Mark 12
1 Then He began to speak to them in figurative language. "There was once a man," He said, "who planted a vineyard, fenced it round, dug a pit for the wine-tank, and built a strong lodge. Then he let the place to vine-dressers and went abroad.
അനന്തരം യീശു ർദൃഷ്ടാന്തേന തേഭ്യഃ കഥയിതുമാരേഭേ, കശ്ചിദേകോ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രം വിധായ തച്ചതുർദിക്ഷു വാരണീം കൃത്വാ തന്മധ്യേ ദ്രാക്ഷാപേഷണകുണ്ഡമ് അഖനത്, തഥാ തസ്യ ഗഡമപി നിർമ്മിതവാൻ തതസ്തത്ക്ഷേത്രം കൃഷീവലേഷു സമർപ്യ ദൂരദേശം ജഗാമ|
2 At vintage-time he sent one of his servants to receive from the vine-dressers a share of the grapes.
തദനന്തരം ഫലകാലേ കൃഷീവലേഭ്യോ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രഫലാനി പ്രാപ്തും തേഷാം സവിധേ ഭൃത്യമ് ഏകം പ്രാഹിണോത്|
3 But they seized him, beat him cruelly and sent him away empty-handed.
കിന്തു കൃഷീവലാസ്തം ധൃത്വാ പ്രഹൃത്യ രിക്തഹസ്തം വിസസൃജുഃ|
4 Again he sent to them another servant: and as for him, they wounded him in the head and treated him shamefully.
തതഃ സ പുനരന്യമേകം ഭൃത്യം പ്രഷയാമാസ, കിന്തു തേ കൃഷീവലാഃ പാഷാണാഘാതൈസ്തസ്യ ശിരോ ഭങ്ക്ത്വാ സാപമാനം തം വ്യസർജൻ|
5 Yet a third he sent, and him they killed. And he sent many besides, and them also they ill-treated, beating some and killing others.
തതഃ പരം സോപരം ദാസം പ്രാഹിണോത് തദാ തേ തം ജഘ്നുഃ, ഏവമ് അനേകേഷാം കസ്യചിത് പ്രഹാരഃ കസ്യചിദ് വധശ്ച തൈഃ കൃതഃ|
6 He had still one left whom he could send, a dearly-loved son: him last of all he sent, saying, "'They will treat my son with respect.'
തതഃ പരം മയാ സ്വപുത്രേ പ്രഹിതേ തേ തമവശ്യം സമ്മംസ്യന്തേ, ഇത്യുക്ത്വാവശേഷേ തേഷാം സന്നിധൗ നിജപ്രിയമ് അദ്വിതീയം പുത്രം പ്രേഷയാമാസ|
7 "But those men--the vine-dressers--said to one another, "'Here is the heir: come, let us kill him, and then the property will one day be ours.'
കിന്തു കൃഷീവലാഃ പരസ്പരം ജഗദുഃ, ഏഷ ഉത്തരാധികാരീ, ആഗച്ഛത വയമേനം ഹന്മസ്തഥാ കൃതേ ഽധികാരോയമ് അസ്മാകം ഭവിഷ്യതി|
8 "So they took him and killed him, and flung his body outside the vineyard.
തതസ്തം ധൃത്വാ ഹത്വാ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രാദ് ബഹിഃ പ്രാക്ഷിപൻ|
9 What, therefore, will the owner of the vineyard do?" "He will come and put the vine-dressers to death," they said; "and will give the vineyard to others."
അനേനാസൗ ദ്രാക്ഷാക്ഷേത്രപതിഃ കിം കരിഷ്യതി? സ ഏത്യ താൻ കൃഷീവലാൻ സംഹത്യ തത്ക്ഷേത്രമ് അന്യേഷു കൃഷീവലേഷു സമർപയിഷ്യതി|
10 "Have you not read even this passage," He added, "'The stone which the builders rejected has become the Cornerstone:
അപരഞ്ച, "സ്ഥപതയഃ കരിഷ്യന്തി ഗ്രാവാണം യന്തു തുച്ഛകം| പ്രാധാനപ്രസ്തരഃ കോണേ സ ഏവ സംഭവിഷ്യതി|
11 this Cornerstone came from the Lord, and is wonderful in our esteem?'"
ഏതത് കർമ്മ പരേശസ്യാംദ്ഭുതം നോ ദൃഷ്ടിതോ ഭവേത്|| " ഇമാം ശാസ്ത്രീയാം ലിപിം യൂയം കിം നാപാഠിഷ്ട?
12 And they kept looking out for an opportunity to seize Him, but were afraid of the people; for they saw that in this parable He had referred to them. So they left Him and went away.
തദാനീം സ താനുദ്ദിശ്യ താം ദൃഷ്ടാന്തകഥാം കഥിതവാൻ, ത ഇത്ഥം ബുദ്വ്വാ തം ധർത്താമുദ്യതാഃ, കിന്തു ലോകേഭ്യോ ബിഭ്യുഃ, തദനന്തരം തേ തം വിഹായ വവ്രജുഃ|
13 Their next step was to send to Him some of the Pharisees and of Herod's partisans to entrap Him in conversation.
അപരഞ്ച തേ തസ്യ വാക്യദോഷം ധർത്താം കതിപയാൻ ഫിരൂശിനോ ഹേരോദീയാംശ്ച ലോകാൻ തദന്തികം പ്രേഷയാമാസുഃ|
14 So they came to Him. "Rabbi," they said, "we know that you are a truthful man and you do not fear any one; for you do not recognize human distinctions, but teach God's way truly. Is it allowable to pay poll-tax to Caesar, or not?
ത ആഗത്യ തമവദൻ, ഹേ ഗുരോ ഭവാൻ തഥ്യഭാഷീ കസ്യാപ്യനുരോധം ന മന്യതേ, പക്ഷപാതഞ്ച ന കരോതി, യഥാർഥത ഈശ്വരീയം മാർഗം ദർശയതി വയമേതത് പ്രജാനീമഃ, കൈസരായ കരോ ദേയോ ന വാം? വയം ദാസ്യാമോ ന വാ?
15 Shall we pay, or shall we refuse to pay?" But He, knowing their hypocrisy, replied, "Why try to ensnare me? Bring me a shilling for me to look at."
കിന്തു സ തേഷാം കപടം ജ്ഞാത്വാ ജഗാദ, കുതോ മാം പരീക്ഷധ്വേ? ഏകം മുദ്രാപാദം സമാനീയ മാം ദർശയത|
16 They brought one; and He asked them, "Whose is this likeness and this inscription?" "Caesar's," they replied.
തദാ തൈരേകസ്മിൻ മുദ്രാപാദേ സമാനീതേ സ താൻ പപ്രച്ഛ, അത്ര ലിഖിതം നാമ മൂർത്തി ർവാ കസ്യ? തേ പ്രത്യൂചുഃ, കൈസരസ്യ|
17 "What is Caesar's," replied Jesus, "pay to Caesar--and what is God's, pay to God." And they wondered exceedingly at Him.
തദാ യീശുരവദത് തർഹി കൈസരസ്യ ദ്രവ്യാണി കൈസരായ ദത്ത, ഈശ്വരസ്യ ദ്രവ്യാണി തു ഈശ്വരായ ദത്ത; തതസ്തേ വിസ്മയം മേനിരേ|
18 Then came to Him a party of Sadducees, a sect which denies that there is any Resurrection; and they proceeded to question Him.
അഥ മൃതാനാമുത്ഥാനം യേ ന മന്യന്തേ തേ സിദൂകിനോ യീശോഃ സമീപമാഗത്യ തം പപ്രച്ഛുഃ;
19 "Rabbi," they said, "Moses made it a law for us: 'If a man's brother should die and leave a wife, but no child, the man shall marry the widow and raise up a family for his brother.'
ഹേ ഗുരോ കശ്ചിജ്ജനോ യദി നിഃസന്തതിഃ സൻ ഭാര്യ്യായാം സത്യാം മ്രിയതേ തർഹി തസ്യ ഭ്രാതാ തസ്യ ഭാര്യ്യാം ഗൃഹീത്വാ ഭ്രാതു ർവംശോത്പത്തിം കരിഷ്യതി, വ്യവസ്ഥാമിമാം മൂസാ അസ്മാൻ പ്രതി വ്യലിഖത്|
20 There were once seven brothers, the eldest of whom married a wife, but at his death left no family.
കിന്തു കേചിത് സപ്ത ഭ്രാതര ആസൻ, തതസ്തേഷാം ജ്യേഷ്ഠഭ്രാതാ വിവഹ്യ നിഃസന്തതിഃ സൻ അമ്രിയത|
21 The second married her, and died, leaving no family; and the third did the same.
തതോ ദ്വിതീയോ ഭ്രാതാ താം സ്ത്രിയമഗൃഹണത് കിന്തു സോപി നിഃസന്തതിഃ സൻ അമ്രിയത; അഥ തൃതീയോപി ഭ്രാതാ താദൃശോഭവത്|
22 And so did the rest of the seven, all dying childless. Finally the woman also died.
ഇത്ഥം സപ്തൈവ ഭ്രാതരസ്താം സ്ത്രിയം ഗൃഹീത്വാ നിഃസന്താനാഃ സന്തോഽമ്രിയന്ത, സർവ്വശേഷേ സാപി സ്ത്രീ മ്രിയതേ സ്മ|
23 At the Resurrection whose wife will she be? For they all seven married her."
അഥ മൃതാനാമുത്ഥാനകാലേ യദാ ത ഉത്ഥാസ്യന്തി തദാ തേഷാം കസ്യ ഭാര്യ്യാ സാ ഭവിഷ്യതി? യതസ്തേ സപ്തൈവ താം വ്യവഹൻ|
24 "Is not this the cause of your error," replied Jesus--"your ignorance alike of the Scriptures and of the power of God?
തതോ യീശുഃ പ്രത്യുവാച ശാസ്ത്രമ് ഈശ്വരശക്തിഞ്ച യൂയമജ്ഞാത്വാ കിമഭ്രാമ്യത ന?
25 For when they have risen from among the dead, men do not marry and women are not given in marriage, but they are as angels are in Heaven.
മൃതലോകാനാമുത്ഥാനം സതി തേ ന വിവഹന്തി വാഗ്ദത്താ അപി ന ഭവന്തി, കിന്തു സ്വർഗീയദൂതാനാം സദൃശാ ഭവന്തി|
26 But as to the dead, that they rise to life, have you never read in the Book of Moses, in the passage about the Bush, how God said to him, 'I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob?'
പുനശ്ച "അഹമ് ഇബ്രാഹീമ ഈശ്വര ഇസ്ഹാക ഈശ്വരോ യാകൂബശ്ചേശ്വരഃ" യാമിമാം കഥാം സ്തമ്ബമധ്യേ തിഷ്ഠൻ ഈശ്വരോ മൂസാമവാദീത് മൃതാനാമുത്ഥാനാർഥേ സാ കഥാ മൂസാലിഖിതേ പുസ്തകേ കിം യുഷ്മാഭി ർനാപാഠി?
27 He is not the God of dead, but of living men. You are in grave error."
ഈശ്വരോ ജീവതാം പ്രഭുഃ കിന്തു മൃതാനാം പ്രഭു ർന ഭവതി, തസ്മാദ്ധേതോ ര്യൂയം മഹാഭ്രമേണ തിഷ്ഠഥ|
28 Then one of the Scribes, who had heard them disputing and well knew that Jesus had given them an answer to the point, and a forcible one, came forward and asked Him, "Which is the chief of all the Commandments?"
ഏതർഹി ഏകോധ്യാപക ഏത്യ തേഷാമിത്ഥം വിചാരം ശുശ്രാവ; യീശുസ്തേഷാം വാക്യസ്യ സദുത്തരം ദത്തവാൻ ഇതി ബുദ്വ്വാ തം പൃഷ്ടവാൻ സർവ്വാസാമ് ആജ്ഞാനാം കാ ശ്രേഷ്ഠാ? തതോ യീശുഃ പ്രത്യുവാച,
29 "The chief Commandment," replied Jesus, "is this: 'Hear, O Israel! The Lord our God is one Lord;
"ഹേ ഇസ്രായേല്ലോകാ അവധത്ത, അസ്മാകം പ്രഭുഃ പരമേശ്വര ഏക ഏവ,
30 and thou shalt love the Lord thy God with thy whole heart, thy whole soul, thy whole mind, and thy whole strength.'
യൂയം സർവ്വന്തഃകരണൈഃ സർവ്വപ്രാണൈഃ സർവ്വചിത്തൈഃ സർവ്വശക്തിഭിശ്ച തസ്മിൻ പ്രഭൗ പരമേശ്വരേ പ്രീയധ്വം," ഇത്യാജ്ഞാ ശ്രേഷ്ഠാ|
31 "The second is this: 'Thou shalt love thy fellow man as thou lovest thyself.' "Other Commandment greater than these there is none."
തഥാ "സ്വപ്രതിവാസിനി സ്വവത് പ്രേമ കുരുധ്വം," ഏഷാ യാ ദ്വിതീയാജ്ഞാ സാ താദൃശീ; ഏതാഭ്യാം ദ്വാഭ്യാമ് ആജ്ഞാഭ്യാമ് അന്യാ കാപ്യാജ്ഞാ ശ്രേഷ്ഠാ നാസ്തി|
32 So the Scribe said to Him, "Rightly, in very truth, Rabbi, have you said that He stands alone, and there is none but He;
തദാ സോധ്യാപകസ്തമവദത്, ഹേ ഗുരോ സത്യം ഭവാൻ യഥാർഥം പ്രോക്തവാൻ യത ഏകസ്മാദ് ഈശ്വരാദ് അന്യോ ദ്വിതീയ ഈശ്വരോ നാസ്തി;
33 and To love Him with all one's heart, with all one's understanding, and with all one's strength, and to love one's fellow man no less than oneself, is far better than all our whole burnt-offerings and sacrifices."
അപരം സർവ്വാന്തഃകരണൈഃ സർവ്വപ്രാണൈഃ സർവ്വചിത്തൈഃ സർവ്വശക്തിഭിശ്ച ഈശ്വരേ പ്രേമകരണം തഥാ സ്വമീപവാസിനി സ്വവത് പ്രേമകരണഞ്ച സർവ്വേഭ്യോ ഹോമബലിദാനാദിഭ്യഃ ശ്രഷ്ഠം ഭവതി|
34 Perceiving that the Scribe had answered wisely Jesus said to him, "You are not far from the Kingdom of God." No one from that time forward ventured to put any question to Him.
തതോ യീശുഃ സുബുദ്ധേരിവ തസ്യേദമ് ഉത്തരം ശ്രുത്വാ തം ഭാഷിതവാൻ ത്വമീശ്വരസ്യ രാജ്യാന്ന ദൂരോസി| ഇതഃ പരം തേന സഹ കസ്യാപി വാക്യസ്യ വിചാരം കർത്താം കസ്യാപി പ്രഗൽഭതാ ന ജാതാ|
35 But, while teaching in the Temple, Jesus asked, "How is it the Scribes say that the Christ is a son of David?
അനന്തരം മധ്യേമന്ദിരമ് ഉപദിശൻ യീശുരിമം പ്രശ്നം ചകാര, അധ്യാപകാ അഭിഷിക്തം (താരകം) കുതോ ദായൂദഃ സന്താനം വദന്തി?
36 David himself said, taught by the Holy Spirit, "'The Lord said to my Lord, Sit at My right hand, until I have made thy foes a footstool under thy feet.'
സ്വയം ദായൂദ് പവിത്രസ്യാത്മന ആവേശേനേദം കഥയാമാസ| യഥാ| "മമ പ്രഭുമിദം വാക്യവദത് പരമേശ്വരഃ| തവ ശത്രൂനഹം യാവത് പാദപീഠം കരോമി ന| താവത് കാലം മദീയേ ത്വം ദക്ഷപാർശ്വ് ഉപാവിശ| "
37 "David himself calls Him 'Lord:' how then can He be his son?" And the mass of people found pleasure in listening to Jesus.
യദി ദായൂദ് തം പ്രഭൂം വദതി തർഹി കഥം സ തസ്യ സന്താനോ ഭവിതുമർഹതി? ഇതരേ ലോകാസ്തത്കഥാം ശ്രുത്വാനനന്ദുഃ|
38 Moreover in the course of His teaching He said, "Be on your guard against the Scribes who like to walk about in long robes and to be bowed to in places of public resort,
തദാനീം സ താനുപദിശ്യ കഥിതവാൻ യേ നരാ ദീർഘപരിധേയാനി ഹട്ടേ വിപനൗ ച
39 and to occupy the best seats in the synagogues and at dinner parties,
ലോകകൃതനമസ്കാരാൻ ഭജനഗൃഹേ പ്രധാനാസനാനി ഭോജനകാലേ പ്രധാനസ്ഥാനാനി ച കാങ്ക്ഷന്തേ;
40 and who swallow up the property of widows and then mask their wickedness by making long prayers: these men will receive far heavier punishment."
വിധവാനാം സർവ്വസ്വം ഗ്രസിത്വാ ഛലാദ് ദീർഘകാലം പ്രാർഥയന്തേ തേഭ്യ ഉപാധ്യായേഭ്യഃ സാവധാനാ ഭവത; തേഽധികതരാൻ ദണ്ഡാൻ പ്രാപ്സ്യന്തി|
41 Having taken a seat opposite the Treasury, He observed how the people were dropping money into the Treasury, and that many of the wealthy threw in large sums.
തദനന്തരം ലോകാ ഭാണ്ഡാഗാരേ മുദ്രാ യഥാ നിക്ഷിപന്തി ഭാണ്ഡാഗാരസ്യ സമ്മുഖേ സമുപവിശ്യ യീശുസ്തദവലുലോക; തദാനീം ബഹവോ ധനിനസ്തസ്യ മധ്യേ ബഹൂനി ധനാനി നിരക്ഷിപൻ|
42 But there came one poor widow and dropped in two farthings, equal in value to a halfpenny.
പശ്ചാദ് ഏകാ ദരിദ്രാ വിധവാ സമാഗത്യ ദ്വിപണമൂല്യാം മുദ്രൈകാം തത്ര നിരക്ഷിപത്|
43 So He called His disciples to Him and said, "In solemn truth I tell you that this widow, poor as she is, has thrown in more than all the other contributors to the Treasury;
തദാ യീശുഃ ശിഷ്യാൻ ആഹൂയ കഥിതവാൻ യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി യേ യേ ഭാണ്ഡാഗാരേഽസ്മിന ധനാനി നിഃക്ഷിപന്തി സ്മ തേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യ ഇയം വിധവാ ദരിദ്രാധികമ് നിഃക്ഷിപതി സ്മ|
44 for they have all contributed out of what they could well spare, but she out of her need has thrown in all she possessed--all she had to live on."
യതസ്തേ പ്രഭൂതധനസ്യ കിഞ്ചിത് നിരക്ഷിപൻ കിന്തു ദീനേയം സ്വദിനയാപനയോഗ്യം കിഞ്ചിദപി ന സ്ഥാപയിത്വാ സർവ്വസ്വം നിരക്ഷിപത്|
