Lamentations 3
1 I am the man who has seen affliction by the rod of his wrath.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 He has led me and caused me to walk in darkness, and not in light.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Surely he turns his hand against me again and again all day long.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 He has made my flesh and my skin old. He has broken my bones.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 He has built against me, and surrounded me with bitterness and hardship.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 He has made me dwell in dark places, as those who have been long dead.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 He has walled me about, so that I can’t go out. He has made my chain heavy.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 Yes, when I cry, and call for help, he shuts out my prayer.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 He has walled up my ways with cut stone. He has made my paths crooked.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 He is to me as a bear lying in wait, as a lion in hiding.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 He has turned away my path, and pulled me in pieces. He has made me desolate.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 He has bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 He has caused the shafts of his quiver to enter into my kidneys.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 I have become a derision to all my people, and their song all day long.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 He has filled me with bitterness. He has stuffed me with wormwood.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 He has also broken my teeth with gravel. He has covered me with ashes.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 You have removed my soul far away from peace. I forgot prosperity.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 I said, “My strength has perished, along with my expectation from the LORD.”
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Remember my affliction and my misery, the wormwood and the bitterness.
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 My soul still remembers them, and is bowed down within me.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 This I recall to my mind; therefore I have hope.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 It is because of the LORD’s loving kindnesses that we are not consumed, because his mercies don’t fail.
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 They are new every morning. Great is your faithfulness.
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 “The LORD is my portion,” says my soul. “Therefore I will hope in him.”
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 The LORD is good to those who wait for him, to the soul who seeks him.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 It is good that a man should hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 It is good for a man that he bear the yoke in his youth.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Let him sit alone and keep silence, because he has laid it on him.
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Let him put his mouth in the dust, if it is so that there may be hope.
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Let him give his cheek to him who strikes him. Let him be filled full of reproach.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 For the Lord will not cast off forever.
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 For though he causes grief, yet he will have compassion according to the multitude of his loving kindnesses.
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 For he does not afflict willingly, nor grieve the children of men.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 To crush under foot all the prisoners of the earth,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 to turn away the right of a man before the face of the Most High,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 to subvert a man in his cause, the Lord doesn’t approve.
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Who is he who says, and it comes to pass, when the Lord doesn’t command it?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 Doesn’t evil and good come out of the mouth of the Most High?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Why should a living man complain, a man for the punishment of his sins?
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Let’s lift up our heart with our hands to God in the heavens.
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 “We have transgressed and have rebelled. You have not pardoned.
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 “You have covered us with anger and pursued us. You have killed. You have not pitied.
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 You have covered yourself with a cloud, so that no prayer can pass through.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 You have made us an off-scouring and refuse in the middle of the peoples.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 “All our enemies have opened their mouth wide against us.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Terror and the pit have come on us, devastation and destruction.”
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 My eye runs down with streams of water, for the destruction of the daughter of my people.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 My eye pours down and doesn’t cease, without any intermission,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 until the LORD looks down, and sees from heaven.
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 My eye affects my soul, because of all the daughters of my city.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 They have chased me relentlessly like a bird, those who are my enemies without cause.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 They have cut off my life in the dungeon, and have cast a stone on me.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Waters flowed over my head. I said, “I am cut off.”
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 I called on your name, LORD, out of the lowest dungeon.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 You heard my voice: “Don’t hide your ear from my sighing, and my cry.”
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 You came near in the day that I called on you. You said, “Don’t be afraid.”
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Lord, you have pleaded the causes of my soul. You have redeemed my life.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 LORD, you have seen my wrong. Judge my cause.
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 You have seen all their vengeance and all their plans against me.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 You have heard their reproach, LORD, and all their plans against me,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 the lips of those that rose up against me, and their plots against me all day long.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 You see their sitting down and their rising up. I am their song.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 You will pay them back, LORD, according to the work of their hands.
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 You will give them hardness of heart, your curse to them.
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 You will pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of the LORD.
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
