Luke 20
1 On one of those days while He was teaching the people in the Temple and proclaiming the Good News, the High Priests came upon Him, and the Scribes,
Екхвар, кала Исусо сиклярэлас манушэн дэ храмо и пхэнэлас Бахтало Лав, поджиле Лэстэ англунэ рашая тай сиклимаря пав Упхэнима їтханэ пхурэдэрэнца
2 together with the Elders, and they asked Him, "Tell us, By what authority are you doing these things? And who is it that gave you this authority?"
и пхучле Лэстар: — Пхэн амэнди, савя зораґа Ту вса кода терэх? И ко дэня Тути кадыя зор?
3 "I also will put a question to you, "He said;
Исусо пхэнда лэнди дэ отпхэнима: — Пхучява и Мэ тумэн, пхэнэн Манди:
4 "was John's baptism of Heavenly or of human origin?"
катарь Иоанностэ зор тэ болдэ, упралимастар чи манушэндар?
5 So they debated the matter with one another. "If we say 'Heavenly,'" they argued, "he will say, 'Why did you not believe him?'
Тунчи вонэ дэдумане машкар пэстэ: — Кала пхэнаґа: «Упралимастар», — Вов пхучела: «Сости ж тумэ лэсти на патине?»
6 And if we say, 'human,' the people will all stone us; for they are thoroughly convinced that John was a Prophet."
А кала пхэнаґа: «Манушэндар», — тунчи всавэрэ мануша марэна амэн барэнца, вонэ ж динэн, со Иоанно сля англунари.
7 And they answered that they did not know the origin of it.
И пхэндэ: — Амэ на джянах, кастар.
8 "Nor will I tell you," said Jesus, "by what authority I do these things."
Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи и Мэ на пхэнава тумэнди, савя зораґа терав вса откада.
9 Then He proceeded to speak a parable to the people. "There was a man," He said, "who planted a vineyard, let it out to vine-dressers, and went abroad for a considerable time.
Тай пхэнда кацави дума: — Екх мануш выбарярда винограднико. Тунчи здэня лэ манушэнди пала ловэн, а еджино улагля пэ бут вряма.
10 At vintage-time he sent a servant to the vine-dressers, for them to give him a share of the crop; but the vine-dressers beat him cruelly and sent him away empty-handed.
Кала поджиля вряма, бичалда лэндэ пэхкэрэ бутярнэ, соб тэ залэ котор виноградостар, саво стидэне. Нэ виноградаря дукхавдэ бутярнэ и отбичалдэ лэ павпалэ шушэ вастэнца.
11 Then he sent a second servant; and him too they beat and ill treated and sent away empty-handed.
Хулай бичалда лэндэ аврэ бутярнэ, нэ вонэ мардэ лэ тай тэлярдэ лэхкири патив, и отбичалдэ шушэ вастэнца.
12 Then again he sent a third; and this one also they wounded and drove away.
Хулай бичалда лэндэ инте екхэ бутярнэ. Нэ виноградаря и кодэлэ домардэ и вычутэ аври.
13 Then the owner of the vineyard said, "'What am I to do? I will send my son--my dearly-loved son: they will probably respect him.'
Тунчи хулай пав винограднико пхэнда: «Со манди тэ терэ? Бичалава лэндэ мурэ камлэ чявэ, чи на ладжяна лэстар?»
14 "But when the vine-dressers saw him, they discussed the matter with one another, and said, "'This is the heir: let us kill him, that the inheritance may be ours.'
Нэ виноградаря дыкхле чявэ и пхэндэ екх екхэсти: «Акэ кодэва, касти доросэлапэ всаворо хулаимо, муляраґа лэ, тунчи хулаимо доросэлапэ амэнди».
15 "So they turned him out of the vineyard and murdered him. What then will the owner of the vineyard do to them?
Тунчи вылиджялдэ чявэ аври виноградникостар тай мулярдэ лэ. И со терэла лэнца виноградникохкоро хулай?
16 He will come and put these vine-dressers to death, and give the vineyard to others." "God forbid!" exclaimed the hearers.
Авэла тай мулярэла кадэлэн виноградарен, а винограднико отдэла аврэ манушэнди. Мануша, савэ шундэ Исусо, пхэндэ: — Тэ на авэл кади!
17 He looked at them and said, "What then does that mean which is written, "'The Stone which the builders rejected has been made the cornerstone'?
Исусо вздыкхля пэ лэн и пхучля: — Сар тэ полэ кода, со чиндо: «Бар, саво вычутэ кодэла, ко ваздэнас цэр, ачиля шэрутнэ барэґа дэ вэнгло»?
18 Every one who falls on that stone will be severely hurt, but on whomsoever it falls, he will be utterly crushed."
Ко тэлэдэла пэ кодэва бар, розмарэлапэ, а пэ кастэ кодэва бар пэрэла, розтасавэла лэ.
19 At this the Scribes and the High Priests wanted to lay hands on Him, then and there; only they were afraid of the people. For they saw that in this parable He had referred to them.
Дэ кодыя вряма сиклимаря пав Упхэнима тай англунэ рашая полиле, со Исусо пала лэн розпхэнэлас, и камле екхатар тэ хутилэ Лэ, нэ дарэне манушэндар.
20 So, after impatiently watching their opportunity, they sent spies who were to act the part of good and honest men, that they might fasten on some expression of His, so as to hand Him over to the ruling power and the Governor's authority.
Тунчи вонэ ачиле тэ дыкхэ пала Исусо и подбичалэнас Лэстэ манушэн, савэ поддыкхэнас пала Лэ и прытховэнаспэ пативалэ манушэнца, нэ родэнас, сар тэ астарэ Исусо пэ лавэн тай тэ здэ Лэ раенди и прыбэшлэсти Римостар.
21 So they put a question to Him. "Rabbi," they said, "we know that you say and teach what is right and that you make no distinctions between one man and another, but teach God's way truly.
Вонэ пхучле Исусостар: — Сиклимари! Амэ джянах, со Ту пхэнэх тай сиклярэх пав чячима. И на дыкхэх пэ мо манушэсти, нэ сиклярэх манушэн чячюнэ Дэвлэхкэрэ дромэсти.
22 Is it allowable to pay a tax to Caesar, or not?"
Чи мишто пав Упхэнима тэ потинэ налогуря императости, чи нат?
23 But He saw through their knavery and replied,
Исусо полиля лэнгоро хрантимо тай пхэнда лэнди:
24 "Show me a shilling; whose likeness and inscription does it bear?" "Caesar's," they said.
— Сикавэнтэ манди динарии: кахкоро муй исин вымардо пэр лэстэ и кахкоро катэ лав? Вонэ пхэндэ: — Императохкэрэ.
25 "Pay therefore," He replied, "what is Caesar's to Caesar--and what is God's to God."
Исусо пхэнда лэнди: — Тунчи отдэн императости императохкоро, а Дэвлэсти отдэн Дэвлэхкоро.
26 There was nothing here that they could lay hold of before the people, and marvelling at His answer they said no more.
Лэндэ на выджиля тэ схутилэ Исусо пэ лавэ англа манушэн. Вонэ дэнепэ дыво Лэхкэрэ лавэнди и заачиле мулком.
27 Next some of the Sadducees came forward (who deny that there is a Resurrection), and they asked Him,
Тунчи авиле койсавэ саддукея. Вонэ на патянас, со мулэ отджювдёна, тай пхучле Исусостар:
28 "Rabbi, Moses made it a law for us that if a man's brother should die, leaving a wife but no children, the man shall marry the widow and raise up a family for his brother.
— Сиклимари! Моисеи чинда амэнди, со, кала мэрэла мануш, кастэ сля ромни и на сля чяворэн, тунчи лэхкэрэ пхралэсти трэбуни тэ лэл боря паларом, соб тэ авэл пхралэстэ родо.
29 Now there were seven brothers. The first of them took a wife and died childless.
Сля эфта пхралэн. Пхурэдэр лэндар лиля пэсти ромня, нэ тунчи муля, и чяворэн на сля лэндэ.
30 The second and the third also took her;
Кади ж и авэр пхрал.
31 and all seven, having done the same, left no children when they died.
И трито пхрал лиля пэсти кадэла ромня, и кади ж всавэрэ эфта пхралэн. Всавэрэ пхрала помуле, и чяворэн лэндэ на сля.
32 Finally the woman also died.
Тунчи муля и ромни.
33 The woman, then--at the Resurrection--whose wife shall she be? for they all seven married her."
Кала мулэ отджювдёна, кахкири ромни кадыя манушни авэла? Вой жэ эфта молы паларом выджялас!
Исусо пхэнда лэнди: — Мануша дэ кадэва вако лэн пэсти ромнен и джян паларом. (aiōn g165)
35 But as for those who shall have been deemed worthy to find a place in that other age and in the Resurrection from among the dead, the men do not marry and the women are not given in marriage. (aiōn g165)
А касти вытэлэдэла патив тэ джювэ дэ авэр вако тай савэ отджювдёна мулэндар, кадэла мануша на лэн пэсти ромнен и паларом на выджян. (aiōn g165)
36 For indeed they cannot die again; they are like angels, and are sons of God through being sons of the Resurrection.
Вонэ на мэрэна, нэ исин сар ангелуря. Вонэ важ Дэвлэ чявэ и чея, колэсти со авэна ваздэнэ мулэндар.
37 But that the dead rise to life even Moses clearly implies in the passage about the Bush, where he calls the Lord 'The God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob.'
Ай кода, со мулэ отджювдён, сикавда Моисеи паша терново кашт, саво пхаболас, кала пхэнда Раести, со Вов — Дэвэл Авраамохкоро, Дэвэл Исаакохкоро тай Дэвэл Иаковохкоро.
38 He is not a God of dead, but of living men, for to Him are all living."
Вов — Дэвэл джювдэн, а на мулэн. Лэстэ всавэрэ исин джювдэ.
39 Then some of the Scribes replied, "Rabbi, you have spoken well."
Пэ кода койсавэ сиклимаря пав Упхэнима пхэндэ: — Сиклимари! Ту мишто пхэндан.
40 From that time, however, no one ventured to challenge Him with a single question.
И всавэрэ даранас тэ пхуче Исусостар дурэдэр.
41 But He asked them, "How is it they say that the Christ is a son of David?
Тунчи Исусо пхучля лэндэ: — Сар пхэнэн, со Христосо исин Чяво Давидохкоро?
42 Why, David himself says in the Book of Psalms, "'The Lord said to my Lord, Sit at My right hand
Кала еджино Давидо пхэнэл дэ лил «Псалмы»: «Пхэнда Рай Дэвэл мурэ Раести: Бэш пав чяче вастэ Мандар
43 Until I have made thy foes a footstool under they feet.'
ды кодыя вряма, сар Мэ чувава Тирэ врыжымашэн тала пурэн Тути».
44 "David himself therefore calls Him Lord, and how can He be his son?"
Давидо акхарэл Лэ Раеґа. Сар Вов прыджялпэ Давидости чявэґа?
45 Then, in the hearing of all the people, He said to the disciples,
И кала Исусо шундэ всавэрэ мануша, Вов пхэнда Пэхкэрэ сиклярнэнди:
46 "Beware of the Scribes, who like to walk about in long robes, and love to be bowed to in places of public resort and to occupy the best seats in the synagogues or at a dinner party;
— Даран сиклимарендар пав Упхэнима, савэнди чялёл тэ пхирэ дэ лунго їда и соб мануша тэ наисарэнпэ лэнца пэ форо. Дэ синагога и дэ цэрэн, курик лэн акхарэн, вонэ камэн тэ бэшэ пэ англуно тхан.
47 who swallow up the property of widows and mask their wickedness by making long prayers. They will be punished far more severely than others."
Вонэ залэн цэра джювлендар, савэндэ муле рома, и бут мангэнпэ кади, соб тэ дыкхэн лэн мануша. Лэн дожутярэл барэдэр сындо.
