Job 9
1 Then Job answered,
| آنگاه ایوب پاسخ داد: |
2 “Truly I know that it is so, but how can man be just with God?
| آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟ |
3 If he is pleased to contend with him, he can’t answer him one time in a thousand.
| اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛ |
4 God is wise in heart, and mighty in strength. Who has hardened himself against him and prospered?
| زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست. |
5 He removes the mountains, and they don’t know it, when he overturns them in his anger.
| ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد، |
6 He shakes the earth out of its place. Its pillars tremble.
| زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند. |
7 He commands the sun and it doesn’t rise, and seals up the stars.
| اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند. |
8 He alone stretches out the heavens, and treads on the waves of the sea.
| او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده |
9 He makes the Bear, Orion, and the Pleiades, and the rooms of the south.
| و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است. |
10 He does great things past finding out; yes, marvelous things without number.
| او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست. |
11 Behold, he goes by me, and I don’t see him. He passes on also, but I don’t perceive him.
| از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم. |
12 Behold, he snatches away. Who can hinder him? Who will ask him, ‘What are you doing?’
| هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟ |
13 “God will not withdraw his anger. The helpers of Rahab stoop under him.
| خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند. |
14 How much less will I answer him, and choose my words to argue with him?
| پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟ |
15 Though I were righteous, yet I wouldn’t answer him. I would make supplication to my judge.
| حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم. |
16 If I had called, and he had answered me, yet I wouldn’t believe that he listened to my voice.
| حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد. |
17 For he breaks me with a storm, and multiplies my wounds without cause.
| زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند. |
18 He will not allow me to catch my breath, but fills me with bitterness.
| نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است. |
19 If it is a matter of strength, behold, he is mighty! If of justice, ‘Who,’ says he, ‘will summon me?’
| چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟ |
20 Though I am righteous, my own mouth will condemn me. Though I am blameless, it will prove me perverse.
| اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم. |
21 I am blameless. I don’t respect myself. I despise my life.
| هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم. |
22 “It is all the same. Therefore I say he destroys the blameless and the wicked.
| شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند. |
23 If the scourge kills suddenly, he will mock at the trial of the innocent.
| وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد. |
24 The earth is given into the hand of the wicked. He covers the faces of its judges. If not he, then who is it?
| جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟ |
25 “Now my days are swifter than a runner. They flee away. They see no good.
| زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم. |
26 They have passed away as the swift ships, as the eagle that swoops on the prey.
| سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند. |
27 If I say, ‘I will forget my complaint, I will put off my sad face, and cheer up,’
| حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم، |
28 I am afraid of all my sorrows. I know that you will not hold me innocent.
| باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد. |
29 I will be condemned. Why then do I labor in vain?
| پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟ |
30 If I wash myself with snow, and cleanse my hands with lye,
| حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم |
31 yet you will plunge me in the ditch. My own clothes will abhor me.
| تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند. |
32 For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.
| خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم. |
33 There is no umpire between us, that might lay his hand on us both.
| ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد، |
34 Let him take his rod away from me. Let his terror not make me afraid;
| آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم. |
35 then I would speak, and not fear him, for I am not so in myself.
| آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم. |
