Job 6
1 Then Job answered,
А Јов одговори и рече:
2 “Oh that my anguish were weighed, and all my calamity laid in the balances!
О да би се добро измерили јади моји, и заједно се невоља моја метнула на мерила!
3 For now it would be heavier than the sand of the seas, therefore my words have been rash.
Претегла би песак морски; зато ми и речи недостаје.
4 For the arrows of the Almighty are within me. My spirit drinks up their poison. The terrors of God set themselves in array against me.
Јер су стреле Свемогућег у мени, отров њихов испија ми дух, страхоте Божје ударају на ме.
5 Does the wild donkey bray when he has grass? Or does the ox low over his fodder?
Риче ли дивљи магарац код траве? Муче ли во код пиће своје?
6 Can that which has no flavour be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
Једе ли се бљутаво без соли? Има ли сласти у биоцу од јајца?
7 My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
Чега се душа моја није хтела дотакнути, то ми је јело у невољи.
8 “Oh that I might have my request, that God would grant the thing that I long for,
О да би ми се испунила молба, и да би ми Бог дао шта чекам!
9 even that it would please God to crush me; that he would let loose his hand, and cut me off!
И да би Бог хтео сатрти ме, да би махнуо руком својом, и истребио ме!
10 Let it still be my consolation, yes, let me exult in pain that doesn’t spare, that I have not denied the words of the Holy One.
Јер ми је још утеха, ако и горим од бола нити ме жали, што нисам тајио речи Светог.
11 What is my strength, that I should wait? What is my end, that I should be patient?
Каква је сила моја да бих претрпео? Какав ли је крај мој да бих продужио живот свој?
12 Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of bronze?
Је ли сила моја камена сила? Је ли тело моје од бронзе?
13 Isn’t it that I have no help in me, that wisdom is driven away from me?
Има ли још помоћи у мене? И није ли далеко од мене шта би ме придржало?
14 “To him who is ready to faint, kindness should be shown from his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.
Несрећноме треба милост пријатеља његовог, али је он оставио страх Свемогућег.
15 My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away;
Браћа моја изневерише као поток, као бујни потоци прођоше,
16 which are black by reason of the ice, in which the snow hides itself.
Који су мутни од леда, у којима се сакрива снег;
17 In the dry season, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
Кад се откраве, отеку; кад се загреју, нестане их с места њихових.
18 The caravans that travel beside them turn away. They go up into the waste, and perish.
Тамо амо сврћу од путева својих, иду у ништа и губе се.
19 The caravans of Tema looked. The companies of Sheba waited for them.
Путници из Теме погледаху, који иђаху у Севу уздаху се у њих;
20 They were distressed because they were confident. They came there, and were confounded.
Али се постидеше што се поуздаше у њих, дошавши до њих осрамотише се.
21 For now you are nothing. You see a terror, and are afraid.
Тако и ви постасте ништа; видесте погибао моју, и страх вас је.
22 Did I ever say, ‘Give to me’? or, ‘Offer a present for me from your substance’?
Еда ли сам вам рекао: Дајте ми, или од блага свог поклоните ми;
23 or, ‘Deliver me from the adversary’s hand’? or, ‘Redeem me from the hand of the oppressors’?
Или избавите ме из руке непријатељеве, и из руке насилничке искупите ме?
24 “Teach me, and I will hold my peace. Cause me to understand my error.
Поучите ме, и ја ћу ћутати; и у чему сам погрешио, обавестите ме.
25 How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
Како су јаке речи истините! Али шта ће укор ваш?
26 Do you intend to reprove words, since the speeches of one who is desperate are as wind?
Мислите ли да ће речи укорити, и да је говор човека без надања ветар?
27 Yes, you would even cast lots for the fatherless, and make merchandise of your friend.
И на сироту нападате, и копате јаму пријатељу свом.
28 Now therefore be pleased to look at me, for surely I will not lie to your face.
Зато сада погледајте ме, и видите лажем ли пред вама.
29 Please return. Let there be no injustice. Yes, return again. My cause is righteous.
Прегледајте; да не буде неправде; прегледајте, ја сам прав у том.
30 Is there injustice on my tongue? Can’t my taste discern mischievous things?
Има ли неправде на језику мом? Не разбира ли грло моје зла?
