Psalms 104

1 Bless the LORD, my soul. The LORD, my God, you are very great. You are clothed with honour and majesty.

۱ ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

2 He covers himself with light as with a garment. He stretches out the heavens like a curtain.

۲ خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

3 He lays the beams of his rooms in the waters. He makes the clouds his chariot. He walks on the wings of the wind.

۳ آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

4 He makes his messengers winds, and his servants flames of fire.

۴ فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

5 He laid the foundations of the earth, that it should not be moved forever.

۵ که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

6 You covered it with the deep as with a cloak. The waters stood above the mountains.

۶ آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

7 At your rebuke they fled. At the voice of your thunder they hurried away.

۷ از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

8 The mountains rose, the valleys sank down, to the place which you had assigned to them.

۸ به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

9 You have set a boundary that they may not pass over, that they don’t turn again to cover the earth.

۹ حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

10 He sends springs into the valleys. They run amongst the mountains.

۱۰ که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

11 They give drink to every animal of the field. The wild donkeys quench their thirst.

۱۱ تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

12 The birds of the sky nest by them. They sing amongst the branches.

۱۲ بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

13 He waters the mountains from his rooms. The earth is filled with the fruit of your works.

۱۳ او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

14 He causes the grass to grow for the livestock, and plants for man to cultivate, that he may produce food out of the earth:

۱۴ نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

15 wine that makes the heart of man glad, oil to make his face to shine, and bread that strengthens man’s heart.

۱۵ و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

16 The LORD’s trees are well watered, the cedars of Lebanon, which he has planted,

۱۶ درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

17 where the birds make their nests. The stork makes its home in the cypress trees.

۱۷ که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

18 The high mountains are for the wild goats. The rocks are a refuge for the rock badgers.

۱۸ کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

19 He appointed the moon for seasons. The sun knows when to set.

۱۹ ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

20 You make darkness, and it is night, in which all the animals of the forest prowl.

۲۰ تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

21 The young lions roar after their prey, and seek their food from God.

۲۱ شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

22 The sun rises, and they steal away, and lie down in their dens.

۲۲ چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

23 Man goes out to his work, to his labour until the evening.

۲۳ انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

24 LORD, how many are your works! In wisdom, you have made them all. The earth is full of your riches.

۲۴ ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

25 There is the sea, great and wide, in which are innumerable living things, both small and large animals.

۲۵ و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

26 There the ships go, and leviathan, whom you formed to play there.

۲۶ و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

27 These all wait for you, that you may give them their food in due season.

۲۷ جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

28 You give to them; they gather. You open your hand; they are satisfied with good.

۲۸ آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

29 You hide your face; they are troubled. You take away their breath; they die and return to the dust.

۲۹ روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

30 You send out your Spirit and they are created. You renew the face of the ground.

۳۰ چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

31 Let the LORD’s glory endure forever. Let the LORD rejoice in his works.

۳۱ جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

32 He looks at the earth, and it trembles. He touches the mountains, and they smoke.

۳۲ که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

33 I will sing to the LORD as long as I live. I will sing praise to my God while I have any being.

۳۳ خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

34 Let my meditation be sweet to him. I will rejoice in the LORD.

۳۴ تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

35 Let sinners be consumed out of the earth. Let the wicked be no more. Bless the LORD, my soul. Praise the LORD!

۳۵ گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!