Job 6

1 Then Job answered,

۱ و ایوب جواب داده، گفت:

2 “Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!

۲ «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

3 For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash.

۳ زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

4 For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.

۴ زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

5 Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?

۵ آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

6 Can that which has no flavor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?

۶ آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

7 My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.

۷ جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

8 “Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,

۸ «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

9 even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!

۹ و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

10 Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.

۱۰ آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

11 What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?

۱۱ من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?

۱۲ آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

13 Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?

۱۳ آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

14 “To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.

۱۴ حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

15 My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;

۱۵ اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

16 which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.

۱۶ که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

17 In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.

۱۷ وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

18 The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish.

۱۸ کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

19 The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.

۱۹ کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

20 They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.

۲۰ از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

21 For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.

۲۱ زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

22 Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’?

۲۲ آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

23 or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?

۲۳ یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

24 “Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error.

۲۴ «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

25 How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?

۲۵ سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

26 Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?

۲۶ آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

27 Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.

۲۷ یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

28 Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face.

۲۸ پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

29 Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.

۲۹ برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

30 Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?

۳۰ آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟