Acts 4
1 As they spoke to the people, the priests and the captain of the temple and the Sadducees came to them,
ಯಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಪಿತರಯೋಹನೌ ಲೋಕಾನ್ ಉಪದಿಶತಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಯಾಜಕಾ ಮನ್ದಿರಸ್ಯ ಸೇನಾಪತಯಃ ಸಿದೂಕೀಗಣಶ್ಚ
2 being upset because they taught the people and proclaimed in Jesus the resurrection from the dead.
ತಯೋರ್ ಉಪದೇಶಕರಣೇ ಖ್ರೀಷ್ಟಸ್ಯೋತ್ಥಾನಮ್ ಉಪಲಕ್ಷ್ಯ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಮೃತಾನಾಮ್ ಉತ್ಥಾನಪ್ರಸ್ತಾವೇ ಚ ವ್ಯಗ್ರಾಃ ಸನ್ತಸ್ತಾವುಪಾಗಮನ್|
3 They laid hands on them, and put them in custody until the next day, for it was now evening.
ತೌ ಧೃತ್ವಾ ದಿನಾವಸಾನಕಾರಣಾತ್ ಪರದಿನಪರ್ಯ್ಯನನ್ತಂ ರುದ್ಧ್ವಾ ಸ್ಥಾಪಿತವನ್ತಃ|
4 But many of those who heard the word believed, and the number of the men came to be about five thousand.
ತಥಾಪಿ ಯೇ ಲೋಕಾಸ್ತಯೋರುಪದೇಶಮ್ ಅಶೃಣ್ವನ್ ತೇಷಾಂ ಪ್ರಾಯೇಣ ಪಞ್ಚಸಹಸ್ರಾಣಿ ಜನಾ ವ್ಯಶ್ವಸನ್|
5 In the morning, their rulers, elders, and scribes were gathered together in Jerusalem.
ಪರೇಽಹನಿ ಅಧಿಪತಯಃ ಪ್ರಾಚೀನಾ ಅಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ಹಾನನನಾಮಾ ಮಹಾಯಾಜಕಃ
6 Annas the high priest was there, with Caiaphas, John, Alexander, and as many as were relatives of the high priest.
ಕಿಯಫಾ ಯೋಹನ್ ಸಿಕನ್ದರ ಇತ್ಯಾದಯೋ ಮಹಾಯಾಜಕಸ್ಯ ಜ್ಞಾತಯಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಗರೇ ಮಿಲಿತಾಃ|
7 When they had stood Peter and John in the middle of them, they enquired, “By what power, or in what name, have you done this?”
ಅನನ್ತರಂ ಪ್ರೇರಿತೌ ಮಧ್ಯೇ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾಪೃಚ್ಛನ್ ಯುವಾಂ ಕಯಾ ಶಕ್ತಯಾ ವಾ ಕೇನ ನಾಮ್ನಾ ಕರ್ಮ್ಮಾಣ್ಯೇತಾನಿ ಕುರುಥಃ?
8 Then Peter, filled with the Holy Spirit, said to them, “You rulers of the people and elders of Israel,
ತದಾ ಪಿತರಃ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಃ ಸನ್ ಪ್ರತ್ಯವಾದೀತ್, ಹೇ ಲೋಕಾನಾಮ್ ಅಧಿಪತಿಗಣ ಹೇ ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯಪ್ರಾಚೀನಾಃ,
9 if we are examined today concerning a good deed done to a crippled man, by what means this man has been healed,
ಏತಸ್ಯ ದುರ್ಬ್ಬಲಮಾನುಷಸ್ಯ ಹಿತಂ ಯತ್ ಕರ್ಮ್ಮಾಕ್ರಿಯತ, ಅರ್ಥಾತ್, ಸ ಯೇನ ಪ್ರಕಾರೇಣ ಸ್ವಸ್ಥೋಭವತ್ ತಚ್ಚೇದ್ ಅದ್ಯಾವಾಂ ಪೃಚ್ಛಥ,
10 may it be known to you all, and to all the people of Israel, that in the name of Jesus Christ of Nazareth, whom you crucified, whom God raised from the dead, this man stands here before you whole in him.
ತರ್ಹಿ ಸರ್ವ್ವ ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯಲೋಕಾ ಯೂಯಂ ಜಾನೀತ ನಾಸರತೀಯೋ ಯೋ ಯೀಶುಖ್ರೀಷ್ಟಃ ಕ್ರುಶೇ ಯುಷ್ಮಾಭಿರವಿಧ್ಯತ ಯಶ್ಚೇಶ್ವರೇಣ ಶ್ಮಶಾನಾದ್ ಉತ್ಥಾಪಿತಃ, ತಸ್ಯ ನಾಮ್ನಾ ಜನೋಯಂ ಸ್ವಸ್ಥಃ ಸನ್ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಸಮ್ಮುಖೇ ಪ್ರೋತ್ತಿಷ್ಠತಿ|
11 He is ‘the stone which was regarded as worthless by you, the builders, which has become the head of the corner.’
ನಿಚೇತೃಭಿ ರ್ಯುಷ್ಮಾಭಿರಯಂ ಯಃ ಪ್ರಸ್ತರೋಽವಜ್ಞಾತೋಽಭವತ್ ಸ ಪ್ರಧಾನಕೋಣಸ್ಯ ಪ್ರಸ್ತರೋಽಭವತ್|
12 There is salvation in no one else, for there is no other name under heaven that is given amongst men, by which we must be saved!”
ತದ್ಭಿನ್ನಾದಪರಾತ್ ಕಸ್ಮಾದಪಿ ಪರಿತ್ರಾಣಂ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ, ಯೇನ ತ್ರಾಣಂ ಪ್ರಾಪ್ಯೇತ ಭೂಮಣ್ಡಲಸ್ಯಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯೇ ತಾದೃಶಂ ಕಿಮಪಿ ನಾಮ ನಾಸ್ತಿ|
13 Now when they saw the boldness of Peter and John, and had perceived that they were unlearned and ignorant men, they marvelled. They recognised that they had been with Jesus.
ತದಾ ಪಿತರಯೋಹನೋರೇತಾದೃಶೀಮ್ ಅಕ್ಷೇಭತಾಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಾವವಿದ್ವಾಂಸೌ ನೀಚಲೋಕಾವಿತಿ ಬುದ್ಧ್ವಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಮ್ ಅಮನ್ಯನ್ತ ತೌ ಚ ಯೀಶೋಃ ಸಙ್ಗಿನೌ ಜಾತಾವಿತಿ ಜ್ಞಾತುಮ್ ಅಶಕ್ನುವನ್|
14 Seeing the man who was healed standing with them, they could say nothing against it.
ಕಿನ್ತು ತಾಭ್ಯಾಂ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ತಂ ಸ್ವಸ್ಥಮಾನುಷಂ ತಿಷ್ಠನ್ತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತೇ ಕಾಮಪ್ಯಪರಾಮ್ ಆಪತ್ತಿಂ ಕರ್ತ್ತಂ ನಾಶಕ್ನುನ್|
15 But when they had commanded them to go aside out of the council, they conferred amongst themselves,
ತದಾ ತೇ ಸಭಾತಃ ಸ್ಥಾನಾನ್ತರಂ ಗನ್ತುಂ ತಾನ್ ಆಜ್ಞಾಪ್ಯ ಸ್ವಯಂ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಇತಿ ಮನ್ತ್ರಣಾಮಕುರ್ವ್ವನ್
16 saying, “What shall we do to these men? Because indeed a notable miracle has been done through them, as can be plainly seen by all who dwell in Jerusalem, and we can’t deny it.
ತೌ ಮಾನವೌ ಪ್ರತಿ ಕಿಂ ಕರ್ತ್ತವ್ಯಂ? ತಾವೇಕಂ ಪ್ರಸಿದ್ಧಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮ ಕೃತವನ್ತೌ ತದ್ ಯಿರೂಶಾಲಮ್ನಿವಾಸಿನಾಂ ಸರ್ವ್ವೇಷಾಂ ಲೋಕಾನಾಂ ಸಮೀಪೇ ಪ್ರಾಕಾಶತ ತಚ್ಚ ವಯಮಪಹ್ನೋತುಂ ನ ಶಕ್ನುಮಃ|
17 But so that this spreads no further amongst the people, let’s threaten them, that from now on they don’t speak to anyone in this name.”
ಕಿನ್ತು ಲೋಕಾನಾಂ ಮಧ್ಯಮ್ ಏತದ್ ಯಥಾ ನ ವ್ಯಾಪ್ನೋತಿ ತದರ್ಥಂ ತೌ ಭಯಂ ಪ್ರದರ್ಶ್ಯ ತೇನ ನಾಮ್ನಾ ಕಮಪಿ ಮನುಷ್ಯಂ ನೋಪದಿಶತಮ್ ಇತಿ ದೃಢಂ ನಿಷೇಧಾಮಃ|
18 They called them, and commanded them not to speak at all nor teach in the name of Jesus.
ತತಸ್ತೇ ಪ್ರೇರಿತಾವಾಹೂಯ ಏತದಾಜ್ಞಾಪಯನ್ ಇತಃ ಪರಂ ಯೀಶೋ ರ್ನಾಮ್ನಾ ಕದಾಪಿ ಕಾಮಪಿ ಕಥಾಂ ಮಾ ಕಥಯತಂ ಕಿಮಪಿ ನೋಪದಿಶಞ್ಚ|
19 But Peter and John answered them, “Whether it is right in the sight of God to listen to you rather than to God, judge for yourselves,
ತತಃ ಪಿತರಯೋಹನೌ ಪ್ರತ್ಯವದತಾಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯಾಜ್ಞಾಗ್ರಹಣಂ ವಾ ಯುಷ್ಮಾಕಮ್ ಆಜ್ಞಾಗ್ರಹಣಮ್ ಏತಯೋ ರ್ಮಧ್ಯೇ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗೋಚರೇ ಕಿಂ ವಿಹಿತಂ? ಯೂಯಂ ತಸ್ಯ ವಿವೇಚನಾಂ ಕುರುತ|
20 for we can’t help telling the things which we saw and heard.”
ವಯಂ ಯದ್ ಅಪಶ್ಯಾಮ ಯದಶೃಣುಮ ಚ ತನ್ನ ಪ್ರಚಾರಯಿಷ್ಯಾಮ ಏತತ್ ಕದಾಪಿ ಭವಿತುಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ|
21 When they had further threatened them, they let them go, finding no way to punish them, because of the people; for everyone glorified God for that which was done.
ಯದಘಟತ ತದ್ ದೃಷ್ಟಾ ಸರ್ವ್ವೇ ಲೋಕಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಗುಣಾನ್ ಅನ್ವವದನ್ ತಸ್ಮಾತ್ ಲೋಕಭಯಾತ್ ತೌ ದಣ್ಡಯಿತುಂ ಕಮಪ್ಯುಪಾಯಂ ನ ಪ್ರಾಪ್ಯ ತೇ ಪುನರಪಿ ತರ್ಜಯಿತ್ವಾ ತಾವತ್ಯಜನ್|
22 For the man on whom this miracle of healing was performed was more than forty years old.
ಯಸ್ಯ ಮಾನುಷಸ್ಯೈತತ್ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣಮ್ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಂ ಕರ್ಮ್ಮಾಕ್ರಿಯತ ತಸ್ಯ ವಯಶ್ಚತ್ವಾರಿಂಶದ್ವತ್ಸರಾ ವ್ಯತೀತಾಃ|
23 Being let go, they came to their own company and reported all that the chief priests and the elders had said to them.
ತತಃ ಪರಂ ತೌ ವಿಸೃಷ್ಟೌ ಸನ್ತೌ ಸ್ವಸಙ್ಗಿನಾಂ ಸನ್ನಿಧಿಂ ಗತ್ವಾ ಪ್ರಧಾನಯಾಜಕೈಃ ಪ್ರಾಚೀನಲೋಕೈಶ್ಚ ಪ್ರೋಕ್ತಾಃ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಕಥಾ ಜ್ಞಾಪಿತವನ್ತೌ|
24 When they heard it, they lifted up their voice to God with one accord and said, “O Lord, you are God, who made the heaven, the earth, the sea, and all that is in them;
ತಚ್ಛ್ರುತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವ ಏಕಚಿತ್ತೀಭೂಯ ಈಶ್ವರಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಪ್ರೋಚ್ಚೈರೇತತ್ ಪ್ರಾರ್ಥಯನ್ತ, ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಗಗಣಪೃಥಿವೀಪಯೋಧೀನಾಂ ತೇಷು ಚ ಯದ್ಯದ್ ಆಸ್ತೇ ತೇಷಾಂ ಸ್ರಷ್ಟೇಶ್ವರಸ್ತ್ವಂ|
25 who by the mouth of your servant David, said, ‘Why do the nations rage, and the peoples plot a vain thing?
ತ್ವಂ ನಿಜಸೇವಕೇನ ದಾಯೂದಾ ವಾಕ್ಯಮಿದಮ್ ಉವಚಿಥ, ಮನುಷ್ಯಾ ಅನ್ಯದೇಶೀಯಾಃ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ಕಲಹಂ ಕುತಃ| ಲೋಕಾಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಕಿಮರ್ಥಂ ವಾ ಚಿನ್ತಾಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ ನಿಷ್ಫಲಾಂ|
26 The kings of the earth take a stand, and the rulers plot together, against the Lord, and against his Christ.’
ಪರಮೇಶಸ್ಯ ತೇನೈವಾಭಿಷಿಕ್ತಸ್ಯ ಜನಸ್ಯ ಚ| ವಿರುದ್ಧಮಭಿತಿಷ್ಠನ್ತಿ ಪೃಥಿವ್ಯಾಃ ಪತಯಃ ಕುತಃ||
27 “For truly, both Herod and Pontius Pilate, with the Gentiles and the people of Israel, were gathered together against your holy servant Jesus, whom you anointed,
ಫಲತಸ್ತವ ಹಸ್ತೇನ ಮನ್ತ್ರಣಯಾ ಚ ಪೂರ್ವ್ವ ಯದ್ಯತ್ ಸ್ಥಿರೀಕೃತಂ ತದ್ ಯಥಾ ಸಿದ್ಧಂ ಭವತಿ ತದರ್ಥಂ ತ್ವಂ ಯಮ್ ಅಥಿಷಿಕ್ತವಾನ್ ಸ ಏವ ಪವಿತ್ರೋ ಯೀಶುಸ್ತಸ್ಯ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯೇನ ಹೇರೋದ್ ಪನ್ತೀಯಪೀಲಾತೋ
28 to do whatever your hand and your counsel foreordained to happen.
ಽನ್ಯದೇಶೀಯಲೋಕಾ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಲೋಕಾಶ್ಚ ಸರ್ವ್ವ ಏತೇ ಸಭಾಯಾಮ್ ಅತಿಷ್ಠನ್|
29 Now, Lord, look at their threats, and grant to your servants to speak your word with all boldness,
ಹೇ ಪರಮೇಶ್ವರ ಅಧುನಾ ತೇಷಾಂ ತರ್ಜನಂ ಗರ್ಜನಞ್ಚ ಶೃಣು;
30 while you stretch out your hand to heal; and that signs and wonders may be done through the name of your holy Servant Jesus.”
ತಥಾ ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯಕರಣಕರ್ಮ್ಮಣಾ ತವ ಬಾಹುಬಲಪ್ರಕಾಶಪೂರ್ವ್ವಕಂ ತವ ಸೇವಕಾನ್ ನಿರ್ಭಯೇನ ತವ ವಾಕ್ಯಂ ಪ್ರಚಾರಯಿತುಂ ತವ ಪವಿತ್ರಪುತ್ರಸ್ಯ ಯೀಶೋ ರ್ನಾಮ್ನಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ್ಯಾಣ್ಯಸಮ್ಭವಾನಿ ಚ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕರ್ತ್ತುಞ್ಚಾಜ್ಞಾಪಯ|
31 When they had prayed, the place was shaken where they were gathered together. They were all filled with the Holy Spirit, and they spoke the word of God with boldness.
ಇತ್ಥಂ ಪ್ರಾರ್ಥನಯಾ ಯತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ತೇ ಸಭಾಯಾಮ್ ಆಸನ್ ತತ್ ಸ್ಥಾನಂ ಪ್ರಾಕಮ್ಪತ; ತತಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಾಃ ಸನ್ತ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ಕಥಾಮ್ ಅಕ್ಷೋಭೇಣ ಪ್ರಾಚಾರಯನ್|
32 The multitude of those who believed were of one heart and soul. Not one of them claimed that anything of the things which he possessed was his own, but they had all things in common.
ಅಪರಞ್ಚ ಪ್ರತ್ಯಯಕಾರಿಲೋಕಸಮೂಹಾ ಏಕಮನಸ ಏಕಚಿತ್ತೀಭೂಯ ಸ್ಥಿತಾಃ| ತೇಷಾಂ ಕೇಪಿ ನಿಜಸಮ್ಪತ್ತಿಂ ಸ್ವೀಯಾಂ ನಾಜಾನನ್ ಕಿನ್ತು ತೇಷಾಂ ಸರ್ವ್ವಾಃ ಸಮ್ಪತ್ತ್ಯಃ ಸಾಧಾರಣ್ಯೇನ ಸ್ಥಿತಾಃ|
33 With great power, the apostles gave their testimony of the resurrection of the Lord Jesus. Great grace was on them all.
ಅನ್ಯಚ್ಚ ಪ್ರೇರಿತಾ ಮಹಾಶಕ್ತಿಪ್ರಕಾಶಪೂರ್ವ್ವಕಂ ಪ್ರಭೋ ರ್ಯೀಶೋರುತ್ಥಾನೇ ಸಾಕ್ಷ್ಯಮ್ ಅದದುಃ, ತೇಷು ಸರ್ವ್ವೇಷು ಮಹಾನುಗ್ರಹೋಽಭವಚ್ಚ|
34 For neither was there amongst them any who lacked, for as many as were owners of lands or houses sold them, and brought the proceeds of the things that were sold,
ತೇಷಾಂ ಮಧ್ಯೇ ಕಸ್ಯಾಪಿ ದ್ರವ್ಯನ್ಯೂನತಾ ನಾಭವದ್ ಯತಸ್ತೇಷಾಂ ಗೃಹಭೂಮ್ಯಾದ್ಯಾ ಯಾಃ ಸಮ್ಪತ್ತಯ ಆಸನ್ ತಾ ವಿಕ್ರೀಯ
35 and laid them at the apostles’ feet; and distribution was made to each, according as anyone had need.
ತನ್ಮೂಲ್ಯಮಾನೀಯ ಪ್ರೇರಿತಾನಾಂ ಚರಣೇಷು ತೈಃ ಸ್ಥಾಪಿತಂ; ತತಃ ಪ್ರತ್ಯೇಕಶಃ ಪ್ರಯೋಜನಾನುಸಾರೇಣ ದತ್ತಮಭವತ್|
36 Joses, who by the apostles was also called Barnabas (which is, being interpreted, Son of Encouragement), a Levite, a man of Cyprus by race,
ವಿಶೇಷತಃ ಕುಪ್ರೋಪದ್ವೀಪೀಯೋ ಯೋಸಿನಾಮಕೋ ಲೇವಿವಂಶಜಾತ ಏಕೋ ಜನೋ ಭೂಮ್ಯಧಿಕಾರೀ, ಯಂ ಪ್ರೇರಿತಾ ಬರ್ಣಬ್ಬಾ ಅರ್ಥಾತ್ ಸಾನ್ತ್ವನಾದಾಯಕ ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಸಮಾಹೂಯನ್,
37 having a field, sold it and brought the money and laid it at the apostles’ feet.
ಸ ಜನೋ ನಿಜಭೂಮಿಂ ವಿಕ್ರೀಯ ತನ್ಮೂಲ್ಯಮಾನೀಯ ಪ್ರೇರಿತಾನಾಂ ಚರಣೇಷು ಸ್ಥಾಪಿತವಾನ್|
