Galatians 2
1 Then after a period of fourteen years I went up again to Jerusalem with Barnabas, taking Titus also with me.
อนนฺตรํ จตุรฺทศสุ วตฺสเรษุ คเตษฺวหํ พรฺณพฺพา สห ยิรูศาลมนครํ ปุนรคจฺฉํ, ตทาโนํ ตีตมปิ สฺวสงฺคินมฺ อกรวํฯ
2 I went up by revelation, and I laid before them the Good News which I preach among the Gentiles, but privately before those who were respected, for fear that I might be running, or had run, in vain.
ตตฺกาเล'หมฺ อีศฺวรทรฺศนาทฺ ยาตฺรามฺ อกรวํ มยา ย: ปริศฺรโม'การิ การิษฺยเต วา ส ยนฺนิษฺผโล น ภเวตฺ ตทรฺถํ ภินฺนชาตียานำ มเธฺย มยา โฆษฺยมาณ: สุสํวาทสฺตตฺรเตฺยโภฺย โลเกโภฺย วิเศษโต มาเนฺยโภฺย นเรโภฺย มยา นฺยเวทฺยตฯ
3 But not even Titus, who was with me, being a Greek, was compelled to be circumcised.
ตโต มม สหจรสฺตีโต ยทฺยปิ ยูนานีย อาสีตฺ ตถาปิ ตสฺย ตฺวกฺเฉโท'ปฺยาวศฺยโก น พภูวฯ
4 This was because of the false brothers secretly brought in, who stole in to spy out our liberty which we have in Christ Jesus, that they might bring us into bondage,
ยตศฺฉเลนาคตา อสฺมานฺ ทาสานฺ กรฺตฺตุมฺ อิจฺฉว: กติปยา ภากฺตภฺราตร: ขฺรีษฺเฏน ยีศุนาสฺมภฺยํ ทตฺตํ สฺวาตนฺตฺรฺยมฺ อนุสนฺธาตุํ จารา อิว สมาชํ ปฺราวิศนฺฯ
5 to whom we gave no place in the way of subjection, not for an hour, that the truth of the Good News might continue with you.
อต: ปฺรกฺฤเต สุสํวาเท ยุษฺมากมฺ อธิกาโร ยตฺ ติษฺเฐตฺ ตทรฺถํ วยํ ทณฺไฑกมปิ ยาวทฺ อาชฺญาคฺรหเณน เตษำ วศฺยา นาภวามฯ
6 But from those who were reputed to be important—whatever they were, it makes no difference to me; God doesn’t show partiality to man—they, I say, who were respected imparted nothing to me,
ปรนฺตุ เย โลกา มานฺยาเสฺต เย เกจิทฺ ภเวยุสฺตานหํ น คณยามิ ยต อีศฺวร: กสฺยาปิ มานวสฺย ปกฺษปาตํ น กโรติ, เย จ มานฺยาเสฺต มำ กิมปิ นวีนํ นาชฺญาปยนฺฯ
7 but to the contrary, when they saw that I had been entrusted with the Good News for the uncircumcised, even as Peter with the Good News for the circumcised—
กินฺตุ ฉินฺนตฺวจำ มเธฺย สุสํวาทปฺรจารณสฺย ภาร: ปิตริ ยถา สมรฺปิตสฺตไถวาจฺฉินฺนตฺวจำ มเธฺย สุสํวาทปฺรจารณสฺย ภาโร มยิ สมรฺปิต อิติ ไต รฺพุพุเธฯ
8 for he who worked through Peter in the apostleship with the circumcised also worked through me with the Gentiles—
ยตศฺฉินฺนตฺวจำ มเธฺย เปฺรริตตฺวกรฺมฺมเณ ยสฺย ยา ศกฺติ: ปิตรมาศฺริตวตี ตไสฺยว สา ศกฺติ รฺภินฺนชาตียานำ มเธฺย ตไสฺม กรฺมฺมเณ มามปฺยาศฺริตวตีฯ
9 and when they perceived the grace that was given to me, James and Cephas and John, those who were reputed to be pillars, gave to Barnabas and me the right hand of fellowship, that we should go to the Gentiles, and they to the circumcision.
อโต มหฺยํ ทตฺตมฺ อนุคฺรหํ ปฺรติชฺญาย สฺตมฺภา อิว คณิตา เย ยากูพฺ ไกผา โยหนฺ ไจเต สหายตาสูจกํ ทกฺษิณหสฺตคฺรหํณ วิธาย มำ พรฺณพฺพาญฺจ ชคทุ: , ยุวำ ภินฺนชาตียานำ สนฺนิธึ คจฺฉตํ วยํ ฉินฺนตฺวจา สนฺนิธึ คจฺฉาม: ,
10 They only asked us to remember the poor—which very thing I was also zealous to do.
เกวลํ ทริทฺรา ยุวาภฺยำ สฺมรณียา อิติฯ อตสฺตเทว กรฺตฺตุมฺ อหํ ยเต สฺมฯ
11 But when Peter came to Antioch, I resisted him to his face, because he stood condemned.
อปรมฺ อานฺติยขิยานครํ ปิตร อาคเต'หํ ตสฺย โทษิตฺวาตฺ สมกฺษํ ตมฺ อภรฺตฺสยํฯ
12 For before some people came from James, he ate with the Gentiles. But when they came, he drew back and separated himself, fearing those who were of the circumcision.
ยต: ส ปูรฺวฺวมฺ อนฺยชาตีไย: สารฺทฺธมฺ อาหารมกโรตฺ ตต: ปรํ ยากูพ: สมีปาตฺ กติปยชเนษฺวาคเตษุ ส ฉินฺนตฺวงฺมนุเษฺยโภฺย ภเยน นิวฺฤตฺย ปฺฤถคฺ อภวตฺฯ
13 And the rest of the Jews joined him in his hypocrisy, so that even Barnabas was carried away with their hypocrisy.
ตโต'ปเร สรฺเวฺว ยิหูทิโน'ปิ เตน สารฺทฺธํ กปฏาจารมฺ อกุรฺวฺวนฺ พรฺณพฺพา อปิ เตษำ กาปเฏฺยน วิปถคามฺยภวตฺฯ
14 But when I saw that they didn’t walk uprightly according to the truth of the Good News, I said to Peter before them all, “If you, being a Jew, live as the Gentiles do, and not as the Jews do, why do you compel the Gentiles to live as the Jews do?
ตตเสฺต ปฺรกฺฤตสุสํวาทรูเป สรลปเถ น จรนฺตีติ ทฺฤษฺฏฺวาหํ สรฺเวฺวษำ สากฺษาตฺ ปิตรมฺ อุกฺตวานฺ ตฺวํ ยิหูที สนฺ ยทิ ยิหูทิมตํ วิหาย ภินฺนชาตีย อิวาจรสิ ตรฺหิ ยิหูทิมตาจรณาย ภินฺนชาตียานฺ กุต: ปฺรวรฺตฺตยสิ?
15 “We, being Jews by nature and not Gentile sinners,
อาวำ ชนฺมนา ยิหูทิเนา ภวาโว ภินฺนชาตีเยา ปาปิเนา น ภวาว:
16 yet knowing that a man is not justified by the works of the law but through faith in Jesus Christ, even we believed in Christ Jesus, that we might be justified by faith in Christ and not by the works of the law, because no flesh will be justified by the works of the law.
กินฺตุ วฺยวสฺถาปาลเนน มนุษฺย: สปุโณฺย น ภวติ เกวลํ ยีเศา ขฺรีษฺเฏ โย วิศฺวาสเสฺตไนว สปุโณฺย ภวตีติ พุทฺธฺวาวามปิ วฺยวสฺถาปาลนํ วินา เกวลํ ขฺรีษฺเฏ วิศฺวาเสน ปุณฺยปฺราปฺตเย ขฺรีษฺเฏ ยีเศา วฺยศฺวสิว ยโต วฺยวสฺถาปาลเนน โก'ปิ มานว: ปุณฺยํ ปฺราปฺตุํ น ศกฺโนติฯ
17 But if while we sought to be justified in Christ, we ourselves also were found sinners, is Christ a servant of sin? Certainly not!
ปรนฺตุ ยีศุนา ปุณฺยปฺราปฺตเย ยตมานาวปฺยาวำ ยทิ ปาปิเนา ภวาวสฺตรฺหิ กึ วกฺตวฺยํ? ขฺรีษฺฏ: ปาปสฺย ปริจารก อิติ? ตนฺน ภวตุฯ
18 For if I build up again those things which I destroyed, I prove myself a law-breaker.
มยา ยทฺ ภคฺนํ ตทฺ ยทิ มยา ปุนรฺนิรฺมฺมียเต ตรฺหิ มไยวาตฺมโทษ: ปฺรกาศฺยเตฯ
19 For I through the law died to the law, that I might live to God.
อหํ ยทฺ อีศฺวราย ชีวามิ ตทรฺถํ วฺยวสฺถยา วฺยวสฺถาไย อมฺริเยฯ
20 I have been crucified with Christ, and it is no longer I who live, but Christ lives in me. That life which I now live in the flesh, I live by faith in the Son of God, who loved me and gave himself up for me.
ขฺรีษฺเฏน สารฺทฺธํ กฺรุเศ หโต'สฺมิ ตถาปิ ชีวามิ กินฺตฺวหํ ชีวามีติ นหิ ขฺรีษฺฏ เอว มทนฺต รฺชีวติฯ สามฺปฺรตํ สศรีเรณ มยา ยชฺชีวิตํ ธารฺยฺยเต ตตฺ มม ทยาการิณิ มทรฺถํ สฺวียปฺราณตฺยาคินิ เจศฺวรปุเตฺร วิศฺวสตา มยา ธารฺยฺยเตฯ
21 I don’t reject the grace of God. For if righteousness is through the law, then Christ died for nothing!”
อหมีศฺวรสฺยานุคฺรหํ นาวชานามิ ยสฺมาทฺ วฺยวสฺถยา ยทิ ปุณฺยํ ภวติ ตรฺหิ ขฺรีษฺโฏ นิรรฺถกมมฺริยตฯ
