wicked.
Һәммә иш охшаш екән; шуңа мән дәймәнки, У дурусларниму, яманларниму охшашла йоқитиду.
23 If the scourge kills suddenly, he will mock at the trial of the innocent.
Туюқсиз бешиға қаза келип өлсә, У бегуналарға қилинған бу синаққа қарап күлиду.
24 The earth is given into the hand of the wicked. He covers the faces of its judges. If not he, then who is it?
Йәр йүзи яманларниң қолиға тапшурулди; Бирақ У сотчиларниң көзлирини бу адаләтсизликни көрәлмәйдиған қилип қойиду; Мошундақ қилғучи У болмай, йәнә ким болсун?
25 “Now my days are swifter than a runner. They flee away. They see no good.
Мениң күнлирим йәлтапанниң жүгүрүшидинму тез өтиду; Улар мәндин қечип кетиду, Уларниң һеч қандақ яхшилиғи йоқтур.
26 They have passed away as the swift ships, as the eagle that swoops on the prey.
Улар қомуш кемиләрдәк чапсан өтүп кетиду; Алғур бүркүт овни тутқили шуңғуғандәк тез маңиду.
27 If I say, ‘I will forget my complaint, I will put off my sad face, and cheer up,’
Әгәр: «Налә-пәрядтин тохтап, Чирайимни тутулдурмай хуш чирай болай» десәмму,
28 I am afraid of all my sorrows. I know that you will not hold me innocent.
Мән йәнила азаплиримниң һәммисидин қорқуп жүримән; Чүнки Сени мени бегуна һесаплимайду дәп билимән.
29 I will be condemned. Why then do I labor in vain?
Мән һаман әйиплик адәм болсам, Мән беһудә җапа тартип немә қилай?
30 If I wash myself with snow, and cleanse my hands with lye,
Һәтта қар сүйи билән жуюнуп, Қолумни шунчә пакизлиған болсамму,
31 yet you will plunge me in the ditch. My own clothes will abhor me.
Сән йәнила мени әврәзгә чөмүлдүрисәнки, Өз кийимимму мәндин нәпрәтлинидиған болиду!
32 For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.
Чүнки У мән Униңға җавап берәлигидәк, маңа охшаш адәм әмәс. Мениң Униң билән сотта дәвалашқичилигим йоқтур.
33 There is no umpire between us, that might lay his hand on us both.
Оттуримизда һәр иккимизни өз қоли билән тәң тутидиған келиштүргүчи болсиди!
34 Let him take his rod away from me. Let his terror not make me afraid;
У Өзиниң тайиғини мәндин жирақ қилсун, Униң вәһимиси мени қорқатмисун;
35 then I would speak, and not fear him, for I am not so in myself.
Шундила мән Униңдин қорқмай сөзләләйттим; Бирақ әһвалим ундақ әмәстур!
