Job 6
1 Then Job answered,
Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
2 “Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
3 For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash.
Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
4 For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
5 Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
6 Can that which has no flavour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
7 My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
8 “Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
9 even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
10 Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.
Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
11 What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
13 Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?
Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
14 “To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
15 My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
16 which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
17 In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
18 The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish.
Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
19 The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
20 They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
21 For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
22 Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’?
Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
23 or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?
O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
24 “Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error.
Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
25 How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
26 Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
27 Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
28 Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face.
Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
29 Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
30 Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?
May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
