John 6
1 After this Jesus went away across the Lake of Galilee (that is, the Lake of Tiberias).
തതഃ പരം യീശു ർഗാലീൽ പ്രദേശീയസ്യ തിവിരിയാനാമ്നഃ സിന്ധോഃ പാരം ഗതവാൻ|
2 A vast multitude followed Him, because they witnessed the miracles on the sick which He was constantly performing.
തതോ വ്യാധിമല്ലോകസ്വാസ്ഥ്യകരണരൂപാണി തസ്യാശ്ചര്യ്യാണി കർമ്മാണി ദൃഷ്ട്വാ ബഹവോ ജനാസ്തത്പശ്ചാദ് അഗച്ഛൻ|
3 Then Jesus went up the hill, and sat there with His disciples.
തതോ യീശുഃ പർവ്വതമാരുഹ്യ തത്ര ശിഷ്യൈഃ സാകമ്|
4 The Jewish Festival, the Passover, was at hand.
തസ്മിൻ സമയ നിസ്താരോത്സവനാമ്നി യിഹൂദീയാനാമ ഉത്സവ ഉപസ്ഥിതേ
5 And when He looked round and saw an immense crowd coming towards Him, He said to Philip, "Where shall we buy bread for all these people to eat?"
യീശു ർനേത്രേ ഉത്തോല്യ ബഹുലോകാൻ സ്വസമീപാഗതാൻ വിലോക്യ ഫിലിപം പൃഷ്ടവാൻ ഏതേഷാം ഭോജനായ ഭോജദ്രവ്യാണി വയം കുത്ര ക്രേതും ശക്രുമഃ?
6 He said this to put Philip to the test, for He Himself knew what He was going to do.
വാക്യമിദം തസ്യ പരീക്ഷാർഥമ് അവാദീത് കിന്തു യത് കരിഷ്യതി തത് സ്വയമ് അജാനാത്|
7 "Seven pounds' worth of bread," replied Philip, "is not enough for them all to get even a scanty meal."
ഫിലിപഃ പ്രത്യവോചത് ഏതേഷാമ് ഏകൈകോ യദ്യൽപമ് അൽപം പ്രാപ്നോതി തർഹി മുദ്രാപാദദ്വിശതേന ക്രീതപൂപാ അപി ന്യൂനാ ഭവിഷ്യന്തി|
8 One of His disciples, Andrew, Simon Peter's brother, said to Him,
ശിമോൻ പിതരസ്യ ഭ്രാതാ ആന്ദ്രിയാഖ്യഃ ശിഷ്യാണാമേകോ വ്യാഹൃതവാൻ
9 "There is a boy here with five barley loaves and a couple of fish: but what is that among so many?"
അത്ര കസ്യചിദ് ബാലകസ്യ സമീപേ പഞ്ച യാവപൂപാഃ ക്ഷുദ്രമത്സ്യദ്വയഞ്ച സന്തി കിന്തു ലോകാനാം ഏതാവാതാം മധ്യേ തൈഃ കിം ഭവിഷ്യതി?
10 "Make the people sit down," said Jesus. The ground was covered with thick grass; so they sat down, the adult men numbering about 5,000.
പശ്ചാദ് യീശുരവദത് ലോകാനുപവേശയത തത്ര ബഹുയവസസത്ത്വാത് പഞ്ചസഹസ്ത്രേഭ്യോ ന്യൂനാ അധികാ വാ പുരുഷാ ഭൂമ്യാമ് ഉപാവിശൻ|
11 Then Jesus took the loaves, and after giving thanks He distributed them to those who were resting on the ground; and also the fish in like manner--as much as they desired.
തതോ യീശുസ്താൻ പൂപാനാദായ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ കീർത്തയിത്വാ ശിഷ്യേഷു സമാർപയത് തതസ്തേ തേഭ്യ ഉപവിഷ്ടലോകേഭ്യഃ പൂപാൻ യഥേഷ്ടമത്സ്യഞ്ച പ്രാദുഃ|
12 When all were fully satisfied, He said to His disciples, "Gather up the broken portions that remain over, so that nothing be lost."
തേഷു തൃപ്തേഷു സ താനവോചദ് ഏതേഷാം കിഞ്ചിദപി യഥാ നാപചീയതേ തഥാ സർവ്വാണ്യവശിഷ്ടാനി സംഗൃഹ്ലീത|
13 Accordingly they gathered them up; and with the fragments of the five barley loaves--the broken portions that remained over after they had done eating--they filled twelve baskets.
തതഃ സർവ്വേഷാം ഭോജനാത് പരം തേ തേഷാം പഞ്ചാനാം യാവപൂപാനാം അവശിഷ്ടാന്യഖിലാനി സംഗൃഹ്യ ദ്വാദശഡല്ലകാൻ അപൂരയൻ|
14 Thereupon the people, having seen the miracle He had performed, said, "This is indeed the Prophet who was to come into the world."
അപരം യീശോരേതാദൃശീമ് ആശ്ചര്യ്യക്രിയാം ദൃഷ്ട്വാ ലോകാ മിഥോ വക്തുമാരേഭിരേ ജഗതി യസ്യാഗമനം ഭവിഷ്യതി സ ഏവായമ് അവശ്യം ഭവിഷ്യദ്വക്ത്താ|
15 Perceiving, however, that they were about to come and carry Him off by force to make Him a king, Jesus withdrew again up the hill alone by Himself.
അതഏവ ലോകാ ആഗത്യ തമാക്രമ്യ രാജാനം കരിഷ്യന്തി യീശുസ്തേഷാമ് ഈദൃശം മാനസം വിജ്ഞായ പുനശ്ച പർവ്വതമ് ഏകാകീ ഗതവാൻ|
16 When evening came on, His disciples went down to the Lake.
സായംകാല ഉപസ്ഥിതേ ശിഷ്യാ ജലധിതടം വ്രജിത്വാ നാവമാരുഹ്യ നഗരദിശി സിന്ധൗ വാഹയിത്വാഗമൻ|
17 There they got on board a boat, and pushed off to cross the Lake to Capernaum. By this time it had become dark, and Jesus had not yet joined them.
തസ്മിൻ സമയേ തിമിര ഉപാതിഷ്ഠത് കിന്തു യീഷുസ്തേഷാം സമീപം നാഗച്ഛത്|
18 The Lake also was getting rough, because a strong wind was blowing.
തദാ പ്രബലപവനവഹനാത് സാഗരേ മഹാതരങ്ഗോ ഭവിതുമ് ആരേഭേ|
19 When, however, they had rowed three or four miles, they saw Jesus walking on the water and coming near the boat.
തതസ്തേ വാഹയിത്വാ ദ്വിത്രാൻ ക്രോശാൻ ഗതാഃ പശ്ചാദ് യീശും ജലധേരുപരി പദ്ഭ്യാം വ്രജന്തം നൗകാന്തികമ് ആഗച്ഛന്തം വിലോക്യ ത്രാസയുക്താ അഭവൻ
20 They were terrified; but He called to them. "It is I," He said, "do not be afraid."
കിന്തു സ താനുക്ത്തവാൻ അയമഹം മാ ഭൈഷ്ട|
21 Then they were willing to take Him on board; and in a moment the boat reached the shore at the point to which they were going.
തദാ തേ തം സ്വൈരം നാവി ഗൃഹീതവന്തഃ തദാ തത്ക്ഷണാദ് ഉദ്ദിഷ്ടസ്ഥാനേ നൗരുപാസ്ഥാത്|
22 Next morning the crowd who were still standing about on the other side of the Lake found that there had been but one small boat there, and they had seen that Jesus did not go on board with His disciples, but that His disciples went away without Him.
യയാ നാവാ ശിഷ്യാ അഗച്ഛൻ തദന്യാ കാപി നൗകാ തസ്മിൻ സ്ഥാനേ നാസീത് തതോ യീശുഃ ശിഷ്യൈഃ സാകം നാഗമത് കേവലാഃ ശിഷ്യാ അഗമൻ ഏതത് പാരസ്ഥാ ലോകാ ജ്ഞാതവന്തഃ|
23 Yet a number of small boats came from Tiberias to the neighbourhood of the place where they had eaten the bread after the Lord had given thanks.
കിന്തു തതഃ പരം പ്രഭു ര്യത്ര ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ അനുകീർത്ത്യ ലോകാൻ പൂപാൻ അഭോജയത് തത്സ്ഥാനസ്യ സമീപസ്ഥതിവിരിയായാ അപരാസ്തരണയ ആഗമൻ|
24 When however the crowd saw that neither Jesus nor His disciples were there, they themselves also took boats and came to Capernaum to look for Jesus.
യീശുസ്തത്ര നാസ്തി ശിഷ്യാ അപി തത്ര നാ സന്തി ലോകാ ഇതി വിജ്ഞായ യീശും ഗവേഷയിതും തരണിഭിഃ കഫർനാഹൂമ് പുരം ഗതാഃ|
25 So when they had crossed the Lake and had found Him, they asked Him, "Rabbi, when did you come here?"
തതസ്തേ സരിത്പതേഃ പാരേ തം സാക്ഷാത് പ്രാപ്യ പ്രാവോചൻ ഹേ ഗുരോ ഭവാൻ അത്ര സ്ഥാനേ കദാഗമത്?
26 "In most solemn truth I tell you," replied Jesus, "that you are searching for me not because you have seen miracles, but because you ate the loaves and had a hearty meal.
തദാ യീശുസ്താൻ പ്രത്യവാദീദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി ആശ്ചര്യ്യകർമ്മദർശനാദ്ധേതോ ർന കിന്തു പൂപഭോജനാത് തേന തൃപ്തത്വാഞ്ച മാം ഗവേഷയഥ|
27 Bestow your pains not on the food which perishes, but on the food that remains unto the Life of the Ages--that food which will be the Son of Man's gift to you; for on Him the Father, God, has set His seal." (aiōnios g166)
ക്ഷയണീയഭക്ഷ്യാർഥം മാ ശ്രാമിഷ്ട കിന്ത്വന്തായുർഭക്ഷ്യാർഥം ശ്രാമ്യത, തസ്മാത് താദൃശം ഭക്ഷ്യം മനുജപുത്രോ യുഷ്മാഭ്യം ദാസ്യതി; തസ്മിൻ താത ഈശ്വരഃ പ്രമാണം പ്രാദാത്| (aiōnios g166)
28 "What are we to do," they asked, "in order to carry out the things that God requires?"
തദാ തേഽപൃച്ഛൻ ഈശ്വരാഭിമതം കർമ്മ കർത്തുമ് അസ്മാഭിഃ കിം കർത്തവ്യം?
29 "This," replied Jesus, "is above all the thing that God requires--that you should be believers in Him whom He has sent."
തതോ യീശുരവദദ് ഈശ്വരോ യം പ്രൈരയത് തസ്മിൻ വിശ്വസനമ് ഈശ്വരാഭിമതം കർമ്മ|
30 "What miracle then," they asked, "do you perform for us to see and become believers in you? What do you do?
തദാ തേ വ്യാഹരൻ ഭവതാ കിം ലക്ഷണം ദർശിതം യദ്ദൃഷ്ട്വാ ഭവതി വിശ്വസിഷ്യാമഃ? ത്വയാ കിം കർമ്മ കൃതം?
31 Our forefathers ate the manna in the Desert, as it is written, 'He gave them bread out of Heaven to eat'."
അസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാ മഹാപ്രാന്തരേ മാന്നാം ഭോക്ത്തും പ്രാപുഃ യഥാ ലിപിരാസ്തേ| സ്വർഗീയാണി തു ഭക്ഷ്യാണി പ്രദദൗ പരമേശ്വരഃ|
32 "In most solemn truth I tell you," replied Jesus, "that Moses did not give you the bread out of Heaven, but my Father is giving you the bread--the true bread--out of Heaven.
തദാ യീശുരവദദ് അഹം യുഷ്മാനതിയഥാർഥം വദാമി മൂസാ യുഷ്മാഭ്യം സ്വർഗീയം ഭക്ഷ്യം നാദാത് കിന്തു മമ പിതാ യുഷ്മാഭ്യം സ്വർഗീയം പരമം ഭക്ഷ്യം ദദാതി|
33 For God's bread is that which comes down out of Heaven and gives Life to the world."
യഃ സ്വർഗാദവരുഹ്യ ജഗതേ ജീവനം ദദാതി സ ഈശ്വരദത്തഭക്ഷ്യരൂപഃ|
34 "Sir," they said, "always give us that bread."
തദാ തേ പ്രാവോചൻ ഹേ പ്രഭോ ഭക്ഷ്യമിദം നിത്യമസ്മഭ്യം ദദാതു|
35 "I am the bread of Life," replied Jesus; "he who comes to me shall never hunger, and he who believes in me shall never, never thirst.
യീശുരവദദ് അഹമേവ ജീവനരൂപം ഭക്ഷ്യം യോ ജനോ മമ സന്നിധിമ് ആഗച്ഛതി സ ജാതു ക്ഷുധാർത്തോ ന ഭവിഷ്യതി, തഥാ യോ ജനോ മാം പ്രത്യേതി സ ജാതു തൃഷാർത്തോ ന ഭവിഷ്യതി|
36 But it is as I have said to you: you have seen me and yet you do not believe.
മാം ദൃഷ്ട്വാപി യൂയം ന വിശ്വസിഥ യുഷ്മാനഹമ് ഇത്യവോചം|
37 Every one whom the Father gives me will come to me, and him who comes to me I will never on any account drive away.
പിതാ മഹ്യം യാവതോ ലോകാനദദാത് തേ സർവ്വ ഏവ മമാന്തികമ് ആഗമിഷ്യന്തി യഃ കശ്ചിച്ച മമ സന്നിധിമ് ആയാസ്യതി തം കേനാപി പ്രകാരേണ ന ദൂരീകരിഷ്യാമി|
38 For I have left Heaven and have come down to earth not to seek my own pleasure, but to do the will of Him who sent me.
നിജാഭിമതം സാധയിതും ന ഹി കിന്തു പ്രേരയിതുരഭിമതം സാധയിതും സ്വർഗാദ് ആഗതോസ്മി|
39 And this is the will of Him who sent me, that of all that He has given me I should lose nothing, but should raise it to life on the last day.
സ യാൻ യാൻ ലോകാൻ മഹ്യമദദാത് തേഷാമേകമപി ന ഹാരയിത്വാ ശേഷദിനേ സർവ്വാനഹമ് ഉത്ഥാപയാമി ഇദം മത്പ്രേരയിതുഃ പിതുരഭിമതം|
40 For this is my Father's will, that every one who fixes his gaze on the Son of God and believes in Him should have the Life of the Ages, and I will raise him to life on the last day." (aiōnios g166)
യഃ കശ്ചിൻ മാനവസുതം വിലോക്യ വിശ്വസിതി സ ശേഷദിനേ മയോത്ഥാപിതഃ സൻ അനന്തായുഃ പ്രാപ്സ്യതി ഇതി മത്പ്രേരകസ്യാഭിമതം| (aiōnios g166)
41 Now the Jews began to find fault about Him because of His claiming to be the bread which came down out of Heaven.
തദാ സ്വർഗാദ് യദ് ഭക്ഷ്യമ് അവാരോഹത് തദ് ഭക്ഷ്യമ് അഹമേവ യിഹൂദീയലോകാസ്തസ്യൈതദ് വാക്യേ വിവദമാനാ വക്ത്തുമാരേഭിരേ
42 They kept asking, "Is not this man Joseph's son? Is he not Jesus, whose father and mother we know? What does he mean by now saying, 'I have come down out of Heaven'?"
യൂഷഫഃ പുത്രോ യീശു ര്യസ്യ മാതാപിതരൗ വയം ജാനീമ ഏഷ കിം സഏവ ന? തർഹി സ്വർഗാദ് അവാരോഹമ് ഇതി വാക്യം കഥം വക്ത്തി?
43 "Do not thus find fault among yourselves," replied Jesus;
തദാ യീശുസ്താൻ പ്രത്യവദത് പരസ്പരം മാ വിവദധ്വം
44 "no one can come to me unless the Father who sent me draws him; then I will raise him to life on the last day.
മത്പ്രേരകേണ പിത്രാ നാകൃഷ്ടഃ കോപി ജനോ മമാന്തികമ് ആയാതും ന ശക്നോതി കിന്ത്വാഗതം ജനം ചരമേഽഹ്നി പ്രോത്ഥാപയിഷ്യാമി|
45 It stands written in the Prophets, 'And they shall all of them be taught by God'. Every one who listens to the Father and learns from Him comes to me.
തേ സർവ്വ ഈശ്വരേണ ശിക്ഷിതാ ഭവിഷ്യന്തി ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ഗ്രന്ഥേഷു ലിപിരിത്ഥമാസ്തേ അതോ യഃ കശ്ചിത് പിതുഃ സകാശാത് ശ്രുത്വാ ശിക്ഷതേ സ ഏവ മമ സമീപമ് ആഗമിഷ്യതി|
46 No one has ever seen the Father--except Him who is from God. He has seen the Father.
യ ഈശ്വരാദ് അജായത തം വിനാ കോപി മനുഷ്യോ ജനകം നാദർശത് കേവലഃ സഏവ താതമ് അദ്രാക്ഷീത്|
അഹം യുഷ്മാൻ യഥാർഥതരം വദാമി യോ ജനോ മയി വിശ്വാസം കരോതി സോനന്തായുഃ പ്രാപ്നോതി| (aiōnios g166)
48 I am the bread of Life.
അഹമേവ തജ്ജീവനഭക്ഷ്യം|
49 Your forefathers ate the manna in the Desert, and they died.
യുഷ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാ മഹാപ്രാന്തരേ മന്നാഭക്ഷ്യം ഭൂക്ത്താപി മൃതാഃ
50 Here is the bread that comes down out of Heaven that a man may eat it and not die.
കിന്തു യദ്ഭക്ഷ്യം സ്വർഗാദാഗച്ഛത് തദ് യദി കശ്ചിദ് ഭുങ്ക്ത്തേ തർഹി സ ന മ്രിയതേ|
51 I am the living bread come down out of Heaven. If a man eats this bread, he shall live for ever. Moreover the bread which I will give is my flesh given for the life of the world." (aiōn g165)
യജ്ജീവനഭക്ഷ്യം സ്വർഗാദാഗച്ഛത് സോഹമേവ ഇദം ഭക്ഷ്യം യോ ജനോ ഭുങ്ക്ത്തേ സ നിത്യജീവീ ഭവിഷ്യതി| പുനശ്ച ജഗതോ ജീവനാർഥമഹം യത് സ്വകീയപിശിതം ദാസ്യാമി തദേവ മയാ വിതരിതം ഭക്ഷ്യമ്| (aiōn g165)
52 This led to an angry debate among the Jews. "How can this man," they argued, "give us his flesh to eat?"
തസ്മാദ് യിഹൂദീയാഃ പരസ്പരം വിവദമാനാ വക്ത്തുമാരേഭിരേ ഏഷ ഭോജനാർഥം സ്വീയം പലലം കഥമ് അസ്മഭ്യം ദാസ്യതി?
53 "In most solemn truth I tell you," said Jesus, "that unless you eat the flesh of the Son of Man and drink His blood, you have no Life in you.
തദാ യീശുസ്താൻ ആവോചദ് യുഷ്മാനഹം യഥാർഥതരം വദാമി മനുഷ്യപുത്രസ്യാമിഷേ യുഷ്മാഭി ർന ഭുക്ത്തേ തസ്യ രുധിരേ ച ന പീതേ ജീവനേന സാർദ്ധം യുഷ്മാകം സമ്ബന്ധോ നാസ്തി|
54 He who eats my flesh and drinks my blood has the Life of the Ages, and I will raise him up on the last day. (aiōnios g166)
യോ മമാമിഷം സ്വാദതി മമ സുധിരഞ്ച പിവതി സോനന്തായുഃ പ്രാപ്നോതി തതഃ ശേഷേഽഹ്നി തമഹമ് ഉത്ഥാപയിഷ്യാമി| (aiōnios g166)
55 For my flesh is true food, and my blood is true drink.
യതോ മദീയമാമിഷം പരമം ഭക്ഷ്യം തഥാ മദീയം ശോണിതം പരമം പേയം|
56 He who eats my flesh and drinks my blood remains in union with me, and I remain in union with him.
യോ ജനോ മദീയം പലലം സ്വാദതി മദീയം രുധിരഞ്ച പിവതി സ മയി വസതി തസ്മിന്നഹഞ്ച വസാമി|
57 As the ever-living Father has sent me, and I live because of the Father, so also he who eats me will live because of me.
മത്പ്രേരയിത്രാ ജീവതാ താതേന യഥാഹം ജീവാമി തദ്വദ് യഃ കശ്ചിൻ മാമത്തി സോപി മയാ ജീവിഷ്യതി|
58 This is the bread which came down out of Heaven; it is unlike that which your forefathers ate--for they ate and yet died. He who eats this bread shall live for ever." (aiōn g165)
യദ്ഭക്ഷ്യം സ്വർഗാദാഗച്ഛത് തദിദം യന്മാന്നാം സ്വാദിത്വാ യുഷ്മാകം പിതരോഽമ്രിയന്ത താദൃശമ് ഇദം ഭക്ഷ്യം ന ഭവതി ഇദം ഭക്ഷ്യം യോ ഭക്ഷതി സ നിത്യം ജീവിഷ്യതി| (aiōn g165)
59 Jesus said all this in the synagogue while teaching at Capernaum.
യദാ കഫർനാഹൂമ് പുര്യ്യാം ഭജനഗേഹേ ഉപാദിശത് തദാ കഥാ ഏതാ അകഥയത്|
60 Many therefore of His disciples, when they heard it, said, "This is hard to accept. Who can listen to such teaching?"
തദേത്ഥം ശ്രുത്വാ തസ്യ ശിഷ്യാണാമ് അനേകേ പരസ്പരമ് അകഥയൻ ഇദം ഗാഢം വാക്യം വാക്യമീദൃശം കഃ ശ്രോതും ശക്രുയാത്?
61 But, knowing in Himself that His disciples were dissatisfied about it, Jesus asked them,
കിന്തു യീശുഃ ശിഷ്യാണാമ് ഇത്ഥം വിവാദം സ്വചിത്തേ വിജ്ഞായ കഥിതവാൻ ഇദം വാക്യം കിം യുഷ്മാകം വിഘ്നം ജനയതി?
62 "Does this seem incredible to you? What then if you were to see the Son of Man ascending again where He was before?
യദി മനുജസുതം പൂർവ്വവാസസ്ഥാനമ് ഊർദ്വ്വം ഗച്ഛന്തം പശ്യഥ തർഹി കിം ഭവിഷ്യതി?
63 It is the spirit which gives Life. The flesh confers no benefit whatever. The words I have spoken to you are spirit and are Life.
ആത്മൈവ ജീവനദായകഃ വപു ർനിഷ്ഫലം യുഷ്മഭ്യമഹം യാനി വചാംസി കഥയാമി താന്യാത്മാ ജീവനഞ്ച|
64 But there are some of you who do not believe." For Jesus knew from the beginning who those were that did not believe, and who it was that would betray Him.
കിന്തു യുഷ്മാകം മധ്യേ കേചന അവിശ്വാസിനഃ സന്തി കേ കേ ന വിശ്വസന്തി കോ വാ തം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി താൻ യീശുരാപ്രഥമാദ് വേത്തി|
65 So He added, "That is why I told you that no one can come to me unless it be granted him by the Father."
അപരമപി കഥിതവാൻ അസ്മാത് കാരണാദ് അകഥയം പിതുഃ സകാശാത് ശക്ത്തിമപ്രാപ്യ കോപി മമാന്തികമ് ആഗന്തും ന ശക്നോതി|
66 Thereupon many of His disciples left Him and went away, and no longer associated with Him.
തത്കാലേഽനേകേ ശിഷ്യാ വ്യാഘുട്യ തേന സാർദ്ധം പുന ർനാഗച്ഛൻ|
67 Jesus therefore appealed to the Twelve. "Will you go also?" He asked.
തദാ യീശു ർദ്വാദശശിഷ്യാൻ ഉക്ത്തവാൻ യൂയമപി കിം യാസ്യഥ?
68 "Master," replied Simon Peter, "to whom shall we go? Your teachings tell us of the Life of the Ages. (aiōnios g166)
തതഃ ശിമോൻ പിതരഃ പ്രത്യവോചത് ഹേ പ്രഭോ കസ്യാഭ്യർണം ഗമിഷ്യാമഃ? (aiōnios g166)
69 And we have come to believe and know that you are indeed the Holy One of God."
അനന്തജീവനദായിന്യോ യാഃ കഥാസ്താസ്തവൈവ| ഭവാൻ അമരേശ്വരസ്യാഭിഷിക്ത്തപുത്ര ഇതി വിശ്വസ്യ നിശ്ചിതം ജാനീമഃ|
70 "Did not I choose you--the Twelve?" said Jesus, "and even of you one is a devil."
തദാ യീശുരവദത് കിമഹം യുഷ്മാകം ദ്വാദശജനാൻ മനോനീതാൻ ന കൃതവാൻ? കിന്തു യുഷ്മാകം മധ്യേപി കശ്ചിദേകോ വിഘ്നകാരീ വിദ്യതേ|
71 He alluded to Judas, the son of Simon the Iscariot. For he it was who, though one of the Twelve, was afterwards to betray Him.
ഇമാം കഥം സ ശിമോനഃ പുത്രമ് ഈഷ്കരീയോതീയം യിഹൂദാമ് ഉദ്ദിശ്യ കഥിതവാൻ യതോ ദ്വാദശാനാം മധ്യേ ഗണിതഃ സ തം പരകരേഷു സമർപയിഷ്യതി|
