Psalms 50
1 A Psalm by Asaph. The Mighty One, God, the LORD, speaks, and calls the earth from sunrise to sunset.
| مزمور آساف. یهوه، خدای خدایان، سخن می‌گوید؛ او همهٔ مردم را از مشرق تا مغرب نزد خود فرا می‌خواند. |
2 Out of Zion, the perfection of beauty, God shines out.
| نور جلال خدا از کوه صهیون، که مظهر زیبایی و بزرگی اوست، می‌تابد. |
3 Our God comes, and does not keep silent. A fire devours before him. It is very stormy around him.
| خدای ما خواهد آمد و سکوت نخواهد کرد. شعله‌های آتش در پیشاپیش او و گردباد در اطراف اوست. |
4 He calls to the heavens above, to the earth, that he may judge his people:
| او آسمان و زمین را به گواهی می‌طلبد تا بر قوم خود داوری کند. |
5 “Gather my saints together to me, those who have made a covenant with me by sacrifice.”
| خداوند می‌فرماید: «قوم خاص مرا که با قربانیهای خود با من عهد بسته‌اند که نسبت به من وفادار بمانند، نزد من جمع کنید.» |
6 The heavens shall declare his righteousness, for God himself is judge. (Selah)
| آسمانها گواهند که خدا، خود داور است و با عدالت داوری می‌کند. |
7 “Hear, my people, and I will speak. Israel, I will testify against you. I am God, your God.
| «ای قوم من، ای اسرائیل، به سخنان من گوش دهید، زیرا من خدای شما هستم! من خود بر ضد شما شهادت می‌دهم. |
8 I don’t rebuke you for your sacrifices. Your burnt offerings are continually before me.
| دربارهٔ قربانی‌هایتان شما را سرزنش نمی‌کنم، زیرا قربانیهای سوختنی خود را پیوسته به من تقدیم می‌کنید. |
9 I have no need for a bull from your stall, nor male goats from your pens.
| من محتاج گوساله‌ای از طویلۀ تو نیستم و نه بزی از آغُلت، |
10 For every animal of the forest is mine, and the livestock on a thousand hills.
| زیرا همهٔ حیواناتی که در جنگل و کوه هستند از آن منند. |
11 I know all the birds of the mountains. The wild animals of the field are mine.
| همهٔ پرندگانی که بر کوهها پرواز می‌کنند و تمام حیواناتی که در صحراها می‌چرند، به من تعلق دارند. |
12 If I were hungry, I would not tell you, for the world is mine, and all that is in it.
| اگر گرسنه هم می‌بودم از تو خوراک نمی‌خواستم، زیرا که جهان و هر چه که در آن است از آن من است. |
13 Will I eat the meat of bulls, or drink the blood of goats?
| مگر من گوشت گاوها را می‌خورم و یا خون بزها را می‌نوشم؟ |
14 Offer to God the sacrifice of thanksgiving. Pay your vows to the Most High.
| «قربانی واقعی که باید تقدیم کنید این است که خدای متعال را شکر نمایید و نذرهایی را که کرده‌اید ادا کنید. |
15 Call on me in the day of trouble. I will deliver you, and you will honor me.”
| هنگامی که در مشکلات هستید مرا بخوانید؛ من شما را نجات خواهم داد و شما مرا ستایش خواهید کرد.» |
16 But to the wicked God says, “What right do you have to declare my statutes, that you have taken my covenant on your lips,
| اما خدا به شریران چنین می‌گوید: «شما چه حق دارید که فرایض مرا بر زبان بیاورید و دربارهٔ عهد من سخن بگویید؟ |
17 since you hate instruction, and throw my words behind you?
| زیرا شما از اصلاح شدن نفرت دارید و کلام مرا پشت گوش می‌اندازید. |
18 When you saw a thief, you consented with him, and have participated with adulterers.
| وقتی دزد را می‌بینید که دزدی می‌کند با وی همدست می‌شوید و با زناکاران معاشرت می‌کنید. |
19 “You give your mouth to evil. Your tongue frames deceit.
| سخنان شما با خباثت و نیرنگ آمیخته است. |
20 You sit and speak against your brother. You slander your own mother’s son.
| هر جا می‌نشینید از برادرتان بد می‌گویید و غیبت می‌کنید. |
21 You have done these things, and I kept silent. You thought that I was just like you. I will rebuke you, and accuse you in front of your eyes.
| این کارها را کردید و من چیزی نگفتم. فکر کردید من هم مانند شما هستم! اما اینک من شما را برای تمام این کارها تنبیه می‌کنم. |
22 “Now consider this, you who forget God, lest I tear you into pieces, and there be no one to deliver.
| «ای کسانی که مرا فراموش کرده‌اید، به من گوش دهید و گرنه شما را هلاک خواهم کرد و فریادرسی نخواهید داشت. |
23 Whoever offers the sacrifice of thanksgiving glorifies me, and prepares his way so that I will show God’s salvation to him.”
| قربانی شایستهٔ من آنست که از من سپاسگزار باشید و مرا ستایش کنید. هر که چنین کند راه نجات را به او نشان خواهم داد.» |
