2 Corinthians 6

1 Working together, we entreat also that you do not receive the grace of God in vain.

۱ پس چون همکاران او هستیم، التماس می نماییم که فیض خدا را بی‌فایده نیافته باشید.

2 For he says, “At an acceptable time I listened to you. In a day of salvation I helped you.” Behold, now is the acceptable time. Behold, now is the day of salvation.

۲ زیرا می‌گوید: «در وقت مقبول تو را مستجاب فرمودم و در روز نجات تو را اعانت کردم.» اینک الحال زمان مقبول است؛ اینک الان روز نجات است.

3 We give no occasion of stumbling in anything, that our service may not be blamed,

۳ در هیچ‌چیز لغزش نمی دهیم که مباداخدمت ما ملامت کرده شود،

4 but in everything commending ourselves as servants of God: in great endurance, in afflictions, in hardships, in distresses,

۴ بلکه در هر امری خود را ثابت می‌کنیم که خدام خدا هستیم: درصبر بسیار، در زحمات، در حاجات در تنگیها،

5 in beatings, in imprisonments, in riots, in labors, in watchings, in fastings,

۵ در تازیانه‌ها، در زندانها، در فتنه‌ها، در محنتها، در بی‌خوابیها، در گرسنگیها،

6 in pureness, in knowledge, in perseverance, in kindness, in the Holy Spirit, in sincere love,

۶ در طهارت، درمعرفت، در حلم، در مهربانی، در روح‌القدس، درمحبت بی‌ریا،

7 in the word of truth, in the power of God, by the armor of righteousness on the right hand and on the left,

۷ در کلام حق، در قوت خدا بااسلحه عدالت بر طرف راست و چپ،

8 by glory and dishonor, by evil report and good report, as deceivers and yet true,

۸ به عزت وذلت و بدنامی و نیکنامی. چون گمراه کنندگان واینک راستگو هستیم؛

9 as unknown and yet well known, as dying and behold—we live, as punished and not killed,

۹ چون مجهول و اینک معروف؛ چون در حالت موت و اینک زنده هستیم؛ چون سیاست کرده شده، اما مقتول نی؛

10 as sorrowful yet always rejoicing, as poor yet making many rich, as having nothing and yet possessing all things.

۱۰ چون محزون، ولی دائم شادمان؛ چون فقیر واینک بسیاری را دولتمند می‌سازیم؛ چون بی‌چیز، اما مالک همه‌چیز.

11 Our mouth is open to you, Corinthians. Our heart is enlarged.

۱۱ ‌ای قرنتیان، دهان ما به سوی شما گشاده ودل ما وسیع شده است.

12 You are not restricted by us, but you are restricted by your own affections.

۱۲ در ما تنگ نیستید لیکن در احشای خود تنگ هستید.

13 Now in return—I speak as to my children—you also open your hearts.

۱۳ پس در جزای این، زیرا که به فرزندان خود سخن می‌گویم، شمانیز گشاده شوید.

14 Don’t be unequally yoked with unbelievers, for what fellowship do righteousness and iniquity have? Or what fellowship does light have with darkness?

۱۴ زیر یوغ ناموافق با بی‌ایمانان مشوید، زیرا عدالت را با گناه چه رفاقت و نور را باظلمت چه شراکت است؟

15 What agreement does Christ have with Belial? Or what portion does a believer have with an unbeliever?

۱۵ و مسیح را با بلیعال چه مناسبت و مومن را با کافر چه نصیب است؟

16 What agreement does a temple of God have with idols? For you are a temple of the living God. Even as God said, “I will dwell in them and walk in them. I will be their God and they will be my people.”

۱۶ و هیکل خدا را با بتها چه موافقت؟ زیرا شماهیکل خدای حی می‌باشید، چنانکه خدا گفت که «در ایشان ساکن خواهم بود و در ایشان راه خواهم رفت و خدای ایشان خواهم بود، و ایشان قوم من خواهند بود.»

17 Therefore “‘Come out from among them, and be separate,’ says the Lord. ‘Touch no unclean thing. I will receive you.

۱۷ پس خداوند می‌گوید: «از میان ایشان بیرون آیید و جدا شوید و چیزناپاک را لمس مکنید تا من شما را مقبول بدارم،

18 I will be to you a Father. You will be to me sons and daughters,’ says the Lord Almighty.”

۱۸ و شما را پدر خواهم بود و شما مرا پسران ودختران خواهید بود؛ خداوند قادر مطلق می‌گوید.»