Job 30
1 “But now those who are younger than I have me in derision, whose fathers I considered unworthy to put with my sheep dogs.
Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.
2 Of what use is the strength of their hands to me, men in whom ripe age has perished?
Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?
3 They are gaunt from lack and famine. They gnaw the dry ground, in the gloom of waste and desolation.
Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.
4 They pluck salt herbs by the bushes. The roots of the broom tree are their food.
Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.
5 They are driven out from among men. They cry after them as after a thief,
Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.
6 so that they live in frightful valleys, and in holes of the earth and of the rocks.
Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.
7 They bray among the bushes. They are gathered together under the nettles.
Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.
8 They are children of fools, yes, children of wicked men. They were flogged out of the land.
Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.
9 “Now I have become their song. Yes, I am a byword to them.
Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.
10 They abhor me, they stand aloof from me, and don’t hesitate to spit in my face.
Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.
11 For he has untied his cord, and afflicted me; and they have thrown off restraint before me.
Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.
12 On my right hand rise the rabble. They thrust aside my feet. They cast their ways of destruction up against me.
Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.
13 They mar my path. They promote my destruction without anyone’s help.
Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.
14 As through a wide breach they come. They roll themselves in amid the ruin.
Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.
15 Terrors have turned on me. They chase my honor as the wind. My welfare has passed away as a cloud.
Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.
16 “Now my soul is poured out within me. Days of affliction have taken hold of me.
Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.
17 In the night season my bones are pierced in me, and the pains that gnaw me take no rest.
Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.
18 My garment is disfigured by great force. It binds me about as the collar of my tunic.
Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.
19 He has cast me into the mire. I have become like dust and ashes.
Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.
20 I cry to you, and you do not answer me. I stand up, and you gaze at me.
Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.
21 You have turned to be cruel to me. With the might of your hand you persecute me.
Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.
22 You lift me up to the wind, and drive me with it. You dissolve me in the storm.
Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.
23 For I know that you will bring me to death, to the house appointed for all living.
Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.
24 “However doesn’t one stretch out a hand in his fall? Or in his calamity therefore cry for help?
Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?
25 Didn’t I weep for him who was in trouble? Wasn’t my soul grieved for the needy?
Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?
26 When I looked for good, then evil came. When I waited for light, darkness came.
Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.
27 My heart is troubled, and doesn’t rest. Days of affliction have come on me.
Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.
28 I go mourning without the sun. I stand up in the assembly, and cry for help.
Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.
29 I am a brother to jackals, and a companion to ostriches.
Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.
30 My skin grows black and peels from me. My bones are burned with heat.
Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.
31 Therefore my harp has turned to mourning, and my pipe into the voice of those who weep.
Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.
