Luke 7
1 After he had finished speaking in the hearing of the people, he entered into Capernaum.
តតះ បរំ ស លោកានាំ កណ៌គោចរេ តាន៑ សវ៌្វាន៑ ឧបទេឝាន៑ សមាប្យ យទា កផន៌ាហូម្បុរំ ប្រវិឝតិ
2 A certain centurion’s servant, who was dear to him, was sick and at the point of death.
តទា ឝតសេនាបតេះ ប្រិយទាស ឯកោ ម្ឫតកល្បះ បីឌិត អាសីត៑។
3 When he heard about Jesus, he sent to him elders of the Jews, asking him to come and save his servant.
អតះ សេនាបតិ រ្យីឝោ រ្វាត៌្តាំ និឝម្យ ទាសស្យារោគ្យករណាយ តស្យាគមនាត៌្ហំ វិនយករណាយ យិហូទីយាន៑ កិយតះ ប្រាចះ ប្រេឞយាមាស។
4 When they came to Jesus, they begged him earnestly, saying, “He is worthy for you to do this for him,
តេ យីឝោរន្តិកំ គត្វា វិនយាតិឝយំ វក្តុមារេភិរេ, ស សេនាបតិ រ្ភវតោនុគ្រហំ ប្រាប្តុម៑ អហ៌តិ។
5 for he loves our nation, and he built our synagogue for us.”
យតះ សោស្មជ្ជាតីយេឞុ លោកេឞុ ប្រីយតេ តថាស្មត្ក្ឫតេ ភជនគេហំ និម៌្មិតវាន៑។
6 Jesus went with them. When he was now not far from the house, the centurion sent friends to him, saying to him, “Lord, don’t trouble yourself, for I am not worthy for you to come under my roof.
តស្មាទ៑ យីឝុស្តៃះ សហ គត្វា និវេឝនស្យ សមីបំ ប្រាប, តទា ស ឝតសេនាបតិ រ្វក្ឞ្យមាណវាក្យំ តំ វក្តុំ ពន្ធូន៑ ប្រាហិណោត៑។ ហេ ប្រភោ ស្វយំ ឝ្រមោ ន កត៌្តវ្យោ យទ៑ ភវតា មទ្គេហមធ្យេ បាទាប៌ណំ ក្រិយេត តទប្យហំ នាហ៌ាមិ,
7 Therefore I didn’t even think myself worthy to come to you; but say the word, and my servant will be healed.
កិញ្ចាហំ ភវត្សមីបំ យាតុមបិ នាត្មានំ យោគ្យំ ពុទ្ធវាន៑, តតោ ភវាន៑ វាក្យមាត្រំ វទតុ តេនៃវ មម ទាសះ ស្វស្ថោ ភវិឞ្យតិ។
8 For I also am a man placed under authority, having under myself soldiers. I tell this one, ‘Go!’ and he goes; and to another, ‘Come!’ and he comes; and to my servant, ‘Do this,’ and he does it.”
យស្មាទ៑ អហំ បរាធីនោបិ មមាធីនា យាះ សេនាះ សន្តិ តាសាម៑ ឯកជនំ ប្រតិ យាហីតិ មយា ប្រោក្តេ ស យាតិ; តទន្យំ ប្រតិ អាយាហីតិ ប្រោក្តេ ស អាយាតិ; តថា និជទាសំ ប្រតិ ឯតត៑ កុវ៌្វិតិ ប្រោក្តេ ស តទេវ ករោតិ។
9 When Jesus heard these things, he marvelled at him, and turned and said to the multitude who followed him, “I tell you, I have not found such great faith, no, not in Israel.”
យីឝុរិទំ វាក្យំ ឝ្រុត្វា វិស្មយំ យយៅ, មុខំ បរាវត៌្យ បឝ្ចាទ្វត៌្តិនោ លោកាន៑ ពភាឞេ ច, យុឞ្មានហំ វទាមិ ឥស្រាយេលោ វំឝមធ្យេបិ វិឝ្វាសមីទ្ឫឝំ ន ប្រាប្នវំ។
10 Those who were sent, returning to the house, found that the servant who had been sick was well.
តតស្តេ ប្រេឞិតា គ្ឫហំ គត្វា តំ បីឌិតំ ទាសំ ស្វស្ថំ ទទ្ឫឝុះ។
11 Soon afterwards, he went to a city called Nain. Many of his disciples, along with a great multitude, went with him.
បរេៜហនិ ស នាយីនាខ្យំ នគរំ ជគាម តស្យានេកេ ឝិឞ្យា អន្យេ ច លោកាស្តេន សាទ៌្ធំ យយុះ។
12 Now when he came near to the gate of the city, behold, one who was dead was carried out, the only born son of his mother, and she was a widow. Many people of the city were with her.
តេឞុ តន្នគរស្យ ទ្វារសន្និធិំ ប្រាប្តេឞុ កិយន្តោ លោកា ឯកំ ម្ឫតមនុជំ វហន្តោ នគរស្យ ពហិយ៌ាន្តិ, ស តន្មាតុរេកបុត្រស្តន្មាតា ច វិធវា; តយា សាទ៌្ធំ តន្នគរីយា ពហវោ លោកា អាសន៑។
13 When the Lord saw her, he had compassion on her and said to her, “Don’t cry.”
ប្រភុស្តាំ វិលោក្យ សានុកម្បះ កថយាមាស, មា រោទីះ។ ស សមីបមិត្វា ខដ្វាំ បស្បឝ៌ តស្មាទ៑ វាហកាះ ស្ថគិតាស្តម្យុះ;
14 He came near and touched the coffin, and the bearers stood still. He said, “Young man, I tell you, arise!”
តទា ស ឧវាច ហេ យុវមនុឞ្យ ត្វមុត្តិឞ្ឋ, ត្វាមហម៑ អាជ្ញាបយាមិ។
15 He who was dead sat up and began to speak. Then he gave him to his mother.
តស្មាត៑ ស ម្ឫតោ ជនស្តត្ក្ឞណមុត្ថាយ កថាំ ប្រកថិតះ; តតោ យីឝុស្តស្យ មាតរិ តំ សមប៌យាមាស។
16 Fear took hold of all, and they glorified God, saying, “A great prophet has arisen amongst us!” and, “God has visited his people!”
តស្មាត៑ សវ៌្វេ លោកាះ ឝឝង្កិរេ; ឯកោ មហាភវិឞ្យទ្វាទី មធ្យេៜស្មាកម៑ សមុទៃត៑, ឦឝ្វរឝ្ច ស្វលោកានន្វគ្ឫហ្លាត៑ កថាមិមាំ កថយិត្វា ឦឝ្វរំ ធន្យំ ជគទុះ។
17 This report went out concerning him in the whole of Judea and in all the surrounding region.
តតះ បរំ សមស្តំ យិហូទាទេឝំ តស្យ ចតុទ៌ិក្ស្ថទេឝញ្ច តស្យៃតត្កីត៌្តិ រ្វ្យានឝេ។
18 The disciples of John told him about all these things.
តតះ បរំ យោហនះ ឝិឞ្យេឞុ តំ តទ្វ្ឫត្តាន្តំ ជ្ញាបិតវត្សុ
19 John, calling to himself two of his disciples, sent them to Jesus, saying, “Are you the one who is coming, or should we look for another?”
ស ស្វឝិឞ្យាណាំ ទ្វៅ ជនាវាហូយ យីឝុំ ប្រតិ វក្ឞ្យមាណំ វាក្យំ វក្តុំ ប្រេឞយាមាស, យស្យាគមនម៑ អបេក្ឞ្យ តិឞ្ឋាមោ វយំ កិំ ស ឯវ ជនស្ត្វំ? កិំ វយមន្យមបេក្ឞ្យ ស្ថាស្យាមះ?
20 When the men had come to him, they said, “John the Baptiser has sent us to you, saying, ‘Are you he who comes, or should we look for another?’”
បឝ្ចាត្តៅ មានវៅ គត្វា កថយាមាសតុះ, យស្យាគមនម៑ អបេក្ឞ្យ តិឞ្ឋាមោ វយំ, កិំ សឯវ ជនស្ត្វំ? កិំ វយមន្យមបេក្ឞ្យ ស្ថាស្យាមះ? កថាមិមាំ តុភ្យំ កថយិតុំ យោហន៑ មជ្ជក អាវាំ ប្រេឞិតវាន៑។
21 In that hour he cured many of diseases and plagues and evil spirits; and to many who were blind he gave sight.
តស្មិន៑ ទណ្ឌេ យីឝូរោគិណោ មហាវ្យាធិមតោ ទុឞ្ដភូតគ្រស្តាំឝ្ច ពហូន៑ ស្វស្ថាន៑ ក្ឫត្វា, អនេកាន្ធេភ្យឝ្ចក្ឞុំឞិ ទត្ត្វា ប្រត្យុវាច,
22 Jesus answered them, “Go and tell John the things which you have seen and heard: that the blind receive their sight, the lame walk, the lepers are cleansed, the deaf hear, the dead are raised up, and the poor have good news preached to them.
យុវាំ វ្រជតម៑ អន្ធា នេត្រាណិ ខញ្ជាឝ្ចរណានិ ច ប្រាប្នុវន្តិ, កុឞ្ឋិនះ បរិឞ្ក្រិយន្តេ, ពធិរាះ ឝ្រវណានិ ម្ឫតាឝ្ច ជីវនានិ ប្រាប្នុវន្តិ, ទរិទ្រាណាំ សមីបេឞុ សុសំវាទះ ប្រចាយ៌្យតេ, យំ ប្រតិ វិឃ្នស្វរូបោហំ ន ភវាមិ ស ធន្យះ,
23 Blessed is he who finds no occasion for stumbling in me.”
ឯតានិ យានិ បឝ្យថះ ឝ្ឫណុថឝ្ច តានិ យោហនំ ជ្ញាបយតម៑។
24 When John’s messengers had departed, he began to tell the multitudes about John, “What did you go out into the wilderness to see? A reed shaken by the wind?
តយោ រ្ទូតយោ រ្គតយោះ សតោ រ្យោហនិ ស លោកាន៑ វក្តុមុបចក្រមេ, យូយំ មធ្យេប្រាន្តរំ កិំ ទ្រឞ្ដុំ និរគមត? កិំ វាយុនា កម្បិតំ នឌំ?
25 But what did you go out to see? A man clothed in soft clothing? Behold, those who are gorgeously dressed and live delicately are in kings’ courts.
យូយំ កិំ ទ្រឞ្ដុំ និរគមត? កិំ សូក្ឞ្មវស្ត្របរិធាយិនំ កមបិ នរំ? កិន្តុ យេ សូក្ឞ្មម្ឫទុវស្ត្រាណិ បរិទធតិ សូត្តមានិ ទ្រវ្យាណិ ភុញ្ជតេ ច តេ រាជធានីឞុ តិឞ្ឋន្តិ។
26 But what did you go out to see? A prophet? Yes, I tell you, and much more than a prophet.
តហ៌ិ យូយំ កិំ ទ្រឞ្ដុំ និរគមត? កិមេកំ ភវិឞ្យទ្វាទិនំ? តទេវ សត្យំ កិន្តុ ស បុមាន៑ ភវិឞ្យទ្វាទិនោបិ ឝ្រេឞ្ឋ ឥត្យហំ យុឞ្មាន៑ វទាមិ;
27 This is he of whom it is written, ‘Behold, I send my messenger before your face, who will prepare your way before you.’
បឝ្យ ស្វកីយទូតន្តុ តវាគ្រ ប្រេឞយាម្យហំ។ គត្វា ត្វទីយមាគ៌ន្តុ ស ហិ បរិឞ្ករិឞ្យតិ។ យទត៌្ហេ លិបិរិយម៑ អាស្តេ ស ឯវ យោហន៑។
28 “For I tell you, amongst those who are born of women there is not a greater prophet than John the Baptiser; yet he who is least in God’s Kingdom is greater than he.”
អតោ យុឞ្មានហំ វទាមិ ស្ត្រិយា គព៌្ភជាតានាំ ភវិឞ្យទ្វាទិនាំ មធ្យេ យោហនោ មជ្ជកាត៑ ឝ្រេឞ្ឋះ កោបិ នាស្តិ, តត្រាបិ ឦឝ្វរស្យ រាជ្យេ យះ សវ៌្វស្មាត៑ ក្ឞុទ្រះ ស យោហនោបិ ឝ្រេឞ្ឋះ។
29 When all the people and the tax collectors heard this, they declared God to be just, having been baptised with John’s baptism.
អបរញ្ច សវ៌្វេ លោកាះ ករមញ្ចាយិនឝ្ច តស្យ វាក្យានិ ឝ្រុត្វា យោហនា មជ្ជនេន មជ្ជិតាះ បរមេឝ្វរំ និទ៌ោឞំ មេនិរេ។
30 But the Pharisees and the lawyers rejected the counsel of God, not being baptised by him themselves.
កិន្តុ ផិរូឝិនោ វ្យវស្ថាបកាឝ្ច តេន ន មជ្ជិតាះ ស្វាន៑ ប្រតីឝ្វរស្យោបទេឝំ និឞ្ផលម៑ អកុវ៌្វន៑។
31 “To what then should I compare the people of this generation? What are they like?
អថ ប្រភុះ កថយាមាស, ឥទានីន្តនជនាន៑ កេនោបមាមិ? តេ កស្យ សទ្ឫឝាះ?
32 They are like children who sit in the marketplace and call to one another, saying, ‘We piped to you, and you didn’t dance. We mourned, and you didn’t weep.’
យេ ពាលកា វិបណ្យាម៑ ឧបវិឝ្យ បរស្បរម៑ អាហូយ វាក្យមិទំ វទន្តិ, វយំ យុឞ្មាកំ និកដេ វំឝីរវាទិឞ្ម, កិន្តុ យូយំ នានត៌្តិឞ្ដ, វយំ យុឞ្មាកំ និកដ អរោទិឞ្ម, កិន្តុ យុយំ ន វ្យលបិឞ្ដ, ពាលកៃរេតាទ្ឫឝៃស្តេឞាម៑ ឧបមា ភវតិ។
33 For John the Baptiser came neither eating bread nor drinking wine, and you say, ‘He has a demon.’
យតោ យោហន៑ មជ្ជក អាគត្យ បូបំ នាខាទត៑ ទ្រាក្ឞារសញ្ច នាបិវត៑ តស្មាទ៑ យូយំ វទថ, ភូតគ្រស្តោយម៑។
34 The Son of Man has come eating and drinking, and you say, ‘Behold, a glutton and a drunkard, a friend of tax collectors and sinners!’
តតះ បរំ មានវសុត អាគត្យាខាទទបិវញ្ច តស្មាទ៑ យូយំ វទថ, ខាទកះ សុរាបឝ្ចាណ្ឌាលបាបិនាំ ពន្ធុរេកោ ជនោ ទ្ឫឝ្យតាម៑។
35 Wisdom is justified by all her children.”
កិន្តុ ជ្ញានិនោ ជ្ញានំ និទ៌ោឞំ វិទុះ។
36 One of the Pharisees invited him to eat with him. He entered into the Pharisee’s house and sat at the table.
បឝ្ចាទេកះ ផិរូឝី យីឝុំ ភោជនាយ ន្យមន្ត្រយត៑ តតះ ស តស្យ គ្ឫហំ គត្វា ភោក្តុមុបវិឞ្ដះ។
37 Behold, a woman in the city who was a sinner, when she knew that he was reclining in the Pharisee’s house, brought an alabaster jar of ointment.
ឯតហ៌ិ តត្ផិរូឝិនោ គ្ឫហេ យីឝុ រ្ភេក្តុម៑ ឧបាវេក្ឞីត៑ តច្ឆ្រុត្វា តន្នគរវាសិនី កាបិ ទុឞ្ដា នារី បាណ្ឌរប្រស្តរស្យ សម្បុដកេ សុគន្ធិតៃលម៑ អានីយ
38 Standing behind at his feet weeping, she began to wet his feet with her tears, and she wiped them with the hair of her head, kissed his feet, and anointed them with the ointment.
តស្យ បឝ្ចាត៑ បាទយោះ សន្និធៅ តស្យៅ រុទតី ច នេត្រាម្ពុភិស្តស្យ ចរណៅ ប្រក្ឞាល្យ និជកចៃរមាក៌្ឞីត៑, តតស្តស្យ ចរណៅ ចុម្ពិត្វា តេន សុគន្ធិតៃលេន មមទ៌។
39 Now when the Pharisee who had invited him saw it, he said to himself, “This man, if he were a prophet, would have perceived who and what kind of woman this is who touches him, that she is a sinner.”
តស្មាត៑ ស និមន្ត្រយិតា ផិរូឝី មនសា ចិន្តយាមាស, យទ្យយំ ភវិឞ្យទ្វាទី ភវេត៑ តហ៌ិ ឯនំ ស្ប្ឫឝតិ យា ស្ត្រី សា កា កីទ្ឫឝី ចេតិ ជ្ញាតុំ ឝក្នុយាត៑ យតះ សា ទុឞ្ដា។
40 Jesus answered him, “Simon, I have something to tell you.” He said, “Teacher, say on.”
តទា យាឝុស្តំ ជគាទ, ហេ ឝិមោន៑ ត្វាំ ប្រតិ មម កិញ្ចិទ៑ វក្តវ្យមស្តិ; តស្មាត៑ ស ពភាឞេ, ហេ គុរោ តទ៑ វទតុ។
41 “A certain lender had two debtors. The one owed five hundred denarii, and the other fifty.
ឯកោត្តមណ៌ស្យ ទ្វាវធមណ៌ាវាស្តាំ, តយោរេកះ បញ្ចឝតានិ មុទ្រាបាទាន៑ អបរឝ្ច បញ្ចាឝត៑ មុទ្រាបាទាន៑ ធារយាមាស។
42 When they couldn’t pay, he forgave them both. Which of them therefore will love him most?”
តទនន្តរំ តយោះ ឝោធ្យាភាវាត៑ ស ឧត្តមណ៌ស្តយោ រ្ឫណេ ចក្ឞមេ; តស្មាត៑ តយោទ៌្វយោះ កស្តស្មិន៑ ប្រេឞ្យតេ ពហុ? តទ៑ ព្រូហិ។
43 Simon answered, “He, I suppose, to whom he forgave the most.” He said to him, “You have judged correctly.”
ឝិមោន៑ ប្រត្យុវាច, មយា ពុធ្យតេ យស្យាធិកម៑ ឫណំ ចក្ឞមេ ស ឥតិ; តតោ យីឝុស្តំ វ្យាជហារ, ត្វំ យថាត៌្ហំ វ្យចារយះ។
44 Turning to the woman, he said to Simon, “Do you see this woman? I entered into your house, and you gave me no water for my feet, but she has wet my feet with her tears, and wiped them with the hair of her head.
អថ តាំ នារីំ ប្រតិ វ្យាឃុឋ្យ ឝិមោនមវោចត៑, ស្ត្រីមិមាំ បឝ្យសិ? តវ គ្ឫហេ មយ្យាគតេ ត្វំ បាទប្រក្ឞាលនាត៌្ហំ ជលំ នាទាះ កិន្តុ យោឞិទេឞា នយនជលៃ រ្មម បាទៅ ប្រក្ឞាល្យ កេឝៃរមាក៌្ឞីត៑។
45 You gave me no kiss, but she, since the time I came in, has not ceased to kiss my feet.
ត្វំ មាំ នាចុម្ពីះ កិន្តុ យោឞិទេឞា ស្វីយាគមនាទារភ្យ មទីយបាទៅ ចុម្ពិតុំ ន វ្យរំស្ត។
46 You didn’t anoint my head with oil, but she has anointed my feet with ointment.
ត្វញ្ច មទីយោត្តមាង្គេ កិញ្ចិទបិ តៃលំ នាមទ៌ីះ កិន្តុ យោឞិទេឞា មម ចរណៅ សុគន្ធិតៃលេនាមទ៌្ទីត៑។
47 Therefore I tell you, her sins, which are many, are forgiven, for she loved much. But one to whom little is forgiven, loves little.”
អតស្ត្វាំ វ្យាហរាមិ, ឯតស្យា ពហុ បាបមក្ឞម្យត តតោ ពហុ ប្រីយតេ កិន្តុ យស្យាល្បបាបំ ក្ឞម្យតេ សោល្បំ ប្រីយតេ។
48 He said to her, “Your sins are forgiven.”
តតះ បរំ ស តាំ ពភាឞេ, ត្វទីយំ បាបមក្ឞម្យត។
49 Those who sat at the table with him began to say to themselves, “Who is this who even forgives sins?”
តទា តេន សាទ៌្ធំ យេ ភោក្តុម៑ ឧបវិវិឝុស្តេ បរស្បរំ វក្តុមារេភិរេ, អយំ បាបំ ក្ឞមតេ ក ឯឞះ?
50 He said to the woman, “Your faith has saved you. Go in peace.”
កិន្តុ ស តាំ នារីំ ជគាទ, តវ វិឝ្វាសស្ត្វាំ បយ៌្យត្រាស្ត ត្វំ ក្ឞេមេណ វ្រជ។
