Psalms 2
1 Why do the nations rage, and the peoples plot a vain thing?
Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?
2 The kings of the earth take a stand, and the rulers take counsel together, against the LORD, and against his Anointed, saying,
Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazańcowi jego, mówiąc:
3 “Let’s break their bonds apart, and cast their cords from us.”
Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.
4 He who sits in the heavens will laugh. The Lord will have them in derision.
Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.
5 Then he will speak to them in his anger, and terrify them in his wrath:
Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,
6 “Yet I have set my King on my holy hill of Zion.”
Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.
7 I will tell of the decree: The LORD said to me, “You are my son. Today I have become your father.
Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.
8 Ask of me, and I will give the nations for your inheritance, the uttermost parts of the earth for your possession.
Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.
9 You shall break them with a rod of iron. You shall dash them in pieces like a potter’s vessel.”
Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduńskie pokruszysz ich.
10 Now therefore be wise, you kings. Be instructed, you judges of the earth.
Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!
11 Serve the LORD with fear, and rejoice with trembling.
Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.
12 Give sincere homage to the Son, lest he be angry, and you perish on the way, for his wrath will soon be kindled. Blessed are all those who take refuge in him.
Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.
