< Psalms 107 >

1 Give thanks to the LORD, for he is good, for his loving kindness endures forever.
خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.
2 Let the redeemed by the LORD say so, whom he has redeemed from the hand of the adversary,
کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است
3 and gathered out of the lands, from the east and from the west, from the north and from the south.
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.
4 They wandered in the wilderness in a desert way. They found no city to live in.
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،
5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them.
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.
6 Then they cried to the LORD in their trouble, and he delivered them out of their distresses.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.
7 He led them also by a straight way, that they might go to a city to live in.
8 Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful deeds to the children of men!
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.
9 For he satisfies the longing soul. He fills the hungry soul with good.
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.
10 Some sat in darkness and in the shadow of death, being bound in affliction and iron,
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.
11 because they rebelled against the words of God, and condemned the counsel of the Most High.
12 Therefore he brought down their heart with labor. They fell down, and there was no one to help.
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.
13 Then they cried to the LORD in their trouble, and he saved them out of their distresses.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.
14 He brought them out of darkness and the shadow of death, and broke away their chains.
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.
15 Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful deeds to the children of men!
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.
16 For he has broken the gates of bronze, and cut through bars of iron.
او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.
17 Fools are afflicted because of their disobedience, and because of their iniquities.
افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،
18 Their soul abhors all kinds of food. They draw near to the gates of death.
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.
19 Then they cry to the LORD in their trouble, and he saves them out of their distresses.
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.
20 He sends his word, and heals them, and delivers them from their graves.
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.
21 Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful deeds to the children of men!
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
22 Let them offer the sacrifices of thanksgiving, and declare his deeds with singing.
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.
23 Those who go down to the sea in ships, who do business in great waters,
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.
24 these see the LORD’s deeds, and his wonders in the deep.
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.
25 For he commands, and raises the stormy wind, which lifts up its waves.
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،
26 They mount up to the sky; they go down again to the depths. Their soul melts away because of trouble.
چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند
27 They reel back and forth, and stagger like a drunken man, and are at their wits’ end.
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.
28 Then they cry to the LORD in their trouble, and he brings them out of their distress.
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.
29 He makes the storm a calm, so that its waves are still.
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.
30 Then they are glad because it is calm, so he brings them to their desired haven.
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.
31 Let them praise the LORD for his loving kindness, for his wonderful deeds for the children of men!
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
32 Let them exalt him also in the assembly of the people, and praise him in the seat of the elders.
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.
33 He turns rivers into a desert, water springs into a thirsty ground,
خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.
34 and a fruitful land into a salt waste, for the wickedness of those who dwell in it.
زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.
35 He turns a desert into a pool of water, and a dry land into water springs.
اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.
36 There he makes the hungry live, that they may prepare a city to live in,
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.
37 sow fields, plant vineyards, and reap the fruits of increase.
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.
38 He blesses them also, so that they are multiplied greatly. He doesn’t allow their livestock to decrease.
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.
39 Again, they are diminished and bowed down through oppression, trouble, and sorrow.
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،
40 He pours contempt on princes, and causes them to wander in a trackless waste.
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.
41 Yet he lifts the needy out of their affliction, and increases their families like a flock.
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.
42 The upright will see it, and be glad. All the wicked will shut their mouths.
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.
43 Whoever is wise will pay attention to these things. They will consider the loving kindnesses of the LORD.
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

< Psalms 107 >