Lamentations 5
1 Remember, LORD, what has come on us. Look, and see our reproach.
Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to aliens.
Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
3 We are orphans and fatherless. Our mothers are as widows.
Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
4 We must pay for water to drink. Our wood is sold to us.
Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
5 Our pursuers are on our necks. We are weary, and have no rest.
Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
6 We have given our hands to the Egyptians, and to the Assyrians, to be satisfied with bread.
Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
7 Our fathers sinned, and are no more. We have borne their iniquities.
Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
8 Servants rule over us. There is no one to deliver us out of their hand.
Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
9 We get our bread at the peril of our lives, because of the sword in the wilderness.
Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
10 Our skin is black like an oven, because of the burning heat of famine.
Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
11 They ravished the women in Zion, the virgins in the cities of Judah.
Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
12 Princes were hanged up by their hands. The faces of elders were not honored.
Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
13 The young men carry millstones. The children stumbled under loads of wood.
Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
14 The elders have ceased from the gate, and the young men from their music.
Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
15 The joy of our heart has ceased. Our dance is turned into mourning.
Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
17 For this our heart is faint. For these things our eyes are dim:
Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
18 for the mountain of Zion, which is desolate. The foxes walk on it.
dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
19 You, LORD, remain forever. Your throne is from generation to generation.
Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
20 Why do you forget us forever, and forsake us for so long a time?
Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
21 Turn us to yourself, LORD, and we will be turned. Renew our days as of old.
Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
22 But you have utterly rejected us. You are very angry against us.
maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
