Psalms 102
1 A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed and pours out his complaint before the LORD. Hear my prayer, LORD! Let my cry come to you.
Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
2 Don’t hide your face from me in the day of my distress. Turn your ear to me. Answer me quickly in the day when I call.
Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
3 For my days consume away like smoke. My bones are burned as a torch.
Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
4 My heart is blighted like grass, and withered, for I forget to eat my bread.
Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
5 By reason of the voice of my groaning, my bones stick to my skin.
Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
6 I am like a pelican of the wilderness. I have become as an owl of the waste places.
Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
7 I watch, and have become like a sparrow that is alone on the housetop.
Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
8 My enemies reproach me all day. Those who are mad at me use my name as a curse.
Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
9 For I have eaten ashes like bread, and mixed my drink with tears,
Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
10 because of your indignation and your wrath; for you have taken me up and thrown me away.
Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
11 My days are like a long shadow. I have withered like grass.
Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
12 But you, LORD, will remain forever; your renown endures to all generations.
Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
13 You will arise and have mercy on Zion, for it is time to have pity on her. Yes, the set time has come.
Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
14 For your servants take pleasure in her stones, and have pity on her dust.
Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
15 So the nations will fear the LORD’s name, all the kings of the earth your glory.
Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
16 For the LORD has built up Zion. He has appeared in his glory.
Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
17 He has responded to the prayer of the destitute, and has not despised their prayer.
Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
18 This will be written for the generation to come. A people which will be created will praise the LORD,
Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
19 for he has looked down from the height of his sanctuary. From heaven, the LORD saw the earth,
Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
20 to hear the groans of the prisoner, to free those who are condemned to death,
aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
21 that men may declare the LORD’s name in Zion, and his praise in Jerusalem,
Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
22 when the peoples are gathered together, the kingdoms, to serve the LORD.
sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
23 He weakened my strength along the course. He shortened my days.
Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
24 I said, “My God, don’t take me away in the middle of my days. Your years are throughout all generations.
Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
25 Of old, you laid the foundation of the earth. The heavens are the work of your hands.
Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
26 They will perish, but you will endure. Yes, all of them will wear out like a garment. You will change them like a cloak, and they will be changed.
Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
27 But you are the same. Your years will have no end.
Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
28 The children of your servants will continue. Their offspring will be established before you.”
Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
