James 3
1 Do not be eager, my brethren, for many among you to become teachers; for you know that we teachers shall undergo severer judgement.
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, ശിക്ഷകൈരസ്മാഭി ർഗുരുതരദണ്ഡോ ലപ്സ്യത ഇതി ജ്ഞാത്വാ യൂയമ് അനേകേ ശിക്ഷകാ മാ ഭവത|
2 For we often stumble and fall, all of us. If there is any one who never stumbles in speech, that man has reached maturity of character and is able to curb his whole nature.
യതഃ സർവ്വേ വയം ബഹുവിഷയേഷു സ്ഖലാമഃ, യഃ കശ്ചിദ് വാക്യേ ന സ്ഖലതി സ സിദ്ധപുരുഷഃ കൃത്സ്നം വശീകർത്തും സമർഥശ്ചാസ്തി|
3 Remember that we put the horses' bit into their mouths to make them obey us, and so we turn their whole bodies round.
പശ്യത വയമ് അശ്വാൻ വശീകർത്തും തേഷാം വക്ത്രേഷു ഖലീനാൻ നിധായ തേഷാം കൃത്സ്നം ശരീരമ് അനുവർത്തയാമഃ|
4 So too with ships, great as they are, and often driven along by strong gales, yet they can be steered with a very small rudder in whichever direction the caprice of the man at the helm chooses.
പശ്യത യേ പോതാ അതീവ ബൃഹദാകാരാഃ പ്രചണ്ഡവാതൈശ്ച ചാലിതാസ്തേഽപി കർണധാരസ്യ മനോഽഭിമതാദ് അതിക്ഷുദ്രേണ കർണേന വാഞ്ഛിതം സ്ഥാനം പ്രത്യനുവർത്തന്തേ|
5 In the same way the tongue is an insignificant part of the body, but it is immensely boastful. Remember how a mere spark may set a vast forest in flames.
തദ്വദ് രസനാപി ക്ഷുദ്രതരാങ്ഗം സന്തീ ദർപവാക്യാനി ഭാഷതേ| പശ്യ കീദൃങ്മഹാരണ്യം ദഹ്യതേ ഽൽപേന വഹ്നിനാ|
6 And the tongue is a fire. That world of iniquity, the tongue, is placed within us spotting and soiling our whole nature, and setting the whole round of our lives on fire, being itself set on fire by Gehenna. (Geenna g1067)
രസനാപി ഭവേദ് വഹ്നിരധർമ്മരൂപപിഷ്ടപേ| അസ്മദങ്ഗേഷു രസനാ താദൃശം സന്തിഷ്ഠതി സാ കൃത്സ്നം ദേഹം കലങ്കയതി സൃഷ്ടിരഥസ്യ ചക്രം പ്രജ്വലയതി നരകാനലേന ജ്വലതി ച| (Geenna g1067)
7 For brute nature under all its forms--beasts and birds, reptiles and fishes--can be subjected and kept in subjection by human nature.
പശുപക്ഷ്യുരോഗജലചരാണാം സർവ്വേഷാം സ്വഭാവോ ദമയിതും ശക്യതേ മാനുഷികസ്വഭാവേന ദമയാഞ്ചക്രേ ച|
8 But the tongue no man or woman is able to tame. It is an ever-busy mischief, and is full of deadly poison.
കിന്തു മാനവാനാം കേനാപി ജിഹ്വാ ദമയിതും ന ശക്യതേ സാ ന നിവാര്യ്യമ് അനിഷ്ടം ഹലാഹലവിഷേണ പൂർണാ ച|
9 With it we bless the Lord and Father, and with it we curse men, who are made in God's likeness.
തയാ വയം പിതരമ് ഈശ്വരം ധന്യം വദാമഃ, തയാ ചേശ്വരസ്യ സാദൃശ്യേ സൃഷ്ടാൻ മാനവാൻ ശപാമഃ|
10 Out of the same mouth there proceed blessing and cursing. My brethren, this ought not to be.
ഏകസ്മാദ് വദനാദ് ധന്യവാദശാപൗ നിർഗച്ഛതഃ| ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, ഏതാദൃശം ന കർത്തവ്യം|
11 In a fountain, are fresh water and bitter sent forth from the same opening?
പ്രസ്രവണഃ കിമ് ഏകസ്മാത് ഛിദ്രാത് മിഷ്ടം തിക്തഞ്ച തോയം നിർഗമയതി?
12 Can a fig-tree, my brethren, yield olives, or a vine yield figs? No; and neither can salt water yield sweet.
ഹേ മമ ഭ്രാതരഃ, ഉഡുമ്ബരതരുഃ കിം ജിതഫലാനി ദ്രാക്ഷാലതാ വാ കിമ് ഉഡുമ്ബരഫലാനി ഫലിതും ശക്നോതി? തദ്വദ് ഏകഃ പ്രസ്രവണോ ലവണമിഷ്ടേ തോയേ നിർഗമയിതും ന ശക്നോതി|
13 Which of you is a wise and well-instructed man? Let him prove it by a right life with conduct guided by a wisely teachable spirit.
യുഷ്മാകം മധ്യേ ജ്ഞാനീ സുബോധശ്ച ക ആസ്തേ? തസ്യ കർമ്മാണി ജ്ഞാനമൂലകമൃദുതായുക്താനീതി സദാചാരാത് സ പ്രമാണയതു|
14 But if in your hearts you have bitter feelings of envy and rivalry, do not speak boastfully and falsely, in defiance of the truth.
കിന്തു യുഷ്മദന്തഃകരണമധ്യേ യദി തിക്തേർഷ്യാ വിവാദേച്ഛാ ച വിദ്യതേ തർഹി സത്യമതസ്യ വിരുദ്ധം ന ശ്ലാഘധ്വം നചാനൃതം കഥയത|
15 That is not the wisdom which comes down from above: it belongs to earth, to the unspiritual nature, and to evil spirits.
താദൃശം ജ്ഞാനമ് ഊർദ്ധ്വാദ് ആഗതം നഹി കിന്തു പാർഥിവം ശരീരി ഭൗതികഞ്ച|
16 For where envy and rivalry are, there also are unrest and every vile deed.
യതോ ഹേതോരീർഷ്യാ വിവാദേച്ഛാ ച യത്ര വേദ്യേതേ തത്രൈവ കലഹഃ സർവ്വം ദുഷ്കൃതഞ്ച വിദ്യതേ|
17 The wisdom from above is first of all pure, then peaceful, courteous, not self-willed, full of compassion and kind actions, free from favouritism and from all insincerity.
കിന്തൂർദ്ധ്വാദ് ആഗതം യത് ജ്ഞാനം തത് പ്രഥമം ശുചി തതഃ പരം ശാന്തം ക്ഷാന്തമ് ആശുസന്ധേയം ദയാദിസത്ഫലൈഃ പരിപൂർണമ് അസന്ദിഗ്ധം നിഷ്കപടഞ്ച ഭവതി|
18 And peace, for those who strive for peace, is the seed of which the harvest is righteousness.
ശാന്ത്യാചാരിഭിഃ ശാന്ത്യാ ധർമ്മഫലം രോപ്യതേ|
