Psalms 139
1 For the Chief Musician. A Psalm by David. LORD, you have searched me, and you know me.
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای. |
2 You know my sitting down and my rising up. You perceive my thoughts from afar.
| تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست. |
3 You search out my path and my lying down, and are acquainted with all my ways.
| تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. |
4 For there is not a word on my tongue, but behold, LORD, you know it altogether.
| حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی. |
5 You hem me in behind and before. You laid your hand on me.
| مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای. |
6 This knowledge is beyond me. It’s lofty. I can’t attain it.
| شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم. |
7 Where could I go from your Spirit? Or where could I flee from your presence?
| از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟ |
8 If I ascend up into heaven, you are there. If I make my bed in Sheol, behold, you are there! (Sheol h7585)
| اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585) |
9 If I take the wings of the dawn, and settle in the uttermost parts of the sea,
| اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم، |
10 even there your hand will lead me, and your right hand will hold me.
| در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد. |
11 If I say, “Surely the darkness will overwhelm me. The light around me will be night,”
| اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم، |
12 even the darkness doesn’t hide from you, but the night shines as the day. The darkness is like light to you.
| نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است. |
13 For you formed my inmost being. You knit me together in my mother’s womb.
| تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی. |
14 I will give thanks to you, for I am fearfully and wonderfully made. Your works are wonderful. My soul knows that very well.
| تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است. |
15 My frame wasn’t hidden from you, when I was made in secret, woven together in the depths of the earth.
| وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ |
16 Your eyes saw my body. In your book they were all written, the days that were ordained for me, when as yet there were none of them.
| حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی. |
17 How precious to me are your thoughts, God! How vast is their sum!
| خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای! |
18 If I would count them, they are more in number than the sand. When I wake up, I am still with you.
| حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم. |
19 If only you, God, would kill the wicked. Get away from me, you bloodthirsty men!
| خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید! |
20 For they speak against you wickedly. Your enemies take your name in vain.
| خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند. |
21 LORD, don’t I hate those who hate you? Am I not grieved with those who rise up against you?
| پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ |
22 I hate them with perfect hatred. They have become my enemies.
| آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد! |
23 Search me, God, and know my heart. Try me, and know my thoughts.
| خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان. |
24 See if there is any wicked way in me, and lead me in the everlasting way.
| ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما. |
