Ecclesiastes 3
1 For everything there is a season, and a time for every purpose under heaven:
Każda rzecz ma swój czas, i każde przedsięwzięcie ma swój czas pod niebem.
2 a time to be born, and a time to die; a time to plant, and a time to pluck up that which is planted;
Jest czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia, i czas wycinania tego, co sadzono;
3 a time to kill, and a time to heal; a time to break down, and a time to build up;
Czas zabijania, i czas leczenia; czas rozwalania, i czas budowania;
4 a time to weep, and a time to laugh; a time to mourn, and a time to dance;
Czas płaczu, i czas śmiechu; czas smutku, i czas skakania;
5 a time to cast away stones, and a time to gather stones together; a time to embrace, and a time to refrain from embracing;
Czas rozrzucania kamieni, i czas zbierania kamieni; czas obłapiania, i czas oddalenia się od obłapiania;
6 a time to seek, and a time to lose; a time to keep, and a time to cast away;
Czas szukania, i czas stracenia; czas chowania, i czas odrzucenia;
7 a time to tear, and a time to sew; a time to keep silence, and a time to speak;
Czas rozdzierania, i czas zszywania; czas milczenia, i czas mówienia;
8 a time to love, and a time to hate; a time for war, and a time for peace.
Czas miłowania, i czas nienawidzenia; czas wojny, i czas pokoju.
9 What profit has he who works in that in which he labours?
Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?
10 I have seen the burden which God has given to the sons of men to be afflicted with.
Widziałem pracę, którą dał Bóg synom ludzkim, aby się nią bawili.
11 He has made everything beautiful in its time. He has also set eternity in their hearts, yet so that man can’t find out the work that God has done from the beginning even to the end.
Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani końca nie dochodzi.
12 I know that there is nothing better for them than to rejoice, and to do good as long as they live.
Stąd wiem, że nic lepszego nie mają, jedno aby się weselili, a czynili dobrze za żywota swego.
13 Also that every man should eat and drink, and enjoy good in all his labour, is the gift of God.
Acz i to, gdy każdy człowiek je i pije, i używa dobrze wszystkiej pracy swojej, jest dar Boży.
14 I know that whatever God does, it shall be forever. Nothing can be added to it, nor anything taken from it; and God has done it, that men should fear before him.
Wiem i to, że cokolwiek Bóg czyni, trwa na wieki; i że się do tego nic nie może przydać, ani z tego co ująć; a czyni to Bóg, aby się bali oblicza jego.
15 That which is has been long ago, and that which is to be has been long ago. God seeks again that which is passed away.
To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.
16 Moreover I saw under the sun, in the place of justice, that wickedness was there; and in the place of righteousness, that wickedness was there.
Nadtom jeszcze widział pod słońcem na miejscu sądu niepobożność, a na miejscu sprawiedliwości niesprawiedliwość.
17 I said in my heart, “God will judge the righteous and the wicked; for there is a time there for every purpose and for every work.”
I rzekłem w sercu swem: Sprawiedliwego i niezbożnego Bóg sądzić będzie; bo czas każdemu przedsięwzięciu i każdej sprawy tam będzie.
18 I said in my heart, “As for the sons of men, God tests them, so that they may see that they themselves are like animals.
Nadto rzekłem w sercu swem o sprawie synów ludzkich, że im Bóg okazał, aby wiedzieli, że są podobni bydłu.
19 For that which happens to the sons of men happens to animals. Even one thing happens to them. As the one dies, so the other dies. Yes, they have all one breath; and man has no advantage over the animals, for all is vanity.
Bo przypadek synów ludzkich, i przypadek bydła, jest przypadek jednaki. Jako umiera ono, tak umiera i ten, i ducha jednakiego wszyscy mają, a nie ma człowiek nic więcej nad bydlę; bo wszystko jest marność.
20 All go to one place. All are from the dust, and all turn to dust again.
Wszystko to idzie na jedno miejsce; a wszystko jest z prochu, i wszystko się zaś w proch obraca.
21 Who knows the spirit of man, whether it goes upward, and the spirit of the animal, whether it goes downward to the earth?”
A któż wie, że duch synów ludzkich wstępuje w górę? a duch bydlęcy, że zstępuje pod ziemię?
22 Therefore I saw that there is nothing better than that a man should rejoice in his works, for that is his portion; for who can bring him to see what will be after him?
Przetoż obaczyłem, że człowiekowi niemasz nic lepszego, jedno weselić się z pracy swej, gdyż to jest dział jego; albowiem któż go do tego przywiedzie, aby poznał to, co ma być po nim?
