Matthew 21
1 When they were come near Jerusalem and had arrived at Bethphage and the Mount of Olives, Jesus sent two of the disciples on in front,
അനന്തരം തേഷു യിരൂശാലമ്നഗരസ്യ സമീപവേർത്തിനോ ജൈതുനനാമകധരാധരസ്യ സമീപസ്ഥ്തിം ബൈത്ഫഗിഗ്രാമമ് ആഗതേഷു, യീശുഃ ശിഷ്യദ്വയം പ്രേഷയൻ ജഗാദ,
2 saying to them, "Go to the village you see facing you, and as you enter it you will find a she-ass tied up and a foal with her. Untie her and bring them to me.
യുവാം സമ്മുഖസ്ഥഗ്രാമം ഗത്വാ ബദ്ധാം യാം സവത്സാം ഗർദ്ദഭീം ഹഠാത് പ്രാപ്സ്യഥഃ, താം മോചയിത്വാ മദന്തികമ് ആനയതം|
3 And if any one says anything to you, say, 'The Master needs them,' and he will at once send them."
തത്ര യദി കശ്ചിത് കിഞ്ചിദ് വക്ഷ്യതി, തർഹി വദിഷ്യഥഃ, ഏതസ്യാം പ്രഭോഃ പ്രയോജനമാസ്തേ, തേന സ തത്ക്ഷണാത് പ്രഹേഷ്യതി|
4 This took place in order that the Prophet's prediction might be fulfilled:
സീയോനഃ കന്യകാം യൂയം ഭാഷധ്വമിതി ഭാരതീം| പശ്യ തേ നമ്രശീലഃ സൻ നൃപ ആരുഹ്യ ഗർദഭീം| അർഥാദാരുഹ്യ തദ്വത്സമായാസ്യതി ത്വദന്തികം|
5 "Tell the Daughter of Zion, 'See, thy King is coming to thee, gentle, and yet mounted on an ass, even on a colt the foal of a beast of burden.'"
ഭവിഷ്യദ്വാദിനോക്തം വചനമിദം തദാ സഫലമഭൂത്|
6 So the disciples went and did as Jesus had instructed them:
അനന്തരം തൗ ശ്ഷ്യി യീശോ ര്യഥാനിദേശം തം ഗ്രാമം ഗത്വാ
7 they brought the she-ass and the foal, and threw their outer garments on them. So He sat on them;
ഗർദഭീം തദ്വത്സഞ്ച സമാനീതവന്തൗ, പശ്ചാത് തദുപരി സ്വീയവസനാനീ പാതയിത്വാ തമാരോഹയാമാസതുഃ|
8 and most of the crowd kept spreading their garments along the road, while others cut branches from the trees and carpeted the road with them,
തതോ ബഹവോ ലോകാ നിജവസനാനി പഥി പ്രസാരയിതുമാരേഭിരേ, കതിപയാ ജനാശ്ച പാദപപർണാദികം ഛിത്വാ പഥി വിസ്താരയാമാസുഃ|
9 and the multitudes--some of the people preceding Him and some following--sang aloud, "God save the Son of David! Blessings on Him who comes in the Lord's name! God in the highest Heavens save Him!"
അഗ്രഗാമിനഃ പശ്ചാദ്ഗാമിനശ്ച മനുജാ ഉച്ചൈർജയ ജയ ദായൂദഃ സന്താനേതി ജഗദുഃ പരമേശ്വരസ്യ നാമ്നാ യ ആയാതി സ ധന്യഃ, സർവ്വോപരിസ്ഥസ്വർഗേപി ജയതി|
10 When He thus entered Jerusalem, the whole city was thrown into commotion, every one inquiring, "Who is this?"
ഇത്ഥം തസ്മിൻ യിരൂശാലമം പ്രവിഷ്ടേ കോഽയമിതി കഥനാത് കൃത്സ്നം നഗരം ചഞ്ചലമഭവത്|
11 "This is Jesus, the Prophet, from Nazareth in Galilee," replied the crowds.
തത്ര ലോകോഃ കഥയാമാസുഃ, ഏഷ ഗാലീൽപ്രദേശീയ-നാസരതീയ-ഭവിഷ്യദ്വാദീ യീശുഃ|
12 Entering the Temple, Jesus drove out all who were buying and selling there, and overturned the money-changers' tables and the seats of the pigeon-dealers.
അനന്തരം യീശുരീശ്വരസ്യ മന്ദിരം പ്രവിശ്യ തന്മധ്യാത് ക്രയവിക്രയിണോ വഹിശ്ചകാര; വണിജാം മുദ്രാസനാനീ കപോതവിക്രയിണാഞ്ചസനാനീ ച ന്യുവ്ജയാമാസ|
13 "It is written," He said, "'My House shall be called the House of Prayer', but you are making it a robbers' cave."
അപരം താനുവാച, ഏഷാ ലിപിരാസ്തേ, "മമ ഗൃഹം പ്രാർഥനാഗൃഹമിതി വിഖ്യാസ്യതി", കിന്തു യൂയം തദ് ദസ്യൂനാം ഗഹ്വരം കൃതവന്തഃ|
14 And the blind and the lame came to Him in the Temple, and He cured them.
തദനന്തരമ് അന്ധഖഞ്ചലോകാസ്തസ്യ സമീപമാഗതാഃ, സ താൻ നിരാമയാൻ കൃതവാൻ|
15 But when the High Priests and the Scribes saw the wonderful things that He had done and the children who were crying aloud in the Temple, "God save the Son of David," they were filled with indignation.
യദാ പ്രധാനയാജകാ അധ്യാപകാശ്ച തേന കൃതാന്യേതാനി ചിത്രകർമ്മാണി ദദൃശുഃ, ജയ ജയ ദായൂദഃ സന്താന, മന്ദിരേ ബാലകാനാമ് ഏതാദൃശമ് ഉച്ചധ്വനിം ശുശ്രുവുശ്ച, തദാ മഹാക്രുദ്ധാ ബഭൂവഃ,
16 "Do you hear," they asked Him, "what these children are saying?" "Yes," He replied; "have you never read, 'Out of the mouths of infants and of babes at the breast Thou hast brought forth the praise which is due'?"
തം പപ്രച്ഛുശ്ച, ഇമേ യദ് വദന്തി, തത് കിം ത്വം ശൃണോഷി? തതോ യീശുസ്താൻ അവോചത്, സത്യമ്; സ്തന്യപായിശിശൂനാഞ്ച ബാലകാനാഞ്ച വക്ത്രതഃ| സ്വകീയം മഹിമാനം ത്വം സംപ്രകാശയസി സ്വയം| ഏതദ്വാക്യം യൂയം കിം നാപഠത?
17 So He left them and went out of the city to Bethany and passed the night there.
തതസ്താൻ വിഹായ സ നഗരാദ് ബൈഥനിയാഗ്രാമം ഗത്വാ തത്ര രജനീം യാപയാമാസ|
18 Early in the morning as He was on His way to return to the city He was hungry,
അനന്തരം പ്രഭാതേ സതി യീശുഃ പുനരപി നഗരമാഗച്ഛൻ ക്ഷുധാർത്തോ ബഭൂവ|
19 and seeing a fig-tree on the road-side He went up to it, but found nothing on it but leaves. "On you," He said, "no fruit shall ever again grow." And immediately the fig-tree withered away. (aiōn g165)
തതോ മാർഗപാർശ്വ ഉഡുമ്ബരവൃക്ഷമേകം വിലോക്യ തത്സമീപം ഗത്വാ പത്രാണി വിനാ കിമപി ന പ്രാപ്യ തം പാദപം പ്രോവാച, അദ്യാരഭ്യ കദാപി ത്വയി ഫലം ന ഭവതു; തേന തത്ക്ഷണാത് സ ഉഡുമ്ബരമാഹീരുഹഃ ശുഷ്കതാം ഗതഃ| (aiōn g165)
20 When the disciples saw it they exclaimed in astonishment, "How instantaneously the fig-tree has withered away!"
തദ് ദൃഷ്ട്വാ ശിഷ്യാ ആശ്ചര്യ്യം വിജ്ഞായ കഥയാമാസുഃ, ആഃ, ഉഡുമ്വരപാദപോഽതിതൂർണം ശുഷ്കോഽഭവത്|
21 "I solemnly tell you," said Jesus, "that if you have an unwavering faith, you shall not only perform such a miracle as this of the fig-tree, but that even if you say to this mountain, 'Be thou lifted up and hurled into the sea,' it shall be done;
തതോ യീശുസ്താനുവാച, യുഷ്മാനഹം സത്യം വദാമി, യദി യൂയമസന്ദിഗ്ധാഃ പ്രതീഥ, തർഹി യൂയമപി കേവലോഡുമ്വരപാദപം പ്രതീത്ഥം കർത്തും ശക്ഷ്യഥ, തന്ന, ത്വം ചലിത്വാ സാഗരേ പതേതി വാക്യം യുഷ്മാഭിരസ്മിന ശൈലേ പ്രോക്തേപി തദൈവ തദ് ഘടിഷ്യതേ|
22 and everything, whatever it be, that you ask for in your prayers, if you have faith, you shall obtain."
തഥാ വിശ്വസ്യ പ്രാർഥ്യ യുഷ്മാഭി ര്യദ് യാചിഷ്യതേ, തദേവ പ്രാപ്സ്യതേ|
23 He entered the Temple; and while He was teaching, the High Priests and the Elders of the people came to Him and asked Him, "By what authority are you doing these things? and who gave you this authority?"
അനന്തരം മന്ദിരം പ്രവിശ്യോപദേശനസമയേ തത്സമീപം പ്രധാനയാജകാഃ പ്രാചീനലോകാശ്ചാഗത്യ പപ്രച്ഛുഃ, ത്വയാ കേന സാമർഥ്യനൈതാനി കർമ്മാണി ക്രിയന്തേ? കേന വാ തുഭ്യമേതാനി സാമർഥ്യാനി ദത്താനി?
24 "And I also have a question to ask you," replied Jesus, "and if you answer me, I in turn will tell you by what authority I do these things.
തതോ യീശുഃ പ്രത്യവദത്, അഹമപി യുഷ്മാൻ വാചമേകാം പൃച്ഛാമി, യദി യൂയം തദുത്തരം ദാതും ശക്ഷ്യഥ, തദാ കേന സാമർഥ്യേന കർമ്മാണ്യേതാനി കരോമി, തദഹം യുഷ്മാൻ വക്ഷ്യാമി|
25 John's Baptism, whence was it? --had it a heavenly or a human origin?" So they debated the matter among themselves. "If we say 'a heavenly origin,'" they argued, "he will say, 'Why then did you not believe him?'
യോഹനോ മജ്ജനം കസ്യാജ്ഞയാഭവത്? കിമീശ്വരസ്യ മനുഷ്യസ്യ വാ? തതസ്തേ പരസ്പരം വിവിച്യ കഥയാമാസുഃ, യദീശ്വരസ്യേതി വദാമസ്തർഹി യൂയം തം കുതോ ന പ്രത്യൈത? വാചമേതാം വക്ഷ്യതി|
26 and if we say 'a human origin' we have the people to fear, for they all hold John to have been a Prophet."
മനുഷ്യസ്യേതി വക്തുമപി ലോകേഭ്യോ ബിഭീമഃ, യതഃ സർവ്വൈരപി യോഹൻ ഭവിഷ്യദ്വാദീതി ജ്ഞായതേ|
27 So they answered Jesus, "We do not know." "Nor do I tell you," He replied, "by what authority I do these things."
തസ്മാത് തേ യീശും പ്രത്യവദൻ, തദ് വയം ന വിദ്മഃ| തദാ സ താനുക്തവാൻ, തർഹി കേന സാമരഥ്യേന കർമ്മാണ്യേതാന്യഹം കരോമി, തദപ്യഹം യുഷ്മാൻ ന വക്ഷ്യാമി|
28 "But give me your judgement. There was a man who had two sons. He came to the elder of them, and said, "'My son, go and work in the vineyard to-day.'
കസ്യചിജ്ജനസ്യ ദ്വൗ സുതാവാസ്താം സ ഏകസ്യ സുതസ്യ സമീപം ഗത്വാ ജഗാദ, ഹേ സുത, ത്വമദ്യ മമ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രേ കർമ്മ കർതും വ്രജ|
29 "'I will not,' he replied. "But afterwards he was sorry, and went.
തതഃ സ ഉക്തവാൻ, ന യാസ്യാമി, കിന്തു ശേഷേഽനുതപ്യ ജഗാമ|
30 He came to the second and spoke in the same manner. His answer was, "'I will go, Sir.' "But he did not go.
അനന്തരം സോന്യസുതസ്യ സമീപം ഗത്വാ തഥൈവ കഥ്തിവാൻ; തതഃ സ പ്രത്യുവാച, മഹേച്ഛ യാമി, കിന്തു ന ഗതഃ|
31 Which of the two did as his father desired?" "The first," they said. "I solemnly tell you,' replied Jesus, "that the tax-gatherers and the notorious sinners are entering the Kingdom of God in front of you.
ഏതയോഃ പുത്രയോ ർമധ്യേ പിതുരഭിമതം കേന പാലിതം? യുഷ്മാഭിഃ കിം ബുധ്യതേ? തതസ്തേ പ്രത്യൂചുഃ, പ്രഥമേന പുത്രേണ| തദാനീം യീശുസ്താനുവാച, അഹം യുഷ്മാൻ തഥ്യം വദാമി, ചണ്ഡാലാ ഗണികാശ്ച യുഷ്മാകമഗ്രത ഈശ്വരസ്യ രാജ്യം പ്രവിശന്തി|
32 For John came to you observing all sorts of ritual, and you put no faith in him: the tax-gatherers and the notorious sinners did put faith in him, and you, though you saw this example set you, were not even afterwards sorry so as to believe him.
യതോ യുഷ്മാകം സമീപം യോഹനി ധർമ്മപഥേനാഗതേ യൂയം തം ന പ്രതീഥ, കിന്തു ചണ്ഡാലാ ഗണികാശ്ച തം പ്രത്യായൻ, തദ് വിലോക്യാപി യൂയം പ്രത്യേതും നാഖിദ്യധ്വം|
33 "Listen to another parable. There was a householder who planted a vineyard, made a fence round it, dug a wine-tank in it, and built a strong lodge; then let the place to vine-dressers, and went abroad.
അപരമേകം ദൃഷ്ടാന്തം ശൃണുത, കശ്ചിദ് ഗൃഹസ്ഥഃ ക്ഷേത്രേ ദ്രാക്ഷാലതാ രോപയിത്വാ തച്ചതുർദിക്ഷു വാരണീം വിധായ തന്മധ്യേ ദ്രാക്ഷായന്ത്രം സ്ഥാപിതവാൻ, മാഞ്ചഞ്ച നിർമ്മിതവാൻ, തതഃ കൃഷകേഷു തത് ക്ഷേത്രം സമർപ്യ സ്വയം ദൂരദേശം ജഗാമ|
34 When vintage-time approached, he sent his servants to the vine-dressers to receive his share of the grapes;
തദനന്തരം ഫലസമയ ഉപസ്ഥിതേ സ ഫലാനി പ്രാപ്തും കൃഷീവലാനാം സമീപം നിജദാസാൻ പ്രേഷയാമാസ|
35 but the vine-dressers seized the servants, and one they cruelly beat, one they killed, one they pelted with stones.
കിന്തു കൃഷീവലാസ്തസ്യ താൻ ദാസേയാൻ ധൃത്വാ കഞ്ചന പ്രഹൃതവന്തഃ, കഞ്ചന പാഷാണൈരാഹതവന്തഃ, കഞ്ചന ച ഹതവന്തഃ|
36 Again he sent another party of servants more numerous than the first; and these they treated in the same manner.
പുനരപി സ പ്രഭുഃ പ്രഥമതോഽധികദാസേയാൻ പ്രേഷയാമാസ, കിന്തു തേ താൻ പ്രത്യപി തഥൈവ ചക്രുഃ|
37 Later still he sent to them his son, saying, "'They will respect my son.'
അനന്തരം മമ സുതേ ഗതേ തം സമാദരിഷ്യന്തേ, ഇത്യുക്ത്വാ ശേഷേ സ നിജസുതം തേഷാം സന്നിധിം പ്രേഷയാമാസ|
38 "But the vine-dressers, when they saw the son, said to one another, "'Here is the heir: come, let us kill him and get his inheritance.'
കിന്തു തേ കൃഷീവലാഃ സുതം വീക്ഷ്യ പരസ്പരമ് ഇതി മന്ത്രയിതുമ് ആരേഭിരേ, അയമുത്തരാധികാരീ വയമേനം നിഹത്യാസ്യാധികാരം സ്വവശീകരിഷ്യാമഃ|
39 "So they seized him, dragged him out of the vineyard, and killed him.
പശ്ചാത് തേ തം ധൃത്വാ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രാദ് ബഹിഃ പാതയിത്വാബധിഷുഃ|
40 When then the owner of the vineyard comes, what will he do to those vine-dressers?"
യദാ സ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രപതിരാഗമിഷ്യതി, തദാ താൻ കൃഷീവലാൻ കിം കരിഷ്യതി?
41 "He will put the wretches to a wretched death," was the reply, "and will entrust the vineyard to other vine-dressers who will render the produce to him at the vintage season."
തതസ്തേ പ്രത്യവദൻ, താൻ കലുഷിണോ ദാരുണയാതനാഭിരാഹനിഷ്യതി, യേ ച സമയാനുക്രമാത് ഫലാനി ദാസ്യന്തി, താദൃശേഷു കൃഷീവലേഷു ക്ഷേത്രം സമർപയിഷ്യതി|
42 "Have you never read in the Scriptures," said Jesus, "'The Stone which the builders rejected has been made the Cornerstone: this Cornerstone came from the Lord, and is wonderful in our eyes'?
തദാ യീശുനാ തേ ഗദിതാഃ, ഗ്രഹണം ന കൃതം യസ്യ പാഷാണസ്യ നിചായകൈഃ| പ്രധാനപ്രസ്തരഃ കോണേ സഏവ സംഭവിഷ്യതി| ഏതത് പരേശിതുഃ കർമ്മാസ്മദൃഷ്ടാവദ്ഭുതം ഭവേത്| ധർമ്മഗ്രന്ഥേ ലിഖിതമേതദ്വചനം യുഷ്മാഭിഃ കിം നാപാഠി?
43 "That, I tell you, is the reason why the Kingdom of God will be taken away from you, and given to a nation that will exhibit the power of it.
തസ്മാദഹം യുഷ്മാൻ വദാമി, യുഷ്മത്ത ഈശ്വരീയരാജ്യമപനീയ ഫലോത്പാദയിത്രന്യജാതയേ ദായിഷ്യതേ|
44 He who falls on this stone will be severely hurt; but he on whom it falls will be utterly crushed."
യോ ജന ഏതത്പാഷാണോപരി പതിഷ്യതി, തം സ ഭംക്ഷ്യതേ, കിന്ത്വയം പാഷാണോ യസ്യോപരി പതിഷ്യതി, തം സ ധൂലിവത് ചൂർണീകരിഷ്യതി|
45 After listening to His parables the High Priests and the Pharisees perceived that He was speaking about them;
തദാനീം പ്രാധനയാജകാഃ ഫിരൂശിനശ്ച തസ്യേമാം ദൃഷ്ടാന്തകഥാം ശ്രുത്വാ സോഽസ്മാനുദ്ദിശ്യ കഥിതവാൻ, ഇതി വിജ്ഞായ തം ധർത്തും ചേഷ്ടിതവന്തഃ;
46 but though they were eager to lay hands upon Him, they were afraid of the people, for by them He was regarded as a Prophet.
കിന്തു ലോകേഭ്യോ ബിഭ്യുഃ, യതോ ലോകൈഃ സ ഭവിഷ്യദ്വാദീത്യജ്ഞായി|
