Romans 9
1 I am telling you the truth as a Christian man--it is no falsehood, for my conscience enlightened, as it is, by the Holy Spirit adds its testimony to mine--
അഹം കാഞ്ചിദ് കൽപിതാം കഥാം ന കഥയാമി, ഖ്രീഷ്ടസ്യ സാക്ഷാത് സത്യമേവ ബ്രവീമി പവിത്രസ്യാത്മനഃ സാക്ഷാൻ മദീയം മന ഏതത് സാക്ഷ്യം ദദാതി|
2 when I declare that I have deep grief and unceasing anguish of heart.
മമാന്തരതിശയദുഃഖം നിരന്തരം ഖേദശ്ച
3 For I could pray to be accursed from Christ on behalf of my brethren, my human kinsfolk--for such the Israelites are.
തസ്മാദ് അഹം സ്വജാതീയഭ്രാതൃണാം നിമിത്താത് സ്വയം ഖ്രീഷ്ടാച്ഛാപാക്രാന്തോ ഭവിതുമ് ഐച്ഛമ്|
4 To them belongs recognition as God's sons, and they have His glorious Presence and the Covenants, and the giving of the Law, and the Temple service, and the ancient Promises.
യതസ്ത ഇസ്രായേലസ്യ വംശാ അപി ച ദത്തകപുത്രത്വം തേജോ നിയമോ വ്യവസ്ഥാദാനം മന്ദിരേ ഭജനം പ്രതിജ്ഞാഃ പിതൃപുരുഷഗണശ്ചൈതേഷു സർവ്വേഷു തേഷാമ് അധികാരോഽസ്തി|
5 To them the Patriarchs belong, and from them in respect of His human lineage came the Christ, who is exalted above all, God blessed throughout the Ages. Amen. (aiōn g165)
തത് കേവലം നഹി കിന്തു സർവ്വാധ്യക്ഷഃ സർവ്വദാ സച്ചിദാനന്ദ ഈശ്വരോ യഃ ഖ്രീഷ്ടഃ സോഽപി ശാരീരികസമ്ബന്ധേന തേഷാം വംശസമ്ഭവഃ| (aiōn g165)
6 Not however that God's word has failed; for all who have sprung from Israel do not count as Israel,
ഈശ്വരസ്യ വാക്യം വിഫലം ജാതമ് ഇതി നഹി യത്കാരണാദ് ഇസ്രായേലോ വംശേ യേ ജാതാസ്തേ സർവ്വേ വസ്തുത ഇസ്രായേലീയാ ന ഭവന്തി|
7 nor because they are Abraham's true children. But the promise was "Through Isaac shall your posterity be reckoned."
അപരമ് ഇബ്രാഹീമോ വംശേ ജാതാ അപി സർവ്വേ തസ്യൈവ സന്താനാ ന ഭവന്തി കിന്തു ഇസ്ഹാകോ നാമ്നാ തവ വംശോ വിഖ്യാതോ ഭവിഷ്യതി|
8 In other words, it is not the children by natural descent who count as God's children, but the children made such by the promise are regarded as Abraham's posterity.
അർഥാത് ശാരീരികസംസർഗാത് ജാതാഃ സന്താനാ യാവന്തസ്താവന്ത ഏവേശ്വരസ്യ സന്താനാ ന ഭവന്തി കിന്തു പ്രതിശ്രവണാദ് യേ ജായന്തേ തഏവേശ്വരവംശോ ഗണ്യതേ|
9 For the words are the language of promise and run thus, "About this time next year I will come, and Sarah shall have a son."
യതസ്തത്പ്രതിശ്രുതേ ർവാക്യമേതത്, ഏതാദൃശേ സമയേ ഽഹം പുനരാഗമിഷ്യാമി തത്പൂർവ്വം സാരായാഃ പുത്ര ഏകോ ജനിഷ്യതേ|
10 Nor is that all: later on there was Rebecca too. She was soon to bear two children to her husband, our forefather Isaac--
അപരമപി വദാമി സ്വമനോഽഭിലാഷത ഈശ്വരേണ യന്നിരൂപിതം തത് കർമ്മതോ നഹി കിന്ത്വാഹ്വയിതു ർജാതമേതദ് യഥാ സിദ്ധ്യതി
11 and even then, though they were not then born and had not done anything either good or evil, yet in order that God's electing purpose might not be frustrated, based, as it was, not on their actions but on the will of Him who called them, she was told,
തദർഥം രിബ്കാനാമികയാ യോഷിതാ ജനൈകസ്മാദ് അർഥാദ് അസ്മാകമ് ഇസ്ഹാകഃ പൂർവ്വപുരുഷാദ് ഗർഭേ ധൃതേ തസ്യാഃ സന്താനയോഃ പ്രസവാത് പൂർവ്വം കിഞ്ച തയോഃ ശുഭാശുഭകർമ്മണഃ കരണാത് പൂർവ്വം
12 "The elder of them will be bondservant to the younger."
താം പ്രതീദം വാക്യമ് ഉക്തം, ജ്യേഷ്ഠഃ കനിഷ്ഠം സേവിഷ്യതേ,
13 This agrees with the other Scripture which says, "Jacob I have loved, but Esau I have hated."
യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, തഥാപ്യേഷാവി ന പ്രീത്വാ യാകൂബി പ്രീതവാൻ അഹം|
14 What then are we to infer? That there is injustice in God?
തർഹി വയം കിം ബ്രൂമഃ? ഈശ്വരഃ കിമ് അന്യായകാരീ? തഥാ ന ഭവതു|
15 No, indeed; the solution is found in His words to Moses, "Wherever I show mercy it shall be nothing but mercy, and wherever I show compassion it shall be simply compassion."
യതഃ സ സ്വയം മൂസാമ് അവദത്; അഹം യസ്മിൻ അനുഗ്രഹം ചികീർഷാമി തമേവാനുഗൃഹ്ലാമി, യഞ്ച ദയിതുമ് ഇച്ഛാമി തമേവ ദയേ|
16 And from this we learn that everything is dependent not on man's will or endeavour, but upon God who has mercy. For the Scripture said to Pharaoh,
അതഏവേച്ഛതാ യതമാനേന വാ മാനവേന തന്ന സാധ്യതേ ദയാകാരിണേശ്വരേണൈവ സാധ്യതേ|
17 "It is for this very purpose that I have lifted you so high--that I may make manifest in you My power, and that My name may be proclaimed far and wide in all the earth."
ഫിരൗണി ശാസ്ത്രേ ലിഖതി, അഹം ത്വദ്ദ്വാരാ മത്പരാക്രമം ദർശയിതും സർവ്വപൃഥിവ്യാം നിജനാമ പ്രകാശയിതുഞ്ച ത്വാം സ്ഥാപിതവാൻ|
18 This is a proof that wherever He chooses He shows mercy, and wherever he chooses He hardens the heart.
അതഃ സ യമ് അനുഗ്രഹീതുമ് ഇച്ഛതി തമേവാനുഗൃഹ്ലാതി, യഞ്ച നിഗ്രഹീതുമ് ഇച്ഛതി തം നിഗൃഹ്ലാതി|
19 "Why then does God still find fault?" you will ask; "for who is resisting His will?"
യദി വദസി തർഹി സ ദോഷം കുതോ ഗൃഹ്ലാതി? തദീയേച്ഛായാഃ പ്രതിബന്ധകത്വം കർത്തം കസ്യ സാമർഥ്യം വിദ്യതേ?
20 Nay, but who are you, a mere man, that you should cavil against GOD? Shall the thing moulded say to him who moulded it, "Why have you made me thus?"
ഹേ ഈശ്വരസ്യ പ്രതിപക്ഷ മർത്യ ത്വം കഃ? ഏതാദൃശം മാം കുതഃ സൃഷ്ടവാൻ? ഇതി കഥാം സൃഷ്ടവസ്തു സ്രഷ്ട്രേ കിം കഥയിഷ്യതി?
21 Or has not the potter rightful power over the clay to make out of the same lump one vessel for more honourable and another for less honourable uses?
ഏകസ്മാൻ മൃത്പിണ്ഡാദ് ഉത്കൃഷ്ടാപകൃഷ്ടൗ ദ്വിവിധൗ കലശൗ കർത്തും കിം കുലാലസ്യ സാമർഥ്യം നാസ്തി?
22 And what if God, while choosing to make manifest the terrors of His anger and to show what is possible with Him, has yet borne with long-forbearing patience with the subjects of His anger who stand ready for destruction,
ഈശ്വരഃ കോപം പ്രകാശയിതും നിജശക്തിം ജ്ഞാപയിതുഞ്ചേച്ഛൻ യദി വിനാശസ്യ യോഗ്യാനി ക്രോധഭാജനാനി പ്രതി ബഹുകാലം ദീർഘസഹിഷ്ണുതാമ് ആശ്രയതി;
23 in order to make known His infinite goodness towards the subjects of His mercy whom He has prepared beforehand for glory,
അപരഞ്ച വിഭവപ്രാപ്ത്യർഥം പൂർവ്വം നിയുക്താന്യനുഗ്രഹപാത്രാണി പ്രതി നിജവിഭവസ്യ ബാഹുല്യം പ്രകാശയിതും കേവലയിഹൂദിനാം നഹി ഭിന്നദേശിനാമപി മധ്യാദ്
24 even towards us whom He has called not only from among the Jews but also from among the Gentiles?
അസ്മാനിവ താന്യാഹ്വയതി തത്ര തവ കിം?
25 So also in Hosea He says, "I will call that nation My People which was not My People, and I will call her beloved who was not beloved.
ഹോശേയഗ്രന്ഥേ യഥാ ലിഖിതമ് ആസ്തേ, യോ ലോകോ മമ നാസീത് തം വദിഷ്യാമി മദീയകം| യാ ജാതി ർമേഽപ്രിയാ ചാസീത് താം വദിഷ്യാമ്യഹം പ്രിയാം|
26 And in the place where it was said to them, 'No people of Mine are you,' there shall they be called sons of the everliving God."
യൂയം മദീയലോകാ ന യത്രേതി വാക്യമൗച്യത| അമരേശസ്യ സന്താനാ ഇതി ഖ്യാസ്യന്തി തത്ര തേ|
27 And Isaiah cries aloud concerning Israel, "Though the number of the sons of Israel be like the sands of the sea, only a remnant of them shall be saved;
ഇസ്രായേലീയലോകേഷു യിശായിയോഽപി വാചമേതാം പ്രാചാരയത്, ഇസ്രായേലീയവംശാനാം യാ സംഖ്യാ സാ തു നിശ്ചിതം| സമുദ്രസികതാസംഖ്യാസമാനാ യദി ജായതേ| തഥാപി കേവലം ലോകൈരൽപൈസ്ത്രാണം വ്രജിഷ്യതേ|
28 for the Lord will hold a reckoning upon the earth, making it efficacious and brief."
യതോ ന്യായേന സ്വം കർമ്മ പരേശഃ സാധയിഷ്യതി| ദേശേ സഏവ സംക്ഷേപാന്നിജം കർമ്മ കരിഷ്യതി|
29 Even as Isaiah says in an earlier place, "Were it not that the Lord, the God of Hosts, had left us some few descendants, we should have become like Sodom, and have come to resemble Gomorrah."
യിശായിയോഽപരമപി കഥയാമാസ, സൈന്യാധ്യക്ഷപരേശേന ചേത് കിഞ്ചിന്നോദശിഷ്യത| തദാ വയം സിദോമേവാഭവിഷ്യാമ വിനിശ്ചിതം| യദ്വാ വയമ് അമോരായാ അഗമിഷ്യാമ തുല്യതാം|
30 To what conclusion does this bring us? Why, that the Gentiles, who were not in pursuit of righteousness, have overtaken it--a righteousness, however, which arises from faith;
തർഹി വയം കിം വക്ഷ്യാമഃ? ഇതരദേശീയാ ലോകാ അപി പുണ്യാർഥമ് അയതമാനാ വിശ്വാസേന പുണ്യമ് അലഭന്ത;
31 while the descendants of Israel, who were in pursuit of a Law that could give righteousness, have not arrived at one.
കിന്ത്വിസ്രായേല്ലോകാ വ്യവസ്ഥാപാലനേന പുണ്യാർഥം യതമാനാസ്തൻ നാലഭന്ത|
32 And why? Because they were pursuing a righteousness which should arise not from faith, but from what they regarded as merit. They stuck their foot against the stone which lay in their way;
തസ്യ കിം കാരണം? തേ വിശ്വാസേന നഹി കിന്തു വ്യവസ്ഥായാഃ ക്രിയയാ ചേഷ്ടിത്വാ തസ്മിൻ സ്ഖലനജനകേ പാഷാണേ പാദസ്ഖലനം പ്രാപ്താഃ|
33 in agreement with the statement of Scripture, "See, I am placing on Mount Zion a stone for people to stumble at, and a rock for them to trip over, and yet he whose faith rests upon it shall never have reason to feel ashamed."
ലിഖിതം യാദൃശമ് ആസ്തേ, പശ്യ പാദസ്ഖലാർഥം ഹി സീയോനി പ്രസ്തരന്തഥാ| ബാധാകാരഞ്ച പാഷാണം പരിസ്ഥാപിതവാനഹമ്| വിശ്വസിഷ്യതി യസ്തത്ര സ ജനോ ന ത്രപിഷ്യതേ|
