John 11
1 Now a certain man, named Lazarus, of Bethany, was lying ill-- Bethany being the village of Mary and her sister Martha.
អនន្តរំ មរិយម៑ តស្យា ភគិនី មត៌្ហា ច យស្មិន៑ វៃថនីយាគ្រាមេ វសតស្តស្មិន៑ គ្រាមេ ឥលិយាសរ៑ នាមា បីឌិត ឯក អាសីត៑។
2 (It was the Mary who poured the perfume over the Lord and wiped His feet with her hair, whose brother Lazarus was ill.)
យា មរិយម៑ ប្រភុំ សុគន្ធិតេលៃន មទ៌្ទយិត្វា ស្វកេឝៃស្តស្យ ចរណៅ សមមាជ៌ត៑ តស្យា ភ្រាតា ស ឥលិយាសរ៑ រោគី។
3 So the sisters sent to Him to say, "Master, he whom you hold dear is ill."
អបរញ្ច ហេ ប្រភោ ភវាន៑ យស្មិន៑ ប្រីយតេ ស ឯវ បីឌិតោស្តីតិ កថាំ កថយិត្វា តស្យ ភគិន្យៅ ប្រេឞិតវត្យៅ។
4 Jesus received the message and said, "This illness is not to end in death, but is to promote the glory of God, in order that the Son of God may be glorified by it."
តទា យីឝុរិមាំ វាត៌្តាំ ឝ្រុត្វាកថយត បីឌេយំ មរណាត៌្ហំ ន កិន្ត្វីឝ្វរស្យ មហិមាត៌្ហម៑ ឦឝ្វរបុត្រស្យ មហិមប្រកាឝាត៌្ហញ្ច ជាតា។
5 Now Jesus loved Martha, and her sister, and Lazarus.
យីឝុ រ្យទ្យបិមត៌្ហាយាំ តទ្ភគិន្យាម៑ ឥលិយាសរិ ចាប្រីយត,
6 When, however, He heard that Lazarus was ill, He still remained two days in that same place.
តថាបិ ឥលិយាសរះ បីឌាយាះ កថំ ឝ្រុត្វា យត្រ អាសីត៑ តត្រៃវ ទិនទ្វយមតិឞ្ឋត៑។
7 Then, after that, He said to the disciples, "Let us return to Judaea."
តតះ បរម៑ ស ឝិឞ្យានកថយទ៑ វយំ បុន រ្យិហូទីយប្រទេឝំ យាមះ។
8 "Rabbi," exclaimed the disciples, "the Jews have just been trying to stone you, and do you think of going back there again?"
តតស្តេ ប្រត្យវទន៑, ហេ គុរោ ស្វល្បទិនានិ គតានិ យិហូទីយាស្ត្វាំ បាឞាណៃ រ្ហន្តុម៑ ឧទ្យតាស្តថាបិ កិំ បុនស្តត្រ យាស្យសិ?
9 "Are there not twelve hours in the day?" replied Jesus. "If any one walks in the daytime, he does not stumble--because he sees the light of this world.
យីឝុះ ប្រត្យវទត៑, ឯកស្មិន៑ ទិនេ កិំ ទ្វាទឝឃដិកា ន ភវន្តិ? កោបិ ទិវា គច្ឆន៑ ន ស្ខលតិ យតះ ស ឯតជ្ជគតោ ទីប្តិំ ប្រាប្នោតិ។
10 But if a man walks by night, he does stumble, because the light is not in him."
កិន្តុ រាត្រៅ គច្ឆន៑ ស្ខលតិ យតោ ហេតោស្តត្រ ទីប្តិ រ្នាស្តិ។
11 He said this, and afterwards He added, "Our friend Lazarus is sleeping, but I will go and wake him."
ឥមាំ កថាំ កថយិត្វា ស តានវទទ៑, អស្មាកំ ពន្ធុះ ឥលិយាសរ៑ និទ្រិតោភូទ៑ ឥទានីំ តំ និទ្រាតោ ជាគរយិតុំ គច្ឆាមិ។
12 "Master," said the disciples, "if he is asleep he will recover."
យីឝុ រ្ម្ឫតៅ កថាមិមាំ កថិតវាន៑ កិន្តុ វិឝ្រាមាត៌្ហំ និទ្រាយាំ កថិតវាន៑ ឥតិ ជ្ញាត្វា ឝិឞ្យា អកថយន៑,
13 Now Jesus had spoken of his death, but they thought He referred to the rest taken in ordinary sleep.
ហេ គុរោ ស យទិ និទ្រាតិ តហ៌ិ ភទ្រមេវ។
14 So then He told them plainly,
តទា យីឝុះ ស្បឞ្ដំ តាន៑ វ្យាហរត៑, ឥលិយាសរ៑ អម្រិយត;
15 "Lazarus is dead; and for your sakes I am glad I was not there, in order that you may believe. But let us go to him."
កិន្តុ យូយំ យថា ប្រតីថ តទត៌្ហមហំ តត្រ ន ស្ថិតវាន៑ ឥត្យស្មាទ៑ យុឞ្មន្និមិត្តម៑ អាហ្លាទិតោហំ, តថាបិ តស្យ សមីបេ យាម។
16 "Let us go also," Thomas, the Twin, said to his fellow disciples, "that we may die with him."
តទា ថោមា យំ ទិទុមំ វទន្តិ ស សង្គិនះ ឝិឞ្យាន៑ អវទទ៑ វយមបិ គត្វា តេន សាទ៌្ធំ ម្រិយាមហៃ។
17 On His arrival Jesus found that Lazarus had already been three days in the tomb.
យីឝុស្តត្រោបស្ថាយ ឥលិយាសរះ ឝ្មឝានេ ស្ថាបនាត៑ ចត្វារិ ទិនានិ គតានីតិ វាត៌្តាំ ឝ្រុតវាន៑។
18 Bethany was near Jerusalem, the distance being a little less than two miles;
វៃថនីយា យិរូឝាលមះ សមីបស្ថា ក្រោឝៃកមាត្រាន្តរិតា;
19 and a considerable number of the Jews were with Martha and Mary, having come to express sympathy with them on the death of their brother.
តស្មាទ៑ ពហវោ យិហូទីយា មត៌្ហាំ មរិយមញ្ច ភ្យាត្ឫឝោកាបន្នាំ សាន្ត្វយិតុំ តយោះ សមីបម៑ អាគច្ឆន៑។
20 Martha, however, as soon as she heard the tidings, "Jesus is coming," went to meet Him; but Mary remained sitting in the house.
មត៌្ហា យីឝោរាគមនវាត៌ាំ ឝ្រុត្វៃវ តំ សាក្ឞាទ៑ អករោត៑ កិន្តុ មរិយម៑ គេហ ឧបវិឝ្យ ស្ថិតា។
21 So Martha came and spoke to Jesus. "Master, if you had been here," she said, "my brother would not have died.
តទា មត៌្ហា យីឝុមវាទត៑, ហេ ប្រភោ យទិ ភវាន៑ អត្រាស្ថាស្យត៑ តហ៌ិ មម ភ្រាតា នាមរិឞ្យត៑។
22 And even now I know that whatever you ask God for, God will give you."
កិន្ត្វិទានីមបិ យទ៑ ឦឝ្វរេ ប្រាត៌្ហយិឞ្យតេ ឦឝ្វរស្តទ៑ ទាស្យតីតិ ជានេៜហំ។
23 "Your brother shall rise again," replied Jesus.
យីឝុរវាទីត៑ តវ ភ្រាតា សមុត្ថាស្យតិ។
24 "I know," said Martha, "that he will rise again at the resurrection, on the last day."
មត៌្ហា វ្យាហរត៑ ឝេឞទិវសេ ស ឧត្ថានសមយេ ប្រោត្ថាស្យតីតិ ជានេៜហំ។
25 "I am the Resurrection and the Life," said Jesus; "he who believes in me, even if he has died, he shall live;
តទា យីឝុះ កថិតវាន៑ អហមេវ ឧត្ថាបយិតា ជីវយិតា ច យះ កឝ្ចន មយិ វិឝ្វសិតិ ស ម្ឫត្វាបិ ជីវិឞ្យតិ;
26 and every one who is living and is a believer in me shall never, never die. Do you believe this?" (aiōn g165)
យះ កឝ្ចន ច ជីវន៑ មយិ វិឝ្វសិតិ ស កទាបិ ន មរិឞ្យតិ, អស្យាំ កថាយាំ កិំ វិឝ្វសិឞិ? (aiōn g165)
27 "Yes, Master," she replied; "I thoroughly believe that you are the Christ, the Son of God, who was to come into the world."
សាវទត៑ ប្រភោ យស្យាវតរណាបេក្ឞាស្តិ ភវាន៑ សឯវាភិឞិក្ត្ត ឦឝ្វរបុត្រ ឥតិ វិឝ្វសិមិ។
28 After saying this, she went and called her sister Mary privately, telling her, "The Rabbi is here and is asking for you."
ឥតិ កថាំ កថយិត្វា សា គត្វា ស្វាំ ភគិនីំ មរិយមំ គុប្តមាហូយ វ្យាហរត៑ គុរុរុបតិឞ្ឋតិ ត្វាមាហូយតិ ច។
29 So she, on hearing that, rose up quickly to go to Him.
កថាមិមាំ ឝ្រុត្វា សា តូណ៌ម៑ ឧត្ថាយ តស្យ សមីបម៑ អគច្ឆត៑។
30 Now Jesus was not yet come into the village, but was still at the place where Martha had met Him.
យីឝុ រ្គ្រាមមធ្យំ ន ប្រវិឝ្យ យត្រ មត៌្ហា តំ សាក្ឞាទ៑ អករោត៑ តត្រ ស្ថិតវាន៑។
31 So the Jews who were with Mary in the house sympathizing with her, when they saw that she had risen hastily and had gone out, followed her, supposing that she was going to the tomb to weep aloud there.
យេ យិហូទីយា មរិយមា សាកំ គ្ឫហេ តិឞ្ឋន្តស្តាម៑ អសាន្ត្វយន តេ តាំ ក្ឞិប្រម៑ ឧត្ថាយ គច្ឆន្តិំ វិលោក្យ វ្យាហរន៑, ស ឝ្មឝានេ រោទិតុំ យាតិ, ឥត្យុក្ត្វា តេ តស្យាះ បឝ្ចាទ៑ អគច្ឆន៑។
32 Mary then, when she came to Jesus and saw Him, fell at His feet and exclaimed, "Master, if you had been here, my brother would not have died."
យត្រ យីឝុរតិឞ្ឋត៑ តត្រ មរិយម៑ ឧបស្ថាយ តំ ទ្ឫឞ្ដ្វា តស្យ ចរណយោះ បតិត្វា វ្យាហរត៑ ហេ ប្រភោ យទិ ភវាន៑ អត្រាស្ថាស្យត៑ តហ៌ិ មម ភ្រាតា នាមរិឞ្យត៑។
33 Seeing her weeping aloud, and the Jews in like manner weeping who had come with her, Jesus, curbing the strong emotion of His spirit,
យីឝុស្តាំ តស្យាះ សង្គិនោ យិហូទីយាំឝ្ច រុទតោ វិលោក្យ ឝោកាត៌្តះ សន៑ ទីគ៌្ហំ និឝ្វស្យ កថិតវាន៑ តំ កុត្រាស្ថាបយត?
34 though deeply troubled, asked them, "Where have you laid him?" "Master, come and see," was their reply.
តេ វ្យាហរន៑, ហេ ប្រភោ ភវាន៑ អាគត្យ បឝ្យតុ។
35 Jesus wept.
យីឝុនា ក្រន្ទិតំ។
36 "See how dear he held him," said the Jews.
អតឯវ យិហូទីយា អវទន៑, បឝ្យតាយំ តស្មិន៑ កិទ្ឫគ៑ អប្រិយត។
37 But others of them asked, "Was this man who opened the blind man's eyes unable to prevent this man from dying?"
តេឞាំ កេចិទ៑ អវទន៑ យោន្ធាយ ចក្ឞុឞី ទត្តវាន៑ ស កិម៑ អស្យ ម្ឫត្យុំ និវារយិតុំ នាឝក្នោត៑?
38 Jesus, however, again restraining His strong feeling, came to the tomb. It was a cave, and a stone had been laid against the mouth of it.
តតោ យីឝុះ បុនរន្តទ៌ីគ៌្ហំ និឝ្វស្យ ឝ្មឝានាន្តិកម៑ អគច្ឆត៑។ តត៑ ឝ្មឝានម៑ ឯកំ គហ្វរំ តន្មុខេ បាឞាណ ឯក អាសីត៑។
39 "Take away the stone," said Jesus. Martha, the sister of the dead man, exclaimed, "Master, by this time there is a foul smell; for it is three days since he died."
តទា យីឝុរវទទ៑ ឯនំ បាឞាណម៑ អបសារយត, តតះ ប្រមីតស្យ ភគិនី មត៌្ហាវទត៑ ប្រភោ, អធុនា តត្រ ទុគ៌ន្ធោ ជាតះ, យតោទ្យ ចត្វារិ ទិនានិ ឝ្មឝានេ ស តិឞ្ឋតិ។
40 "Did I not promise you," replied Jesus, "that if you believe, you shall see the glory of God?"
តទា យីឝុរវាទីត៑, យទិ វិឝ្វសិឞិ តហ៌ីឝ្វរស្យ មហិមប្រកាឝំ ទ្រក្ឞ្យសិ កថាមិមាំ កិំ តុភ្យំ នាកថយំ?
41 So they removed the stone. Then Jesus lifted up His eyes and said, "Father, I thank Thee that Thou hast heard me.
តទា ម្ឫតស្យ ឝ្មឝានាត៑ បាឞាណោៜបសារិតេ យីឝុរូទ៌្វ្វំ បឝ្យន៑ អកថយត៑, ហេ បិត រ្មម នេវេសនម៑ អឝ្ឫណោះ ការណាទស្មាត៑ ត្វាំ ធន្យំ វទាមិ។
42 I know that Thou always hearest me; but for the sake of the crowd standing round I have said this--that they may believe that Thou didst send me."
ត្វំ សតតំ ឝ្ឫណោឞិ តទប្យហំ ជានាមិ, កិន្តុ ត្វំ មាំ យត៑ ប្រៃរយស្តទ៑ យថាស្មិន៑ ស្ថានេ ស្ថិតា លោកា វិឝ្វសន្តិ តទត៌្ហម៑ ឥទំ វាក្យំ វទាមិ។
43 After speaking thus, He called out in a loud voice, "Lazarus, come out."
ឥមាំ កថាំ កថយិត្វា ស ប្រោច្ចៃរាហ្វយត៑, ហេ ឥលិយាសរ៑ ពហិរាគច្ឆ។
44 The dead man came out, his hands and feet wrapped in cloths, and his face wrapped round with a towel. "Untie him," said Jesus, "and let him go free."
តតះ ស ប្រមីតះ ឝ្មឝានវស្ត្រៃ រ្ពទ្ធហស្តបាទោ គាត្រមាជ៌នវាសសា ពទ្ធមុខឝ្ច ពហិរាគច្ឆត៑។ យីឝុរុទិតវាន៑ ពន្ធនានិ មោចយិត្វា ត្យជតៃនំ។
45 Thereupon a considerable number of the Jews--namely those who had come to Mary and had witnessed His deeds--became believers in Him;
មរិយមះ សមីបម៑ អាគតា យេ យិហូទីយលោកាស្តទា យីឝោរេតត៑ កម៌្មាបឝ្យន៑ តេឞាំ ពហវោ វ្យឝ្វសន៑,
46 though some of them went off to the Pharisees and told them what He had done.
កិន្តុ កេចិទន្យេ ផិរូឝិនាំ សមីបំ គត្វា យីឝោរេតស្យ កម៌្មណោ វាត៌្តាម៑ អវទន៑។
47 Therefore the High Priests and the Pharisees held a meeting of the Sanhedrin. "What steps are we taking?" they asked one another; "for this man is performing a great number of miracles.
តតះ បរំ ប្រធានយាជកាះ ផិរូឝិនាឝ្ច សភាំ ក្ឫត្វា វ្យាហរន៑ វយំ កិំ កុម៌្មះ? ឯឞ មានវោ ពហូន្យាឝ្ចយ៌្យកម៌្មាណិ ករោតិ។
48 If we leave him alone in this way, everybody will believe in him, and the Romans will come and blot out both our city and our nation."
យទីទ្ឫឝំ កម៌្ម កត៌្តុំ ន វារយាមស្តហ៌ិ សវ៌្វេ លោកាស្តស្មិន៑ វិឝ្វសិឞ្យន្តិ រោមិលោកាឝ្ចាគត្យាស្មាកម៑ អនយា រាជធាន្យា សាទ៌្ធំ រាជ្យម៑ អាឆេត្ស្យន្តិ។
49 But one of them, named Caiaphas, being High Priest that year, said, "You know nothing about it.
តទា តេឞាំ កិយផានាមា យស្តស្មិន៑ វត្សរេ មហាយាជកបទេ ន្យយុជ្យត ស ប្រត្យវទទ៑ យូយំ កិមបិ ន ជានីថ;
50 You do not reflect that it is to your interest that one man should die for the people rather than the whole nation perish."
សមគ្រទេឝស្យ វិនាឝតោបិ សវ៌្វលោកាត៌្ហម៑ ឯកស្យ ជនស្យ មរណម៑ អស្មាកំ មង្គលហេតុកម៑ ឯតស្យ វិវេចនាមបិ ន កុរុថ។
51 It was not as a mere man that he thus spoke. But being High Priest that year he was inspired to declare that Jesus was to die for the nation,
ឯតាំ កថាំ ស និជពុទ្ធ្យា វ្យាហរទ៑ ឥតិ ន,
52 and not for the nation only, but in order to unite into one body all the far-scattered children of God.
កិន្តុ យីឝូស្តទ្ទេឝីយានាំ ការណាត៑ ប្រាណាន៑ ត្យក្ឞ្យតិ, ទិឝិ ទិឝិ វិកីណ៌ាន៑ ឦឝ្វរស្យ សន្តានាន៑ សំគ្ឫហ្យៃកជាតិំ ករិឞ្យតិ ច, តស្មិន៑ វត្សរេ កិយផា មហាយាជកត្វបទេ និយុក្តះ សន៑ ឥទំ ភវិឞ្យទ្វាក្យំ កថិតវាន៑។
53 So from that day forward they planned and schemed in order to put Him to death.
តទ្ទិនមារភ្យ តេ កថំ តំ ហន្តុំ ឝក្នុវន្តីតិ មន្ត្រណាំ កត៌្តុំ ប្រារេភិរេ។
54 Therefore Jesus no longer went about openly among the Jews, but He left that neighbourhood and went into the district near the Desert, to a town called Ephraim, and remained there with the disciples.
អតឯវ យិហូទីយានាំ មធ្យេ យីឝុះ សប្រកាឝំ គមនាគមនេ អក្ឫត្វា តស្មាទ៑ គត្វា ប្រាន្តរស្យ សមីបស្ថាយិប្រទេឝស្យេផ្រាយិម៑ នាម្និ នគរេ ឝិឞ្យៃះ សាកំ កាលំ យាបយិតុំ ប្រារេភេ។
55 The Jewish Passover was coming near, and many from that district went up to Jerusalem before the Passover, to purify themselves.
អនន្តរំ យិហូទីយានាំ និស្តារោត្សវេ និកដវត៌្តិនិ សតិ តទុត្សវាត៑ បូវ៌្វំ ស្វាន៑ ឝុចីន៑ កត៌្តុំ ពហវោ ជនា គ្រាមេភ្យោ យិរូឝាលម៑ នគរម៑ អាគច្ឆន៑,
56 They therefore looked out for Jesus, and asked one another as they stood in the Temple, "What do you think? --will he come to the Festival at all?"
យីឝោរន្វេឞណំ ក្ឫត្វា មន្ទិរេ ទណ្ឌាយមានាះ សន្តះ បរស្បរំ វ្យាហរន៑, យុឞ្មាកំ កីទ្ឫឝោ ពោធោ ជាយតេ? ស កិម៑ ឧត្សវេៜស្មិន៑ អត្រាគមិឞ្យតិ?
57 Now the High Priests and the Pharisees had issued orders that if any one knew where He was, he should give information, so that they might arrest Him.
ស ច កុត្រាស្តិ យទ្យេតត៑ កឝ្ចិទ៑ វេត្តិ តហ៌ិ ទឝ៌យតុ ប្រធានយាជកាះ ផិរូឝិនឝ្ច តំ ធត៌្តុំ បូវ៌្វម៑ ឥមាម៑ អាជ្ញាំ ប្រាចារយន៑។
