Psalms 77

1 For the Chief Musician. To Jeduthun. A Psalm by Asaph. My cry goes to God! Indeed, I cry to God for help, and for him to listen to me.

Alang sa pangulong musikero; sunod sa istilo ni Jedutun. Ang salmo ni Asaf. Magtawag ako sa Dios uban sa akong tingog; tawgon ko ang Dios uban sa akong tingog, ug ang akong Dios makadungog kanako.

2 In the day of my trouble I sought the Lord. My hand was stretched out in the night, and didn’t get tired. My soul refused to be comforted.

Sa adlaw sa akong kalisdanan nangita ako sa Ginoo; sa kagabhion akong gibayaw ang akong mga kamot, ug dili gayod kini makapoyan. Midumili ang akong kalag nga mahupay.

3 I remember God, and I groan. I complain, and my spirit is overwhelmed. (Selah)

Naghunahuna ako sa Dios sa dihang ako nag-agulo; naghunahuna ako kaniya sa dihang ako naluya. (Selah)

4 You hold my eyelids open. I am so troubled that I can’t speak.

Imong giablihan ang akong mga mata; dili ako makasulti sa hilabihang kalibog.

5 I have considered the days of old, the years of ancient times.

Naghunahuna ako sa nangaging mga adlaw, mahitungod sa mga adlaw nga dugay nang milabay.

6 I remember my song in the night. I consider in my own heart; my spirit diligently enquires:

Sa kagabhion nahinumdoman ko ang usa ka awit nga kaniadto akong giawit. Gipamalandongan ko pag-ayo ug gisulayan sa pagsabot kung unsa ang nahitabo.

7 “Will the Lord reject us forever? Will he be favourable no more?

Isalikway ba ako sa Dios sa kahangtoran? Dili na ba siya magpakita kanako ug pabor?

8 Has his loving kindness vanished forever? Does his promise fail for generations?

Ang iya bang pagkamatinud-anon sa kasabotan mawala na sa hingpit? Napakyas ba ang iyang saad sa kahangtoran?

9 Has God forgotten to be gracious? Has he, in anger, withheld his compassion?” (Selah)

Nakalimot ba ang Dios nga magmaluluy-on? Nasirad-an na ba sa iyang kapungot ang iyang kahangawa? (Selah)

10 Then I thought, “I will appeal to this: the years of the right hand of the Most High.”

Miingon ako, “Mao kini ang akong kagul-anan: ang pagkausab sa tuong kamot sa Labing Halangdon nganhi kanato.”

11 I will remember the LORD’s deeds; for I will remember your wonders of old.

Apan akong hinumdoman ang imong mga buhat, O Yahweh; hunahunaon ko ang imong kahibulongan nga mga buhat kaniadto.

12 I will also meditate on all your work, and consider your doings.

Pamalandongan ko ang imong mga buhat ug pagahunahunaon ko kini.

13 Your way, God, is in the sanctuary. What god is great like God?

Ang imong pamaagi, O Dios, balaan; unsa nga dios ang ikatandi sa atong bantogang Dios?

14 You are the God who does wonders. You have made your strength known amongst the peoples.

Ikaw ang Dios nga naghimo sa mga kahibulongan; gipakita mo sa katawhan ang imong kusog.

15 You have redeemed your people with your arm, the sons of Jacob and Joseph. (Selah)

Gihatagan mo ug kadaogan ang imong katawhan pinaagi sa imong dakong gahom— ang mga kaliwat ni Jacob ug ni Jose. (Selah)

16 The waters saw you, God. The waters saw you, and they writhed. The depths also convulsed.

Ang katubigan nakakita kanimo, O Dios; ang katubigan nakakita kanimo, ug nangahadlok (sila) ang kinahiladman nangurog.

17 The clouds poured out water. The skies resounded with thunder. Your arrows also flashed around.

Ang mga panganod nagbubo ug tubig; ang mapanganorong kawanangan naghatag ug tingog; ang imong mga pana nanagpanglupad.

18 The voice of your thunder was in the whirlwind. The lightnings lit up the world. The earth trembled and shook.

Ang imong gadalugdog nga tingog madungog diha sa hangin; ang kilat midan-ag sa kalibotan, ang yuta mikurog ug nauyog.

19 Your way was through the sea, your paths through the great waters. Your footsteps were not known.

Ang imong dalan diha sa dagat ug ang imong agianan diha sa dagkong mga tubig, apan ang imong mga tunob dili makita.

20 You led your people like a flock, by the hand of Moses and Aaron.

Gigiyahan mo ang imong katawhan sama sa panon pinaagi sa kamot ni Moises ug ni Aaron.