Acts 21
1 When we had departed from them and had set sail, we came with a straight course to Cos, and the next day to Rhodes, and from there to Patara.
Кала амэ розачилепэ лэнца, тунчи выджиле дэ море. И лагле ворта пэ острово Косо. Пэ авэр диво амэ авиле дэ Родосо тай котарь лагле дэ Потара.
2 Having found a ship crossing over to Phoenicia, we went aboard and set sail.
Котэ амэ аракхле корабли, саво ладэлас дэ Финикия, бэшле пэ лэстэ и лагле дурэдэр.
3 When we had come in sight of Cyprus, leaving it on the left hand, we sailed to Syria and landed at Tyre, for the ship was there to unload her cargo.
Амэ облагле Кипро, ачявдэ лэ зэрвонэ ригатар тай лагле дэ Сирия. Амэ прыачиле берегостэ дэ Тиро, колэсти со котэ амарэ кораблести трэбуни сля тэ ачявэ савэсь бужэ.
4 Having found disciples, we stayed there seven days. These said to Paul through the Spirit that he should not go up to Jerusalem.
Дэ Тиро амэ аракхле сиклярнэн и просле котэ эфта дивэ. Вонэ дэдумане Павлости Фаностар, соб вов тэ на джял дэ Ерусалимо.
5 When those days were over, we departed and went on our journey. They all, with wives and children, brought us on our way until we were out of the city. Kneeling down on the beach, we prayed.
Нэ кала авиля вряма, амэ лагле дурэдэр. Всавэрэ сиклярнэ, лэнгэрэ ромня тай чяворэ вылиджялдэ амэн форостар. Тай пэ берего амэ чутэ чянга и манглепэ.
6 After saying goodbye to each other, we went on board the ship, and they returned home again.
Тунчи амэ розджилепэ лэнца тай бэшле пэ корабли, а вонэ рисиле цэрэ.
7 When we had finished the voyage from Tyre, we arrived at Ptolemais. We greeted the brothers and stayed with them one day.
Амэ дурэдэр лагле пав пане тай Тиростар авиле дэ Птолемаида. Котэ амэ наисардэпэ пхралэнца и просле лэнца екх диво.
8 On the next day, we who were Paul’s companions departed and came to Caesarea. We entered into the house of Philip the evangelist, who was one of the seven, and stayed with him.
Пэ авэр диво амэ упалэ лагле дэ дром, авиле дэ Кесария тай заджиле дэ цэр Филиппостэ. Вов пхэнэлас Бахтало Лав и сля екхэґа эфта манушэндар.
9 Now this man had four virgin daughters who prophesied.
Лэстэ сля штар чея. Вонэ сле напаларом тай сле англунарьки.
10 As we stayed there some days, a certain prophet named Agabus came down from Judea.
Амэ просле котэ бут дивэ. Тунчи Иудеятар авиля англунари пав лавэ Агаво.
11 Coming to us and taking Paul’s belt, he bound his own feet and hands, and said, “The Holy Spirit says: ‘So the Jews at Jerusalem will bind the man who owns this belt, and will deliver him into the hands of the Gentiles.’”
Вов поджиля амэндэ, лиля Павлохкоро кущик, пхангля пэсти васта и пурэ, тай пхэнда: — Свэнто Фано пхэнэл: «Кади иудея дэ Ерусалимо спхандэна и отдэна дэ вастэн наиудеенди кодэлэ, кахкоро исин кадэва кущик».
12 When we heard these things, both we and the people of that place begged him not to go up to Jerusalem.
Кала амэ ушундэ када, тунчи и амэ, и катутнэ мануша ачиле тэ мангэ Павло тэ на джял дэ Ерусалимо.
13 Then Paul answered, “What are you doing, weeping and breaking my heart? For I am ready not only to be bound, but also to die at Jerusalem for the name of the Lord Jesus.”
Нэ Павло пхэнда пэ кода: — Пэ со тумэ ровэн и розчинэн муро їло? Мэ лошало на кацик тэ авав спхангло, нэ и тэ мэрав дэ Ерусалимо пала Лав Рае Исусохкоро.
14 When he would not be persuaded, we ceased, saying, “The Lord’s will be done.”
Кала амэ полиле, со нисо лэсти на допхэнаґа, заачиле мулком тай пхэндэ: — Мэк стерэлапэ воля Раехкири.
15 After these days we took up our baggage and went up to Jerusalem.
Тунчи амэ стидэнепэ тай лагле дэ Ерусалимо.
16 Some of the disciples from Caesarea also went with us, bringing one Mnason of Cyprus, an early disciple, with whom we would stay.
Амэнца джиле койсавэ сиклярнэ Кесариятар. Вонэ андэ амэн дэ цэр, тев джювда кипреянино Мнасоно, саво думут сля сиклярнэґа. Лэстэ амэ и ачилепэ.
17 When we had come to Jerusalem, the brothers received us gladly.
Кала амэ авиле дэ Ерусалимо, пхрала прылиле амэн лошаґа.
18 The day following, Paul went in with us to James; and all the elders were present.
Пэ авэр диво Павло їтханэ амэнца джиля Иаковостэ. Котэ сле всавэрэ пхурэдэра.
19 When he had greeted them, he reported one by one the things which God had worked among the Gentiles through his ministry.
Павло наисардапэ лэнца и розпхэнда вса пала кода, со терда Дэвэл машкар наиудеен лэхкэрэ вастэнца.
20 They, when they heard it, glorified God. They said to him, “You see, brother, how many thousands there are among the Jews of those who have believed, and they are all zealous for the law.
Вонэ шундэ лэ тай лашардэ Дэвлэ. Тунчи пхэндэ Павлости: — Пхрал, ту дыкхэх скацик пхангля иудеен патине? Тай всавэрэ вонэ фартэ прырицарэнпэ Упхэнимастэ.
21 They have been informed about you, that you teach all the Jews who are among the Gentiles to forsake Moses, telling them not to circumcise their children and not to walk after the customs.
И пала тут вонэ шундэ, со ту сиклярэх иудеен, савэ машкар наиудеендэ джювэн, тэ отджян Моисеехкэрэ Упхэнимастар. И со ту пхэнэх, тэ на обчинэн вонэ пэхкэрэн чяворэн тай тэ на джювэн кади, сар амэндэ прылито.
22 What then? The assembly must certainly meet, for they will hear that you have come.
Со ж тэ терэ? Вонэ шунэна пала кода, со ту авилян.
23 Therefore do what we tell you. We have four men who have taken a vow.
Колэсти тер кода, со амэ пхэнаґа. Машкар амэн исин штар мануша, савэ дэне солах.
24 Take them and purify yourself with them, and pay their expenses for them, that they may shave their heads. Then all will know that there is no truth in the things that they have been informed about you, but that you yourself also walk keeping the law.
Лэ кадэлэн, жужарпэ лэнца и потин пала кода, соб лэнди тэ обчинэн бала пэ шэро. Тунчи всавэрэ полэна, со пала тут пхэнэн начячимо и со ту джювэх пав Упхэнима.
25 But concerning the Gentiles who believe, we have written our decision that they should observe no such thing, except that they should keep themselves from food offered to idols, from blood, from strangled things, and from sexual immorality.”
А наиудеенди, савэ патине, амэ искриисардэ кади: лэнди нащи тэ ха кода, со андэ дэ жэртва дэвлорэнди, тай мас затасавдэ хулаимастар, тэ пэ рат и тэ терэ биладжявимо їрестар.
26 Then Paul took the men, and the next day purified himself and went with them into the temple, declaring the fulfillment of the days of purification, until the offering was offered for every one of them.
Пэ авэр диво Павло лиля пэґа кадэлэн манушэн, соб тэ жужарэпэ лэнца. Тунчи вов заджиля дэ храмо тай пхэнда, дэ сави вряма вонэ пэрэачена тэ жужарэпэ, и кала пала кожнонэ лэндар анэна жэртва.
27 When the seven days were almost completed, the Jews from Asia, when they saw him in the temple, stirred up all the multitude and laid hands on him,
Кала проджянас эфта дивэ, койсавэ иудея Цыкня Азиятар удыкхле Павло дэ храмо, подваздэне гроза манушэн тай схутилдэ лэ.
28 crying out, “Men of Israel, help! This is the man who teaches all men everywhere against the people, and the law, and this place. Moreover, he also brought Greeks into the temple and has defiled this holy place!”
Тай типисявэнас: — Израильтянуря! Дэн амэнди зор! Кадэва мануш пав всавири люмля сиклярэл всавэрэн, соб вонэ тэ на прылэн амаро народо, амаро Упхэнимо и амаро храмо. Екхатар вов анда дэ храмо греконэн, соґа маґрисарда кадэва свэнто тхан.
29 For they had seen Trophimus the Ephesian, with him in the city, and they supposed that Paul had brought him into the temple.
Ды колэ вонэ дыкхле дэ форо Павло тай эфесянино Трофимо и думисардэ, со Павло анда лэ дэ храмо.
30 All the city was moved and the people ran together. They seized Paul and dragged him out of the temple. Immediately the doors were shut.
Тунчи всаворо форо подваздэняпэ и спрастэнепэ мануша. Павло схутилдэ тай выцырдэне храмостар, и храмохкэрэ вудара екхатар затердэ.
31 As they were trying to kill him, news came up to the commanding officer of the regiment that all Jerusalem was in an uproar.
Вонэ камле тэ умарэ Павло, нэ дума пала кода, со всаворо Ерусалимо подваздэняпэ, доджиля пханглякэрэ пхурэдэрэстэ дэ римско халавдэнгоро стидэмо.
32 Immediately he took soldiers and centurions and ran down to them. They, when they saw the chief captain and the soldiers, stopped beating Paul.
Вов лиля халавдэн тай шэлякэрэ пхурэдэрэн и чутапэ манушэндэ. Кала иудея дыкхле пханглякэрэ пхурэдэрэ и халавдэн, вонэ пэрэачиле тэ марэ Павло.
33 Then the commanding officer came near, arrested him, commanded him to be bound with two chains, and inquired who he was and what he had done.
Пхурэдэр поджиля, прыпхэнда тэ схутилэ Павло тай тэ спхандэ лэ донца ланчугонэнца. Вов пхучля манушэндэ, ко исин кадэва мануш и со вов терда.
34 Some shouted one thing and some another, among the crowd. When he couldn’t find out the truth because of the noise, he commanded him to be brought into the barracks.
Нэ мануша типисявэнас кожно пэхкоро, и пхурэдэр нисо на полэлас. Важ кода прыпхэнда тэ отлиджя Павло дэ халавдэнгоро цэр.
35 When he came to the stairs, he was carried by the soldiers because of the violence of the crowd;
Кала вонэ подлэнаспэ пав лестница, мануша ачиле тэ стасавэ лэн кади, со халавдэ лиджялдэ Павло пэ вастэн.
36 for the multitude of the people followed after, crying out, “Away with him!”
Гроза манушэн джялас пала лэн тай типисявэлас: — Мэк вов мэрэл!
37 As Paul was about to be brought into the barracks, he asked the commanding officer, “May I speak to you?” He said, “Do you know Greek?
Паша халавдэнгоро цэр Павло пхэнда пханглякэрэ пхурэдэрэсти: — Ту дэґа манди тэ пхэнэ тути лав? — Ту джянэх греческо чиб? — пхучля пхурэдэр.
38 Aren’t you then the Egyptian who before these days stirred up to sedition and led out into the wilderness the four thousand men of the Assassins?”
Выджял — ту на кодэва египтянино, саво надумут подваздэня манушэн тай улиджялда пала пэ дэ шуки пхув штар пхангля прахарен?
39 But Paul said, “I am a Jew from Tarsus in Cilicia, a citizen of no insignificant city. I beg you, allow me to speak to the people.”
Павло пхэнда: — Мэ иудеи Тарсостар, саво дэ Киликия, мануш барэ форостар. Мангав тут, дэ манди тэ дэдумэ манушэндэ.
40 When he had given him permission, Paul, standing on the stairs, beckoned with his hand to the people. When there was a great silence, he spoke to them in the Hebrew language, saying,
Пхурэдэр домукля кода. Тунчи Павло вщиля пэ лестница и сикавда вастэґа, соб вонэ тэ ачен мулком. Кала вонэ пэрэачиле тэ типисявэ, Павло дэдуманя пав еврейско чиб.
