Lamentations 3
1 I am the man who has seen affliction by the rod of his wrath.
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ |
2 He has led me and caused me to walk in darkness, and not in light.
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ |
3 Surely he turns his hand against me again and again all day long.
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ |
4 He has made my flesh and my skin old. He has broken my bones.
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ |
5 He has built against me, and surrounded me with bitterness and hardship.
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ |
6 He has made me dwell in dark places, as those who have been long dead.
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ |
7 He has walled me about, so that I can’t go out. He has made my chain heavy.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ |
8 Yes, when I cry, and call for help, he shuts out my prayer.
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ |
9 He has walled up my ways with cut stone. He has made my paths crooked.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ |
10 He is to me as a bear lying in wait, as a lion in hiding.
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ |
11 He has turned away my path, and pulled me in pieces. He has made me desolate.
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ |
12 He has bent his bow, and set me as a mark for the arrow.
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ |
13 He has caused the shafts of his quiver to enter into my kidneys.
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ |
14 I have become a derision to all my people, and their song all day long.
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ |
15 He has filled me with bitterness. He has stuffed me with wormwood.
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ |
16 He has also broken my teeth with gravel. He has covered me with ashes.
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ |
17 You have removed my soul far away from peace. I forgot prosperity.
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ |
18 I said, “My strength has perished, along with my expectation from the LORD.”
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ |
19 Remember my affliction and my misery, the wormwood and the bitterness.
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ |
20 My soul still remembers them, and is bowed down within me.
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ |
21 This I recall to my mind; therefore I have hope.
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ |
22 It is because of the LORD’s loving kindnesses that we are not consumed, because his mercies don’t fail.
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ |
23 They are new every morning. Great is your faithfulness.
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ |
24 “The LORD is my portion,” says my soul. “Therefore I will hope in him.”
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ |
25 The LORD is good to those who wait for him, to the soul who seeks him.
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ |
26 It is good that a man should hope and quietly wait for the salvation of the LORD.
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ |
27 It is good for a man that he bear the yoke in his youth.
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ |
28 Let him sit alone and keep silence, because he has laid it on him.
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ |
29 Let him put his mouth in the dust, if it is so that there may be hope.
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ |
30 Let him give his cheek to him who strikes him. Let him be filled full of reproach.
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ |
31 For the Lord will not cast off forever.
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ |
32 For though he causes grief, yet he will have compassion according to the multitude of his loving kindnesses.
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ |
33 For he does not afflict willingly, nor grieve the children of men.
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ |
34 To crush under foot all the prisoners of the earth,
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ |
35 to turn away the right of a man before the face of the Most High,
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ |
36 to subvert a man in his cause, the Lord doesn’t approve.
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ |
37 Who is he who says, and it comes to pass, when the Lord doesn’t command it?
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ |
38 Doesn’t evil and good come out of the mouth of the Most High?
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ |
39 Why should a living man complain, a man for the punishment of his sins?
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ |
40 Let us search and try our ways, and turn again to the LORD.
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ |
41 Let’s lift up our heart with our hands to God in the heavens.
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ |
42 “We have transgressed and have rebelled. You have not pardoned.
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ |
43 “You have covered us with anger and pursued us. You have killed. You have not pitied.
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ |
44 You have covered yourself with a cloud, so that no prayer can pass through.
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ |
45 You have made us an off-scouring and refuse in the middle of the peoples.
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ |
46 “All our enemies have opened their mouth wide against us.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ |
47 Terror and the pit have come on us, devastation and destruction.”
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ |
48 My eye runs down with streams of water, for the destruction of the daughter of my people.
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ |
49 My eye pours down and doesn’t cease, without any intermission,
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ |
50 until the LORD looks down, and sees from heaven.
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ |
51 My eye affects my soul, because of all the daughters of my city.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ |
52 They have chased me relentlessly like a bird, those who are my enemies without cause.
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ |
53 They have cut off my life in the dungeon, and have cast a stone on me.
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ |
54 Waters flowed over my head. I said, “I am cut off.”
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ |
55 I called on your name, LORD, out of the lowest dungeon.
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ |
56 You heard my voice: “Don’t hide your ear from my sighing, and my cry.”
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ |
57 You came near in the day that I called on you. You said, “Don’t be afraid.”
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ |
58 Lord, you have pleaded the causes of my soul. You have redeemed my life.
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ |
59 LORD, you have seen my wrong. Judge my cause.
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ |
60 You have seen all their vengeance and all their plans against me.
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ |
61 You have heard their reproach, LORD, and all their plans against me,
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ |
62 the lips of those that rose up against me, and their plots against me all day long.
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ |
63 You see their sitting down and their rising up. I am their song.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ |
64 You will pay them back, LORD, according to the work of their hands.
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ |
65 You will give them hardness of heart, your curse to them.
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ |
66 You will pursue them in anger, and destroy them from under the heavens of the LORD.
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ |
