John 19
1 Then Pilate took Jesus and scourged Him.
പീലാതോ യീശുമ് ആനീയ കശയാ പ്രാഹാരയത്|
2 And the soldiers, twisting twigs of thorn into a wreath, put it on His head, and threw round Him a crimson cloak.
പശ്ചാത് സേനാഗണഃ കണ്ടകനിർമ്മിതം മുകുടം തസ്യ മസ്തകേ സമർപ്യ വാർത്താകീവർണം രാജപരിച്ഛദം പരിധാപ്യ,
3 Then they began to march up to Him, saying in a mocking voice, "Hail King of the Jews!" And they struck Him with the palms of their hands.
ഹേ യിഹൂദീയാനാം രാജൻ നമസ്കാര ഇത്യുക്ത്വാ തം ചപേടേനാഹന്തുമ് ആരഭത|
4 Once more Pilate came out and said to the Jews, "See, I am bringing him out to you to let you clearly understand that I find no crime in him."
തദാ പീലാതഃ പുനരപി ബഹിർഗത്വാ ലോകാൻ അവദത്, അസ്യ കമപ്യപരാധം ന ലഭേഽഹം, പശ്യത തദ് യുഷ്മാൻ ജ്ഞാപയിതും യുഷ്മാകം സന്നിധൗ ബഹിരേനമ് ആനയാമി|
5 So Jesus came out, wearing the wreath of thorns and the crimson cloak. And Pilate said to them, "See, there is the man."
തതഃ പരം യീശുഃ കണ്ടകമുകുടവാൻ വാർത്താകീവർണവസനവാംശ്ച ബഹിരാഗച്ഛത്| തതഃ പീലാത ഉക്തവാൻ ഏനം മനുഷ്യം പശ്യത|
6 As soon then as the High Priests and the officers saw Him, they shouted "To the cross! To the cross!" "Take him yourselves and crucify him," said Pilate; "for I, at any rate, find no crime in him."
തദാ പ്രധാനയാജകാഃ പദാതയശ്ച തം ദൃഷ്ട്വാ, ഏനം ക്രുശേ വിധ, ഏനം ക്രുശേ വിധ, ഇത്യുക്ത്വാ രവിതും ആരഭന്ത| തതഃ പീലാതഃ കഥിതവാൻ യൂയം സ്വയമ് ഏനം നീത്വാ ക്രുശേ വിധത, അഹമ് ഏതസ്യ കമപ്യപരാധം ന പ്രാപ്തവാൻ|
7 "We," replied the Jews, "have a Law, and in accordance with that Law he ought to die, for having claimed to be the Son of God."
യിഹൂദീയാഃ പ്രത്യവദൻ അസ്മാകം യാ വ്യവസ്ഥാസ്തേ തദനുസാരേണാസ്യ പ്രാണഹനനമ് ഉചിതം യതോയം സ്വമ് ഈശ്വരസ്യ പുത്രമവദത്|
8 More alarmed than ever, Pilate no sooner heard these words than he re-entered the Praetorium and began to question Jesus.
പീലാത ഇമാം കഥാം ശ്രുത്വാ മഹാത്രാസയുക്തഃ
9 "What is your origin?" he asked. But Jesus gave him no answer.
സൻ പുനരപി രാജഗൃഹ ആഗത്യ യീശും പൃഷ്ടവാൻ ത്വം കുത്രത്യോ ലോകഃ? കിന്തു യീശസ്തസ്യ കിമപി പ്രത്യുത്തരം നാവദത്|
10 "Do you refuse to speak even to me?" asked Pilate; "do you not know that I have it in my power either to release you or to crucify you?"
തതഃ പീലാത് കഥിതവാന ത്വം കിം മയാ സാർദ്ധം ന സംലപിഷ്യസി? ത്വാം ക്രുശേ വേധിതും വാ മോചയിതും ശക്തി ർമമാസ്തേ ഇതി കിം ത്വം ന ജാനാസി? തദാ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് ഈശ്വരേണാദം മമോപരി തവ കിമപ്യധിപതിത്വം ന വിദ്യതേ, തഥാപി യോ ജനോ മാം തവ ഹസ്തേ സമാർപയത് തസ്യ മഹാപാതകം ജാതമ്|
11 "You would have had no power whatever over me," replied Jesus, "had it not been granted you from above. On that account he who has delivered me up to you is more guilty than you are."
തദാ യീശുഃ പ്രത്യവദദ് ഈശ്വരേണാദത്തം മമോപരി തവ കിമപ്യധിപതിത്വം ന വിദ്യതേ, തഥാപി യോ ജനോ മാം തവ ഹസ്തേ സമാർപയത് തസ്യ മഹാപാതകം ജാതമ്|
12 Upon receiving this answer, Pilate was for releasing Him. But the Jews kept shouting, "If you release this man, you are no friend of Caesar's. Every one who sets himself up as king declares himself a rebel against Caesar."
തദാരഭ്യ പീലാതസ്തം മോചയിതും ചേഷ്ടിതവാൻ കിന്തു യിഹൂദീയാ രുവന്തോ വ്യാഹരൻ യദീമം മാനവം ത്യജസി തർഹി ത്വം കൈസരസ്യ മിത്രം ന ഭവസി, യോ ജനഃ സ്വം രാജാനം വക്തി സഏവ കൈമരസ്യ വിരുദ്ധാം കഥാം കഥയതി|
13 On hearing this, Pilate brought Jesus out, and sat down on the judge's seat in a place called the Pavement--or in Hebrew, Gabbatha.
ഏതാം കഥാം ശ്രുത്വാ പീലാതോ യീശും ബഹിരാനീയ നിസ്താരോത്സവസ്യ ആസാദനദിനസ്യ ദ്വിതീയപ്രഹരാത് പൂർവ്വം പ്രസ്തരബന്ധനനാമ്നി സ്ഥാനേ ഽർഥാത് ഇബ്രീയഭാഷയാ യദ് ഗബ്ബിഥാ കഥ്യതേ തസ്മിൻ സ്ഥാനേ വിചാരാസന ഉപാവിശത്|
14 It was the day of Preparation for the Passover, about six o'clock in the morning. Then he said to the Jews, "There is your king!"
അനന്തരം പീലാതോ യിഹൂദീയാൻ അവദത്, യുഷ്മാകം രാജാനം പശ്യത|
15 This caused a storm of outcries, "Away with him! Away with him! Crucify him!" "Am I to crucify your king?" Pilate asked. "We have no king, except Caesar," answered the High Priests.
കിന്തു ഏനം ദൂരീകുരു, ഏനം ദൂരീകുരു, ഏനം ക്രുശേ വിധ, ഇതി കഥാം കഥയിത്വാ തേ രവിതുമ് ആരഭന്ത; തദാ പീലാതഃ കഥിതവാൻ യുഷ്മാകം രാജാനം കിം ക്രുശേ വേധിഷ്യാമി? പ്രധാനയാജകാ ഉത്തരമ് അവദൻ കൈസരം വിനാ കോപി രാജാസ്മാകം നാസ്തി|
16 Then Pilate gave Him up to them to be crucified. Accordingly they took Jesus;
തതഃ പീലാതോ യീശും ക്രുശേ വേധിതും തേഷാം ഹസ്തേഷു സമാർപയത്, തതസ്തേ തം ധൃത്വാ നീതവന്തഃ|
17 and He went out carrying His own cross, to the place called Skull-place--or, in Hebrew, Golgotha--
തതഃ പരം യീശുഃ ക്രുശം വഹൻ ശിരഃകപാലമ് അർഥാദ് യദ് ഇബ്രീയഭാഷയാ ഗുൽഗൽതാം വദന്തി തസ്മിൻ സ്ഥാന ഉപസ്ഥിതഃ|
18 where they nailed Him to a cross, and two others at the same time, one on each side and Jesus in the middle.
തതസ്തേ മധ്യസ്ഥാനേ തം തസ്യോഭയപാർശ്വേ ദ്വാവപരൗ ക്രുശേഽവിധൻ|
19 And Pilate wrote a notice and had it fastened to the top of the cross. It ran thus: JESUS THE NAZARENE, THE KING OF THE JEWS.
അപരമ് ഏഷ യിഹൂദീയാനാം രാജാ നാസരതീയയീശുഃ, ഇതി വിജ്ഞാപനം ലിഖിത്വാ പീലാതസ്തസ്യ ക്രുശോപരി സമയോജയത്|
20 Many of the Jews read this notice, for the place where Jesus was crucified was near the city, and the notice was in three languages--Hebrew, Latin, and Greek.
സാ ലിപിഃ ഇബ്രീയയൂനാനീയരോമീയഭാഷാഭി ർലിഖിതാ; യീശോഃ ക്രുശവേധനസ്ഥാനം നഗരസ്യ സമീപം, തസ്മാദ് ബഹവോ യിഹൂദീയാസ്താം പഠിതുമ് ആരഭന്ത|
21 This led the Jewish High Priests to remonstrate with Pilate. "You should not write 'The King of the Jews,'" they said, "but that he claimed to be King of the Jews."
യിഹൂദീയാനാം പ്രധാനയാജകാഃ പീലാതമിതി ന്യവേദയൻ യിഹൂദീയാനാം രാജേതി വാക്യം ന കിന്തു ഏഷ സ്വം യിഹൂദീയാനാം രാജാനമ് അവദദ് ഇത്ഥം ലിഖതു|
22 "What I have written I have written," was Pilate's answer.
തതഃ പീലാത ഉത്തരം ദത്തവാൻ യല്ലേഖനീയം തല്ലിഖിതവാൻ|
23 So the soldiers, as soon as they had crucified Jesus, took His garments, including His tunic, and divided them into four parts--one part for each soldier. The tunic was without seam, woven from the top in one piece.
ഇത്ഥം സേനാഗണോ യീശും ക്രുശേ വിധിത്വാ തസ്യ പരിധേയവസ്ത്രം ചതുരോ ഭാഗാൻ കൃത്വാ ഏകൈകസേനാ ഏകൈകഭാഗമ് അഗൃഹ്ലത് തസ്യോത്തരീയവസ്ത്രഞ്ചാഗൃഹ്ലത്| കിന്തൂത്തരീയവസ്ത്രം സൂചിസേവനം വിനാ സർവ്വമ് ഊതം|
24 So they said to one another, "Do not let us tear it. Let us draw lots for it." This happened that the Scripture might be fulfilled which says, "They shared my garments among them, and drew lots for my clothing." That was just what the soldiers did.
തസ്മാത്തേ വ്യാഹരൻ ഏതത് കഃ പ്രാപ്സ്യതി? തന്ന ഖണ്ഡയിത്വാ തത്ര ഗുടികാപാതം കരവാമ| വിഭജന്തേഽധരീയം മേ വസനം തേ പരസ്പരം| മമോത്തരീയവസ്ത്രാർഥം ഗുടികാം പാതയന്തി ച| ഇതി യദ്വാക്യം ധർമ്മപുസ്തകേ ലിഖിതമാസ്തേ തത് സേനാഗണേനേത്ഥം വ്യവഹരണാത് സിദ്ധമഭവത്|
25 Now standing close to the cross of Jesus were His mother and His mother's sister, Mary the wife of Clopas, and Mary of Magdala.
തദാനീം യീശോ ർമാതാ മാതു ർഭഗിനീ ച യാ ക്ലിയപാ ഭാര്യ്യാ മരിയമ് മഗ്ദലീനീ മരിയമ് ച ഏതാസ്തസ്യ ക്രുശസ്യ സന്നിധൗ സമതിഷ്ഠൻ|
26 So Jesus, seeing His mother, and seeing the disciple whom He loved standing near, said to His mother, "Behold, your son!"
തതോ യീശുഃ സ്വമാതരം പ്രിയതമശിഷ്യഞ്ച സമീപേ ദണ്ഡായമാനൗ വിലോക്യ മാതരമ് അവദത്, ഹേ യോഷിദ് ഏനം തവ പുത്രം പശ്യ,
27 Then He said to the disciple, "Behold, your mother!" And from that time the disciple received her into his own home.
ശിഷ്യന്ത്വവദത്, ഏനാം തവ മാതരം പശ്യ| തതഃ സ ശിഷ്യസ്തദ്ഘടികായാം താം നിജഗൃഹം നീതവാൻ|
28 After this, Jesus, knowing that everything was now brought to an end, said--that the Scripture might be fulfilled, "I am thirsty."
അനന്തരം സർവ്വം കർമ്മാധുനാ സമ്പന്നമഭൂത് യീശുരിതി ജ്ഞാത്വാ ധർമ്മപുസ്തകസ്യ വചനം യഥാ സിദ്ധം ഭവതി തദർഥമ് അകഥയത് മമ പിപാസാ ജാതാ|
29 There was a jar of wine standing there. With this wine they filled a sponge, put it on the end of a stalk of hyssop, and lifted it to His mouth.
തതസ്തസ്മിൻ സ്ഥാനേ അമ്ലരസേന പൂർണപാത്രസ്ഥിത്യാ തേ സ്പഞ്ജമേകം തദമ്ലരസേനാർദ്രീകൃത്യ ഏസോബ്നലേ തദ് യോജയിത്വാ തസ്യ മുഖസ്യ സന്നിധാവസ്ഥാപയൻ|
30 As soon as Jesus had taken the wine, He said, "It is finished." And then, bowing His head, He yielded up His spirit.
തദാ യീശുരമ്ലരസം ഗൃഹീത്വാ സർവ്വം സിദ്ധമ് ഇതി കഥാം കഥയിത്വാ മസ്തകം നമയൻ പ്രാണാൻ പര്യ്യത്യജത്|
31 Meanwhile the Jews, because it was the day of Preparation for the Passover, and in order that the bodies might not remain on the crosses during the Sabbath (for that Sabbath was one of special solemnity), requested Pilate to have the legs of the dying men broken, and the bodies removed.
തദ്വിനമ് ആസാദനദിനം തസ്മാത് പരേഽഹനി വിശ്രാമവാരേ ദേഹാ യഥാ ക്രുശോപരി ന തിഷ്ഠന്തി, യതഃ സ വിശ്രാമവാരോ മഹാദിനമാസീത്, തസ്മാദ് യിഹൂദീയാഃ പീലാതനികടം ഗത്വാ തേഷാം പാദഭഞ്ജനസ്യ സ്ഥാനാന്തരനയനസ്യ ചാനുമതിം പ്രാർഥയന്ത|
32 Accordingly the soldiers came and broke the legs of the first man and also of the other who had been crucified with Jesus.
അതഃ സേനാ ആഗത്യ യീശുനാ സഹ ക്രുശേ ഹതയോഃ പ്രഥമദ്വിതീയചോരയോഃ പാദാൻ അഭഞ്ജൻ;
33 Then they came to Jesus Himself: but when they saw that He was already dead, they refrained from breaking His legs.
കിന്തു യീശോഃ സന്നിധിം ഗത്വാ സ മൃത ഇതി ദൃഷ്ട്വാ തസ്യ പാദൗ നാഭഞ്ജൻ|
34 One of the soldiers, however, made a thrust at His side with a lance, and immediately blood and water flowed out.
പശ്ചാദ് ഏകോ യോദ്ധാ ശൂലാഘാതേന തസ്യ കുക്ഷിമ് അവിധത് തത്ക്ഷണാത് തസ്മാദ് രക്തം ജലഞ്ച നിരഗച്ഛത്|
35 This statement is the testimony of an eye-witness, and it is true. He knows that he is telling the truth--in order that you also may believe.
യോ ജനോഽസ്യ സാക്ഷ്യം ദദാതി സ സ്വയം ദൃഷ്ടവാൻ തസ്യേദം സാക്ഷ്യം സത്യം തസ്യ കഥാ യുഷ്മാകം വിശ്വാസം ജനയിതും യോഗ്യാ തത് സ ജാനാതി|
36 For all this took place that the Scripture might be fulfilled which declares, "Not one of His bones shall be broken."
തസ്യൈകമ് അസ്ധ്യപി ന ഭംക്ഷ്യതേ,
37 And again another Scripture says, "They shall look on Him whom they have pierced."
തദ്വദ് അന്യശാസ്ത്രേപി ലിഖ്യതേ, യഥാ, "ദൃഷ്ടിപാതം കരിഷ്യന്തി തേഽവിധൻ യന്തു തമ്പ്രതി| "
38 After this, Joseph of Arimathaea, who was a disciple of Jesus, but for fear of the Jews a secret disciple, asked Pilate's permission to carry away the body of Jesus; and Pilate gave him leave. So he came and removed the body.
അരിമഥീയനഗരസ്യ യൂഷഫ്നാമാ ശിഷ്യ ഏക ആസീത് കിന്തു യിഹൂദീയേഭ്യോ ഭയാത് പ്രകാശിതോ ന ഭവതി; സ യീശോ ർദേഹം നേതും പീലാതസ്യാനുമതിം പ്രാർഥയത, തതഃ പീലാതേനാനുമതേ സതി സ ഗത്വാ യീശോ ർദേഹമ് അനയത്|
39 Nicodemus too--he who at first had visited Jesus by night--came bringing a mixture of myrrh and aloes, in weight about seventy or eighty pounds.
അപരം യോ നികദീമോ രാത്രൗ യീശോഃ സമീപമ് അഗച്ഛത് സോപി ഗന്ധരസേന മിശ്രിതം പ്രായേണ പഞ്ചാശത്സേടകമഗുരും ഗൃഹീത്വാഗച്ഛത്|
40 Taking down the body they wrapped it in linen cloths along with the spices, in accordance with the Jewish mode of preparing for burial.
തതസ്തേ യിഹൂദീയാനാം ശ്മശാനേ സ്ഥാപനരീത്യനുസാരേണ തത്സുഗന്ധിദ്രവ്യേണ സഹിതം തസ്യ ദേഹം വസ്ത്രേണാവേഷ്ടയൻ|
41 There was a garden at the place where Jesus had been crucified, and in the garden a new tomb, in which no one had yet been buried.
അപരഞ്ച യത്ര സ്ഥാനേ തം ക്രുശേഽവിധൻ തസ്യ നികടസ്ഥോദ്യാനേ യത്ര കിമപി മൃതദേഹം കദാപി നാസ്ഥാപ്യത താദൃശമ് ഏകം നൂതനം ശ്മശാനമ് ആസീത്|
42 Therefore, because it was the day of Preparation for the Jewish Passover, and the tomb was close at hand, they put Jesus there.
യിഹൂദീയാനാമ് ആസാദനദിനാഗമനാത് തേ തസ്മിൻ സമീപസ്ഥശ്മശാനേ യീശുമ് അശായയൻ|
